Bertsolaritza
Bertsolaritza é a arte de conversar ou pronunciar un discurso cantado de xeito improvisado, rimando e cunha métrica establecida. É dicir, un bertso.
A bertsolaritza ten unha gran tradición en toda Euskal Herria; é moi anterior a calquera manifestación escrita do éuscaro, xa que xorde dunha literatura oral espontánea. É unha arte emparentada co sean-nós de Irlanda, a regueifa galega, a payada de América do Sur, o trovo de Alpujarras e o repentismo cubano. Este tipo de "discusión dialéctica" responde a un patrón que estivo presente nun gran número de culturas e forma part da tradición asiática, das culturas grega e romana, e da Historia do Mediterráneo musulmán.[1]
Na maioría das festas populares está presente no festexo.
O estudoso e bertsolari Xabier Amuriza defíneo do seguinte xeito:
Neurriz eta errimaz
kantatzea hitza
horra hor zer kirol mota
den bertsolaritza.‘Con métrica e rima
cantar a palabra
velaquí que deporte
é a bertsolaritza’
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ R. Fernández Manzano y otros: El trovo de la Alpujarra. Ed. Centro de Documentación Musical de Andalucía, 1992, pág. 27.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Andoni EGAÑA, Joxerra GARZIA e Jon SARASUA: Bat-bateko bertsolaritza: gakoak eta azterbideak (2001).
- (en inglés) Oral Tradition Journal, 22-2 (2007): "Basque Special Issue"
