Lavochkin-Gorbunov-Goudkov LaGG-3

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
LaGG-3
LaGG-3 nun museo de Moscova.
Tipocaza
FabricanteLavochkin-Gorbunov-Goudkov
Deseñado porV. P. Gorbunov
Primeiro voo30 de marzo de 1939
Introducidoprincipios de 1941
Retirado1944
Principais usuariosUnión Soviética
Produción1941 - 1942
Unidades construídas6 527

O Lavochkin-Gorbunov-Goudkov LaGG-3 (Лавочкин-Горбунов-Гудков ЛаГГ-3) foi un caza soviético da segunda guerra mundial. Deseñouse debido a un requirimento de 1938 que pedía un novo caza, e o prototipo, denominado LaGG-1, voou en marzo de 1939. Era un dos cazas soviéticos máis modernos durante a invasión alemá en 1941.

Comparado cos seus opoñentes, o LaGG-3 carecía de potencia suficiente e, a pesar da súa construción de madeira, tiña sobrepeso. Era pouco popular entre os pilotos soviéticos, aínda que chegaron a completarse 12 unidades diarias do modelo en certo momento, construíndose 6 527 exemplares cando a produción cambiou ao Yak-3 en 1944.[1] O LaGG-3 foi mellorado constantemente, formando a base para os La-5 e La-7 máis exitosos.

Deseño[editar | editar a fonte]

O prototipo do LaGG-3, I-301, foi deseñado por Semyon A. Lavochkin, Vladimir P. Gorbunov e Mikhail I. Gudkov. Foi designado LaGG-3 na fase da produción en serie. A súa fuselaxe estaba case completamente feita en madeira, coas partes importantes tratadas con laca de baquelita. Este novo xeito de construción con madeira laminada era máis duradeiro que a madeira normal, era incombustible, e non aprodrecía. Era, porén, moito máis pesada e os pilotos bromeaban co nome do avión, dicíndo que en vez de ser un acónimo dos nomes dos deseñadores (Lavochkin, Gorbunov e Goudkov) "LaGG" representaba "lakirovanny garantirovanny grob" (ataúde varnizado garantido - лакированный гарантированный гроб). A á de madeira era igual que a do Yakovlev Yak-1. A única diferenza era que as ás do LaGG estaban construídas en dúas seccións. A fuselaxe era como a do MiG-3, pero o seu armamento era mellor. Estaba equipado cunha metralladora BK de gran calibre, instalada entre o "V" dos cilindros do motor, edúas metralladores ShKAS sincronizadas. En consecuencia o seu peso de fogo era de 2.65 kg/s, facendo ao LaGG superior a todos os cazas soviéticos de serie, e superando tamén ao Messerschmitt Bf 109 de 1941.

Variantes[editar | editar a fonte]

  • Gorbunov 105 - Un LaGG-3 máis lixeiro cun rendemento e a visión traseira mellorados. Superaba a avións máis novos como o Lavochkin La-5.
  • LaGG-3IT - LaGG-3 da serie 66 cun canón NS-37.

Operadores[editar | editar a fonte]

Alemaña
  • A Luftwaffe operou exemplares capturados para realizar probas. Un deles foi utilizado para unha película propagandística en 1943.[2]
Finlandia Finlandia
Unión Soviética
Xapón

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Wheeler, Barry C. (1994). Military Aircraft Markings : The Hamlyn Guide To. London: Chancellor Press an imprint of Reed Consumer Books Limited. p. 73. ISBN 1-85152-582-3.
  2. Stapfer, Hans-Heiri (1996). LaGG Fighters in action. Illustrated by Cumpian, Ernesto, Sewell, Joe and Greer, Don (colorist). Carrollton, Tex.: Squadron/Signal Publications. ISBN 0-89747-364-7
  3. Keskinen, Kalevi; Stenman, Kari; Niska, Klaus; Keskinen, Kalevi (1977). Venäläiset hävittäjät. Suomen ilmavoimien historia / Kalevi Keskinen; Kari Stenman; Klaus Niska. Helsinki: Tietoteos [u.a.] ISBN 978-951-9035-25-3. 
  4. Green, William; Swanborough, Gordon (1977). Soviet Air Force fighters : Part one. London: Macdonald and Jane's. p. 13. ISBN 0-354-01026-3