Paronomasia
A paronomasia é unha figura retórica e estilística que consiste en aproveitar a similitude fonética entre dúas ou máis palabras, frecuentemente con intención burlesca ou conceptista.
Tamén coñecida informalmente como xogo de palabras pode consistir nunha deliberada ou non deliberada confusión de palabras similares ou frases con efecto retórico, xa sexa con fins serios ou humorísticos.
Exemplos
[editar | editar a fonte]- No texto "Poema nuclear" de Celso Emilio Ferreiro atopamos a colocación próxima de dúas palabras foneticamente semellantes:
plutonio plutocrático (verso 8)
magnates e mangantes (verso 23)
A bomba, ¡bong!, a bomba bon amigo (2)
axiña vén, vela ahí vén, bon amigo. / ¡Estanos ben! ¡Está ben! ¡Está bon! / ¡¡¡Booong!!! (versos do 36 ao 38).
- Neste poema de Ricardo Carvalho Calero tamén podemos apreciar a paronomasia:
Como o home no gremio da mulher
na última causa soña toda a cousa.
- En "Chove, chove..." (Longa noite de pedra, de Celso Emilio Ferreiro)
- por tanto pranto que escoito
- En "Divina Comedia" de Dante Alighieri:
- esta selva selvaggia e aspra e forte
