Nasrala Pedro Sufair

Reverendísimo
Nasrala Pedro Sufair
	;
Nome orixinal	(ar) نصر الله بُطرس صفير
Biografía
Nacemento	15 de maio de 1920 ; Rayfoun, Líbano (en)
Morte	12 de maio de 2019 (98 anos); Beirut, Líbano
Causa da morte	Morte natural (Pneumonite (pt) )
76º Patriarca Maronita de Antioquía
	19 de abril de 1986 – 15 de marzo de 2011 ; ← Antonio III Pedro Khuraix – Bixara Pedro al-Rai →
Bispo titular
	23 de xuño de 1961 – ; Diocese: Tarsus dei Maroniti (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Líbano (1943–2019); Lebanese Republic under French mandate (en) (1926–1943); State of Greater Lebanon (en) (1920–1926)
Relixión	Igrexa católica maronita
Educación	Universidade San Xosé - teologia cristã (pt) (–1950)
Actividade
Ocupación	bispo católico (1961–), sacerdote católico (1950–), profesor universitario
Lingua	Árabe, lingua francesa, lingua latina e Lingua siríaca
Consagración	Paulo II Pedro al-Mauxi
	Premios (2019) Orde do Mérito; (2005) doutor honoris causa pola Universidade Fordham ;

Este artigo amosa letras árabes. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Nasrala Pedro Sufair^[1] (en árabe: نصر الله بطرس صفير, "Naṣrallah Buṭrus Ṣufayr"), nado en Raifun (Líbano) o 15 de maio de 1920 e finado o 12 de maio de 2019, foi o 76º Patriarca de Antioquía e de todo Levante da Igrexa católica maronita e bispo da Xubah-Sarba-Xuniah dende o 19 de abril de 1986 até o 26 de febreiro de 2011, permanecendo como patriarca emérito dende entón até o seu pasamento.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos e sacerdocio[editar | editar a fonte]

Nasrala Sufair naceu en Raifun (eparquía de Sarba), no distrito de Kasaruan da gobernación do Monte Líbano, o 15 de maio de 1920.^[2] Estudou entre 1933 e 1936 na escola Mar Abda de Harharaya. Posteriormente cursou os estudos secundarios no seminario de San Marón de Rasir, e posteriormente estudou no seminario maior de Beirut entre 1940 e 1943.

Estudou Filosofía e Teoloxía na Facultade de Teoloxía da Universidade San Xosé de Beirut entre 1944 e 1950. O 7 de maio de 1950 foi ordenado sacerdote, e foi nomeado cura da parroquia de Raifun e secretario da arquieparquía de Damasco, cargo que mantivo até 1956, cando pasou a ser secretario do patriarcado maronita. Entre 1956 e 1961, ademais de secretario do patriarcado, foi profesor de tradución e filosofía na Escola Maronita dos Irmáns Maristas de Xuniah.

Episcopado[editar | editar a fonte]

O 19 de xuño de 1961 foi elixido bispo auxiliar de Antioquía, sendo confirmado o 23 de xuño, e recibindo o título de bispo titular de Tarso dos Maronitas. A súa elección foi confirmada polo papa Xoán XXIII o 23 de xuño de 1961. Recibiu a consagración episcopal o 16 de xullo de mans do patriarca de Antioquía Paulo II Pedro al-Mauxi.

No seu papel episcopal participou no Concilio Vaticano Segundo, e foi tamén posteriormente conselleiro espiritual da Soberana Orde de Malta.

Patriarcado[editar | editar a fonte]

O 19 de abril de 1986 foi elixido Patriarca de Antioquía. O 7 de maio de 1986 o papa Xoán Paulo II concedeulle a "comuñón eclesiástica":

Ao mesmo tempo que dirixo á Vosa Beatitude os meus calorosos parabéns, acollo con gozo a súa petición de comuñón eclesiástica. Deséxolle que poida agora cumprir con todos os actos inherentes ao seu cargo, esperando que lle sexa conferido o palio.

Xoán Paulo II,
Carta á Súa Beatitude Nasrala Pedro Sufair (1986).^[3]

O mesmo papa Xoán Paulo II creouno cardeal o 26 de novembro de 1994. O 26 de febreiro de 2011, con máis de 90 anos, o papa Bieito XVI aceptou a súa renuncia á sé patriarcal. Finou o 12 de maio de 2019.

Premios e distincións[editar | editar a fonte]

Ten sido nomeado doutor honoris causa por varias institucións académicas, amosadas a continuación en orde cronolóxica:

Obra[editar | editar a fonte]

وغابت وجوه: ١٩٦١-١٩٨٣ (Wa-ghābat wujūh, 1961-1983) [Rostros ausentes: 1961-1983]. 1984.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Tamén escrito Nasrallah Pierre Sfeir, Nasrallah Boutros Sfeir, Nasrallah Peter Sfeir, Nasrallah Boutros Sufayr, Nasrallah Butros Sfayr. O seu nome propio tamén aparece ás veces como Nasr Allah.
↑ Éditions Publitec, ed. (1999). Who's who in Lebanon. p. 261.
↑ Xoán Paulo II (7 de maio de 1986). Libreria Editrice Vaticana, ed. "Lettre a Sa Béatitude Nasrallah Pierre Sfeir" (en francés). Consultado o 8 de outubro de 2014. En même temps que j’adresse à Votre Béatitude mes chaleureuses félicitations, j’accueille volontiers sa demande de communion ecclésiastique. Je désire aussi lui signifier qu’Elle peut dès maintenant accomplir tous les actes inhérents à sa charge, en attendant que lui soit conféré le Pallium
↑ Universidade de Fordham, ed. (11 de marzo de 2005). "University to Award Honorary Degree to Cardinal Sfeir". Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2014. Consultado o 18 de outubro de 2014.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

[1] Tamén escrito Nasrallah Pierre Sfeir, Nasrallah Boutros Sfeir, Nasrallah Peter Sfeir, Nasrallah Boutros Sufayr, Nasrallah Butros Sfayr. O seu nome propio tamén aparece ás veces como Nasr Allah.

[2] Éditions Publitec, ed. (1999). Who's who in Lebanon. p. 261.

[3] Xoán Paulo II (7 de maio de 1986). Libreria Editrice Vaticana, ed. "Lettre a Sa Béatitude Nasrallah Pierre Sfeir" (en francés). Consultado o 8 de outubro de 2014. En même temps que j’adresse à Votre Béatitude mes chaleureuses félicitations, j’accueille volontiers sa demande de communion ecclésiastique. Je désire aussi lui signifier qu’Elle peut dès maintenant accomplir tous les actes inhérents à sa charge, en attendant que lui soit conféré le Pallium

[4] Universidade de Fordham, ed. (11 de marzo de 2005). "University to Award Honorary Degree to Cardinal Sfeir". Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2014. Consultado o 18 de outubro de 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]