Nikolai Sokolov
  | |
| Nome orixinal | (ru) Николай Алексеевич Соколов |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 22 de maioxul./ 3 de xuño de 1882greg.[1] Mokshan, Rusia (en)  |
| Morte | 23 de novembro de 1924 (42 anos) Salbris (Francia) |
| Causa da morte | Morte natural (Infarto agudo de miocardio ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Imperio Ruso |
| Educación | Q106947200 |
| Coñecido por | Investigación do asasinato da familia de Nicolao II de Rusia |
| Actividade | |
| Ocupación | xurista , xuíz , criminal investigator (en) |
| Empregador | Universidade Nacional da Carcóvia (pt) |
| Lingua | Lingua rusa |
Nikolai Alekseievich Sokolov, nado en Mokshan, Imperio Ruso, o 21 de maioxul./ 2 de xuño de 1882greg. e finado en Salbris, Francia, o 23 de novembro de 1924, foi un maxistrado ruso. Durante a guerra civil rusa levou a cabo importantes investigacións para o Directorio de Omsk, en nome do Gobernante Supremo, o almirante Aleksandr Kolchak.[1] Entre as súas investigacións destacan os asasinatos da familia imperial rusa e dos mártires de Alapaevsk.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Sokolov naceu no seo dunha familia de mercadores de Mokshan, preto de Penza,[1] onde o seu pai era fabricante de cordas. Despois de marchar a estudar Dereito[1] en Khárkiv, converteuse en xuíz de instrución para os asuntos extraordinarios.
Trala revolución de Outubro, rexeitou servir ao novo réxime, e marchou á cidade de Omsk, en Siberia, onde entrou en contacto con outros monárquicos.[1]
O 5 de febreiro de 1919, o almirante Aleksandr Kolchak, comandante supremo do Exército Branco, confioulle a Sokolov a investigación da morte do tsar Nicolao II e a súa familia en Ekaterimburgo.[1] Sokolov recolleu numerosos testemuños, identificou aos responsables do masacre e localizou o lugar ao que foron transportados os corpos e soterrados provisionalmente.[1] Durante o transcurso da investigación coñeceu a que sería a súa muller.
No verán de 1919, debido ao avance do Exército Vermello que ameazaba con recuperar Ekaterimburgo, Sokolov tivo que poñer fin a súa investigación e levar os seus arquivos ata o seu refuxio en Omsk. Grazas á axuda e a protección do xeral francés Janin, conseguiu unirse a un grupo de refuxiados do exército branco no ferrocarril transiberiano e fuxir ata Pequín. Finalmente conseguiu chegar ata Francia onde se instalou en Sologne, en Salbris, no Loir-et-Cher, onde o príncipe Orlov, que foi o seu protector, posuía un castelo.
Sokolov morreu aos 42 anos por mor dun infarto.[1] Deixou unha viúva de 23 anos e dous fillos pequenos, Nathalie (1920-2002) e Aleksei (1920-2002).
