Grace Olive Wiley
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1884  Chanute, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 20 de xullo de 1948 (63/64 anos) Long Beach, Estados Unidos de América |
| Causa da morte | morte accidental, Trabada de serpe |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Universidade do Kansas (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | herpetóloga , zoóloga , entomóloga |
Grace Olive Wiley, nada en Chanute, Kansas, en 1883 e finada en Long Beach, California, o 20 de xullo de 1948, foi unha herpetóloga estadounidense coñecida polo seu traballo con serpes velenosas. Faleceu dunha mordedura de serpe que recibiu mentres posaba para unha fotografía aos 64 anos.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Wiley traballou orixinalmente como entomóloga na Universidade de Kansas, mais a mediados dos seus trinta anos comezou a recoller e observar serpes de cascabel mentres realizaba traballos de campo no suroeste dos Estados Unidos. En poucos anos converteuse na primeira persoa en criar serpes de cascabel en catividade.[2] En 1923, foi nomeada conservadora da Biblioteca Pública de Minneapolis, que tiña unha extensa colección de réptiles e anfibios vivos no seu hoxe desaparecido museo de historia natural.[3]
Métodos e polémicas[editar | editar a fonte]
Wiley recibiu moita atención mentres traballaba en Minneapolis, ata aparecer en publicacións nacionais como Time e Life. Nese momento, era pouco usual que unha muller fose conservadora de réptiles,[4] e Wiley gañou unha reputación como "muller sen medo".[5] Aproveitando a súa fama, Wiley esforzouse por cambiar a percepción negativa do público cara ás serpes, argumentando: "O medo ás serpes cultívase. Non nacemos con iso. Os nenos adoran as serpes tan naturalmente como os cans e os gatos. Non teñas medo da lingua dun réptil. O único animal que pode ferir coa súa lingua é o demo".[4]
Wiley argumentou que mesmo as serpes velenosas eran inofensivas se se adestraban adecuadamente.[4] Presumía de que domesticara máis de 300 serpes velenosas ao longo da súa vida,[2] e manexaba habitualmente serpes de cascabel, cobras, Agkistrodon contortrix e mambas coas súas mans, evitando calquera instrumento especial como ganchos ou pinzas.[6] Tamén deixaba as gaiolas das serpes abertas durante longos períodos de tempo e permitía que as especies velenosas se arrastrasen polo seu espazo de traballo.[4]
Aínda que Wiley non recibiu mordidas de serpe graves durante o seu tempo na Biblioteca de Minneapolis,[2] os seus hábitos puxérona aos poucos en conflito con moitos dos seus colegas, que temían pola súa seguridade de Wiley e a deles.[4] Despois dunha serie de disputas, Wiley finalmente recibiu presións para que abandonase a Biblioteca en 1933. Wiley atopou rapidamente un novo traballo como conservadora de réptiles no Zoo de Brookfield, que abriu nos suburbios do oeste de Chicago en 1934, e levou a colección da biblioteca de 236 réptiles e anfibios con ela.[4][7] Desafortunadamente, os seus métodos casuais de manexo das serpes tampouco foron apreciados polos membros do persoal do zoolóxico e despois de que permitise que 19 serpes escapasen das súas gaiolas en 1935, foi despedida polo director do zoolóxico Robert Bean.[8]
Anos californianos[editar | editar a fonte]
Despois de saír do zoo de Brookfield, Wiley trasladouse a California, onde se converteu en adestradora de serpes e en consultora de réptiles para filmes de Hollywood como Moon Over Burma, The Jungle Book e a serie de Tarzán.[9] Tamén dirixiu un zoolóxico de réptiles en Cypress, California, onde cobraba 25 centavos para que os visitantes puidesen ver a súa gran colección persoal.[5]
O 20 de xullo de 1948, Wiley invitou o xornalista Daniel P. Mannix para que fotografase a súa colección. Mentres ela posaba cunha cobra india velenosa, o flash da cámara do fotógrafo asustou a serpe e esta lanzouse. Ela parouna, mais foi mordida e pediu que a trasladasen a un hospital. Desafortunadamente, o seu único frasco de antídoto de cobra (do Instituto Haffkine) rompera accidentalmente[1] e o hospital tiña soros antiveleno só para serpes norteamericanas. Wiley foi declarada morta menos de dúas horas despois de ser mordida.[10] Aínda que os seus familiares e amigos trataron de preservar a súa colección, finalmente foi poxada, e a serpe que matou a Wiley foi posteriormente exhibida nunha atracción de estrada en Arizona.[5]
Pouco antes de morrer, a historia da vida de Wiley foi adaptada nunha banda deseñada (True Comics #58, 1947).[11]
Legado[editar | editar a fonte]
Wiley describiu Rheumatobates hungerfordi, unha especie de xérrido,[12] e lémbrase nos nomes do Anolis cristatellus das Illas Virxes (Anolis cristatellus wileyae)[13] e do insecto Cenocorixa wileyae, un Corixidae.[14][15] En 2006, a cidade de Long Beach inaugurou o Grace Park, que leva o nome de Wiley.[16]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Murphy, James B.; Jacques, David E. (2005). "Grace Olive Wiley: Zoo Curator with Safety Issues". Herpetological Review 36 (4): 365–367..
- ↑ 2,0 2,1 2,2 “Deadly snakes are just pets to this woman”. Chicago Daily Tribune. 3 de abril de 1934. páx. 3.
- ↑ "Snakelets". Time. 31 de xullo de 1933.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Ross, Andrea Friederici. Let the Lions Roar. Brookfield, Illinois: Chicago Zoological Society, 1997. p. 32.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Mannix, Daniel P. (1963). "Woman Without Fear". All Creatures Great and Small. Nova York: McGraw-Hill. OCLC 1435759. Arquivado dende o orixinal o 2011-05-31. Consultado o 2007-09-13.
- ↑ Miller, Christie. “Grace Olive Wiley: Cobra Queen”. Reptile & Amphibian Magazine. Marzo–abril de 1997. p. 26-30.
- ↑ "New Zoo". Time. 2 de xullo de 1934.
- ↑ “Snakes”. Chicago Daily Tribune. 22 de setembro de 1935. páx. 18.
- ↑ “Grace Olive Wiley”. Southeastern Hot Herp Society Arquivado 2008-04-09 en Wayback Machine.. Consultado o 2006-09-05.
- ↑ “Creeping Death”. Time. 2 de agosto de 1948.
- ↑ Reading Room Index to the Comic Art Collection Arquivado 2006-08-21 en Wayback Machine.. Michigan State University Libraries. Consultado o 2006-09-05.
- ↑ Wiley, Grace Olive (1923). "A new species of Rheumatobates from Texas (Heteroptera, Gerridae)". The Canadian Entomologist 55 (9): 202–205. doi:10.4039/Ent55202-9.
- ↑ Gorman, George C.; Atkins, Leonard; Thomas, Richard (1968). "Intra-and interspecific chromosome variation in the lizard Anolis cristatellus and its closest relatives". Breviora (293): 1–13.
- ↑ Hungerford, H. B. (1926). "Some new Corixidae from the north". The Canadian Entomologist 58 (11): 268–272. doi:10.4039/Ent58268-11.
- ↑ Hungerford, H. B. (1948). "The Corixidae of the Western Hemisphere (Hemiptera)". The University of Kansas Science Bulletin 32: 578–579.
- ↑ "Grace Park Opened Officially With Ribbon Cutting". City of Long Beach Website. Consultado o 2006-09-05.
