Manuel Pérez Sáenz
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XIX  A Rioxa, España |
| Morte | 12 de marzo de 1880 Santiago de Compostela, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | armador , financeiro |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Fillos | Olimpio Pérez Rodríguez |
Manuel Pérez Sáenz nado en Ortigosa de Cameros (A Rioxa)[1] e finado en Santiago de Compostela o 12 de marzo de 1880, foi un empresario galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Primeiros anos[editar | editar a fonte]
En 1825 trasladouse a Santiago de Compostela onde comezou a traballar co comerciante da cera Francisco Rodríguez de Arijón,[1] casando coa súa filla en 1837. Iniciou a súa actividade económica no comercio de Compostela e despois a actividade bancaria, a partir dun préstamo do seu sogro e do capital aportado pola súa muller.[2]
Actividade comercial[editar | editar a fonte]
Manuel Pérez Sáenz comezou no mundo dos negocios coa ceraría do seu sogro na década de 1840 e exportando millo cara a Irlanda, nos anos da fame; e tamén participou no negocio do transporte de emigrantes cara o Río da Prata.[2] Posteriormente, exerceu como grosista e como armador nos portos do Carril e outros da Ría de Arousa, e da ría de Muros, dende onde comerciou con portos de todo o mundo, particularmente con América. Na década dos anos 60 e 70, tamén participou no comercio de exportación de gando a Inglaterra, o que lle facilitou o acceso a letras de cambio e libras esterlinas.[3] A partir dos intensos movementos comerciais, foi armador de barcos de cabotaxe e de rutas internacionais para transportar as mercadorías cara a América e traer outras de volta.
Actividade financeira[editar | editar a fonte]
A partir das relacións comerciais, pasou a ofrecer intermediación financeira a empresas da bisbarra de Santiago, especialmente ás fábricas de curtidos e préstamos para as actividades da familia Harguindey e, tamén, aos fomentadores cataláns da salgadura das rías de Arousa e Muros-Noia.[3]
Tivo tres fillos: Celestina, Olimpio e Cándido Pérez Rodríguez. Despois da súa morte en 1880 os seus fillos continuaron a súa actividade bancaria constituíndo unha sociedade que pasou a denominarse Hijos de Pérez Sáenz (1884). Anos máis tarde pasaría a coñecerse co actual nome de Banco Gallego. Finou en Santiago de Compostela o 12 de marzo de 1880.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Facal Rodríguez, María Jesús; Carmona Badía, Xoán (coord) (2006). CIEF, Fundación Caixa Galicia, ed. "Olimpio Pérez Rodriguez (1841-1915): As orixes da especialización bancaria" en Empresarios de Galicia, Volumen 2. A Coruña. pp. 140–162.
- Pernas Oroza, Herminia (1999). "Presencia riojana en Compostela durante el siglo XIX. Un acercamiento a través de fuentes censales". Berceo (136): 121–137. Consultado o 16 de xullo de 2013.