Michel Charles Durieu de Maisonneuve

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaMichel Charles Durieu de Maisonneuve

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento7 de decembro de 1796
Saint-Eutrope-de-Born, Lot e Garona
Morte20 de febreiro de 1878
Bordeaux
Datos persoais
País de nacionalidadefrancesa
Actividade
Campo de traballoBotánica Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónmilitar, naturalista, botánico e explorador
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
Rango militarcapitaine (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Obra
Abreviación dun autor en botánicaDurieu Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeMarguerite-Hélène-Ursule de Tessières de Miremont
Fillostres
PaisÉtienne du Rieu de Maisonneuve de Bonnayrac  e Marie-Elisabeth de Calbiac
Premios
Cabaleiro da Lexión de Honra
Cabaleiro da Orde das Palmas Académicas
Cabaleiro da Orde de Carlos III, de España
Cabaleiro da Orde Imperial da Rosa, do Brasil


Michel Charles Durieu de Maisonneuve (ás veces escrito como Michel Charles Du Rieu de Maisonneuve), nado o 7 de decembro de 1796 en Saint-Eutrope-de-Born, Lot e Garona,[1][2] e finado o 20 de febreiro de 1878 en Bordeaux,[3][2] foi un militar, naturalista, botánico e explorador francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Vida familiar[editar | editar a fonte]

Durieu foi o único fillo de Marie-Elisabeth de Calbiac e Étienne du Rieu de Maisonneuve de Bonnayrac, escudeiro, capitán do rexemento Royal-Vaisseaux, cabaleiro da Orde real e militar de San Lois.[4][2]

Casou o 8 de novembro de 1827 con Marguerite-Hélène-Ursule de Tessières de Miremont, coa que tivo dous fillos e unha filla.[5][2]

Carreira militar[editar | editar a fonte]

Durieu recibiu adestramento militar na Escola de Brienne e na Escola Especial Militar de Saint-Cyr.[6] O 4 de xuño de 1817 foi destinado como segundo tenente ao 13º rexemento de infataría en liña.[7] Foi ascendido a tenente deste rexemento o 11 de abril de 1826.[8]

Foi ascendido a capitán e destinado ao 63º rexemento en liña o 20 de xaneiro de 1839.[9]

Participou na expedición a España dos Cen Mil Fillos de San Luís, intervindo na batalla do Trocadero, en Puerto Real (Cádiz), que tivo lugar o 31 de agosto de 1823. Despois desmilitarizouse e explorou Asturias.[10]

Tamén participou na expedición a Morea (1828-1833), no curso da Guerra de independencia de Grecia, formando parte da expedición cidentífica, co naturalista Jean Baptiste Bory de Saint-Vincent.

Así mesmo, participo na batalla de Smala en 1843 contra as forzas do emir Abd el-Kader, líder da resistencia alxeriana fronte á ocupación francesa.

Durante os seus anos como militar tamén realizou investigacións botánicas en Francia, España (Asturias) e o norte de Portugal.

Permanecu no exército francés até 1848.

Actividades científicas[editar | editar a fonte]

Palmeiras de abano no Xardín botánico de Bordeos

Durieu de Maisonneuve, a mediados da década de 1820 interesouse pola historia natural e a botánica estudando as algas de auga doce. Estudou especies de criptógamas con Jean-Baptiste Bory de Saint-Vincent, Camille Montagne, Joseph-Henri Léveillé e os irmáns Charles e Louis René Tulasne. Estaba especialmente interesado nos fietos acuáticos, dos que describiu varias especies novas.[11]

En 1835 explorou Asturias. Recolleu plantas vasculares, cuxo estudo confiou a Jacques Étienne Gay.

Tras a conquista de Alxeria, o goberno de Francia confioulle unha misión científica en Alxeria, baixo o liderado de Jean-Baptiste Bory de Saint-Vincent. Estivo alí desde finais de 1839 até 1842. Máis tarde publicou a flora de Alxeria.

En 1853 entrou ao servizo da cidade de Bordeos, encargándos dun curso municipal de botánica. En 1858, tras a morte de Jean-François Laterrade, foi nomeado director do Xardín das Plantas de Bordeos, e participou activamente na súa transformación, xunto ao arquitecto da cidade Charles Burguet e o paisaxista L. B. Fischer. En 1857 organizou o traslado do magnolio xigante do vello xardín botánico de Chartreuse ao novo xardín público.

Xubilouse en 1876 e morreu dous anos despois na súa casa no 30 rue Maubourguet, preto do xardín botánico.

Algunhas publicacións[editar | editar a fonte]

  • Bory de Saint-Vincent, J.B.G.M.; Durieu de Maisonneuve, M.C. 1849. Exploration Scientifique de l'Algérie. 1 (14). 521-560. París: Imprimerie royale
  • Bory de St Vincent, J.B.G.M.; Durieu de Maisonneuve, M.C. 1850. Atlas de la Flore d‘Algérie ou Illustrations d‘un Grand Nombre de Plantes Nouvelles ou Rares de ce Pays. Botanique. 39 pp., 90 pranchas. París: Impr. Nationale
  • Durieu de Maisonneuve, M.C. 1846. Exploration Scientifique de l’Algérie 1 (6): 201-240. París: Impr. Royale
  • Durieu de Maisonneuve, M.C. 1848, publ. 1849. Exploration Scientifique de l'Algérie. Cryptogamie 1 (13): 481-520. París: Impr. Impériàle
  • Notes sur quelques plantes nouvélles, critiques ou rares du midi de l'Espagne. II", p. [93]-139 (VI.1851) -contién: "Notes sur quelques plantes d'Algérie critiques, rares ou nouvélles [sic]", pp. 133-139, redactadas con Michel-Charles Durieu de Maisonneuve. "Fascicule IV": "Notes sur quelques plantes nouvelles, critiques ou rares du midi de l'Espagne. III", p. [141]-184 (VII.1852) [1]
  • Durieu de Maisonneuve, M.C. 1856, Plantae Selectae Hispano-Lusitanicae, Section I.[12]

Honores[editar | editar a fonte]

Distincións[editar | editar a fonte]

Michel Charles Durieu de Maisonneuve foi nomeado Cabaleiro da Lexión de Honor o 18 de abril de 1846.[1]

Tamén foi nomeado Cabaleiro da Orde das Palmas Académicas,[13] Cabaleiro da Orde de Carlos III, de España e Cabaleiro da Orde Imperial da Rosa, do Brasil.

Foi nomeado membro honorario do xurado do Congreso Botánico Internacional de Florencia en 1874 en consideración aos servizos eminentes que nunca deixou de prestar á ciencia.[14]

Unha rúa de Bordeos leva o seu nome.

Epónimos[editar | editar a fonte]

Especies

Abreviatura[editar | editar a fonte]

As abreviatura Durieu emprégase para recoñecer a Michel Charles Durieu de Maisonneuve como autoridade na descrición e taxonomía en botánica.[26]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Michel Charles Durieu de Maisonneuve en LEONORE.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Michel Charles Durieu de Maisonneuve en geneanet.org. Consultado o 18 de marzo de 2021.
  3. M. Durieu de Maisonneuve en Bulletin de la Société botanique de France, pp. 43-44.
  4. Jean Baptiste Pierre Jullien de Courcelles (1826): Histoire généalogique et héraldique des pairs de France, p. 16.
  5. Michel-Charles du Rieu de Maisonneuve en Henri J.-G. de Milleville (1858): Armorial historique de la Noblesse de France.
  6. "Bordeaux dans le rétro: Durieu de Maisonneuve, botaniste et chercheur infatigable", Sud-Ouest, 29 de xaneiro de 2019. Consultado o 18 de marzo de 2021.
  7. Annuaire de l'état militaire de France pour l'année 1825, p. 244 en BNF-Gallica.
  8. Annuaire de l'état militaire de France pour l'année 1827, p. 257 en BNF-Gallica.
  9. Annuaire de l'état militaire de France pour l'année 1844, p. 308 en BNF-Gallica.
  10. E. Henry Brochon, "Discours de M. le Président", Actes de la Société linéenne de Bordeaux, vol. 32,‎ 1878, pp. XI-XIII.
  11. Durieu de Maisonneuve, Michel Charles (1796-1878) en JSTOR Global Plants.
  12. Author:Michel Charles Durieu de Maisonneuve English Wikisource
  13. Ver Actes de la Société linnéenne de Bordeaux.
  14. Ver o Tomo 29 das Actes de la Société linnéenne de Bordeaux pp. 483 e 488.
  15. Fl. Sicul. (Lojacono) 2(1): 147. 1903 (IK)
  16. Revis. Gen. Pl. 1: 352. 1891 (IK)
  17. Adv. Bot. [2]; in Del. Sem. Hort. Vindob. 1851 (IK)
  18. Nomencl. Bot. [Steudel], ed. 2. 1: 289. 1840 (IK)
  19. Compt. Rend. Hebd. Séances Acad. Sci. 18: 1166 (-1167). 1846 (repr. pp. 3-4)
  20. Fl. Ital. (Parlatore) 2(2): 426, in textu. 1857 (IK)
  21. Ueber Gagea 11, descr. (IK)
  22. Linnaea 24: 233. 1851 (IK)
  23. Revis. Gen. Pl. 2: 395. 1891 (IK)
  24. Suppl. Prodr. Fl. Hisp. 15. 1893 (IK)
  25. Syn. Pl. Glumac. 1(1): 15. 1853 [1855 publ. 10-12 dic 1853] (IK)
  26. Durieu de Maisonneuve, Michel Charles (1796-1878) no IPNI.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Gay, Jacques Étienne (1836): "Duriaei Iter Asturicum Botanicum: Anno 1835 Susceptum". Annales des sciences naturelles, 2 (6): 113-137; 213-225; 340-355.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]