Maurizio Ferraris
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 7 de febreiro de 1956 (68 anos) Turín, Italia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Italia |
| Educación | Universidade de Turín Universidade de Heidelberg École Normale Supérieure |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Turín |
| Ocupación | filósofo |
| Empregador | Universidade de Turín (1995–) University of Macerata (en)  (1982–1983) Alfabeta (1979–1988) |
| Profesores | Gianni Vattimo |
| Influencias | |
| Lingua | Lingua italiana |
| Páxina web | maurizioferraris.it |
 | |
Maurizio Ferraris, nado en Turín o 7 de febreiro de 1956, é un filósofo e académico italiano, creador dunha nova corrente na filosofía contemporánea chamada Novo Realismo, que naceu, como outras escolas de pensamento, como resposta ao baleiro metafísico legado polo posmodernismo.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Licenciouse en Filosofía pola Universidade de Turín en 1979, baixo a dirección de Gianni Vattimo. Os anos que seguiron á súa graduación foron unha mestura entre a docencia, a investigación e o xornalismo cultural. De 1979 a 1988 foi redactor, e logo codirector, de Alfabeta, cuxo consello de administración incluía, entre outros, Antonio Porta, Nanni Balestrini, Maria Corti, Umberto Eco, Francesco Leonetti, Pier Aldo Rovatti e Paolo Volponi .
A principios de 1980 establece unha relación con Jacques Derrida, experiencia que marcou profundamente a súa formación. Despois de dous anos de docencia en Macerata (1982-1983), en 1984 comeza a dar clases en Trieste, intercalando a actividade docente cunha serie de estancias en Heidelberg onde entra en contacto con Hans-Georg Gadamer e inicia o seu camiño na hermenéutica . . En 1995, converteuse en profesor titular de Estética na Universidade de Turín. Dende 1999 imparte clases de Filosofía Teórica[1]. Tamén ensinou no Collège International de Philosophie de 1998 a 2004. Finalmente, en 1999 fundou o Laboratorio de Ontoloxía (LabOnt) e o Centro Interuniversitario de Ontoloxía Teórica e Aplicada (CTAO).2021
Na súa última obra Documanità. Filosofia del nuovo mondo, analiza o impacto da intelixencia artificial no contexto dunha revolución social baseada na documentación constante da vida. Unha revolución que se alimenta do rexistro e etiquetaxe da nosa creatividade, experiencia e consumo.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Maurizio Ferraris - Alianza Editorial". www.alianzaeditorial.es (en castelán). Consultado o 2024-01-06.
- ↑ "Maurizio Ferraris y Marta Peirano | Actividades". CCCB (en castelán). Consultado o 2024-01-06.
| Control de autoridades |
|
|---|
