Ramón Guerreiro Gómez
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1912  Viveiro, España |
| Morte | 8 de maio de 1948 (35/36 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político , militar , membro da resistencia |
| Partido político | Xuventudes Socialistas de España Partido Comunista de España |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Lealdade | Segunda República Española |
| Conflito | Guerra civil española e Opposition to Francoism from 1939 to 1945 (en)  |
| Outro | |
| Condenado por | Maquis (guerrilla antifranquista) → (pena de morte) |
Ramón Guerreiro Gómez, nado en Viveiro en 1912 e finado o 8 de maio de 1948, foi un político e guerrilleiro antifranquista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Membro das Juventudes Socialistas de España, ingresou no Partido Comunista en 1934. Na primavera de 1936 estaba en Córdoba xunto coa súa compañeira Leonor Estévez Varela, onde asistiu á fundación na provincia das Juventudes Socialistas Unificadas (JSU) das que foi o seu secretario provincial. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936, a ocupación de Córdoba polas tropas rebeldes obrigouno a agocharse na casa de Francisco García González, destacado membro das JSU. Semanas máis tarde, ao parecer cruzando o río Guadalquivir a nado, pasou á zona republicana e incorpórase ao batallón Bautista Garcet. Participou no Congreso da JSU celebrado en Pozoblanco en setembro de 1936. Posteriormente foi asignado ao Servizo de Información Militar (SIM), foi trasladado á fronte de Aragón e, máis tarde a Cataluña, desde onde se exiliou en Francia coa derrota da República.
Durante a Segunda guerra mundial incorporouse á guerrilla antifranquista actuando no interior do País Valenciano e Aragón, co nome de Julio. Membro da dirección do Partido Comunista, foi detido en marzo de 1943 e entregou a casa onde se reunían con Jesús Bayón e "La Chon"; como resultado caeron Bayón, Agapito del Olmo, Hipólito Peralta e outros membros da dirección.[1] Conseguiu escapar da prisión de Madrid o 14 de marzo de 1944 xunto con Calixto Pérez Doñoro e Jesús Bayón.[2] A partir dese momento, actuou como guerrilleiro na zona da provincia de Ciudad Real, onde fundou a Segunda Agrupación Guerrilleira, de curta duración ao ser rexeitado como comandante polos guerrilleiros socialistas. A pesar diso creou outra pequena unidade que actuou na mesma zona ata 1948, cando foi detido en Piedrabuena ao ser traizoado polo guerrilleiro “Pedro el Cruel” (Vicente Rubio Babiano),[3] para ser fusilado o 8 de maio dese ano en aplicación da pena de morte imposta en rebeldía en 1943 contra a cúpula do Partido Comunista.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Hernández Sánchez, Fernando (2015). Los años de plomo. La reconstrucción del PCE bajo el primer franquismo (1939-1953). Barcelona: Crítica. p. 106. ISBN 978-84-9892-806-8.
- ↑ Hernández Sánchez, Fernando (2015). Los años de plomo. La reconstrucción del PCE bajo el primer franquismo (1939-1953). Barcelona: Crítica. p. 108. ISBN 978-84-9892-806-8.
- ↑ "Ramón Guerreiro Gómez". cordobapedia.wikanda.es. Consultado o 2023-01-16.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- CASANOVA, Julián.: Morir, matar, sobrevivir: la violencia en la dictadura de Franco. Ed. Crítica, Barcelonas 2008 ISBN 8484325067 pp. 334–335
- FERNÁNDEZ RODRÍGUEZ, Carlos.: Madrid, ciudad clandestina en Cuadernos de Historia Contemporánea, núm. 26 2004. pp 126 – 142.
- MORENO GÓMEZ, Francisco.: La guerra perdida de los maquis en Resistencia y cautiverio en Castilla - La Mancha. Revista Añil.
- Moreno Gómez, Francisco (2008). 1936: el genocidio franquista en Córdoba. Ed. Crítica, Barcelona. ISBN 978-84-7423-686-6. pp. 723.