Arnaud Courlet de Vregille

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaArnaud Courlet de Vregille

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento5 de marzo de 1958 Editar o valor em Wikidata (66 anos)
Bourges, Francia Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpintor Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata

Arnaud Courlet de Vregille, nado en Bourges o 5 de marzo de 1958, é un pintor francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nado nunha familia de pintores e coleccionistas relacionados con Otto van Veen, o profesor de Peter Paul Rubens[1], Arnaud Courlet de Vregille comezou a debuxar moi cedo e posteriormente embarcouse nunha carreira de pintura: pinturas, murais (fresco) , decoracións de teatro. En 1993, o seu talento como pintor foi revelado cando o Institut Supérieur de Paris concedeulle un premio pola súa obra Laisse-moi (Déixame), obra adquirida polo Ministerio de Facenda para a decoración da Cidade Administrativa de Bobigny.

O pintor vive en Besançon, Francia, onde desenvolve a súa carreira artística[2][3]. A súa obra interesou tamén outros países como Armenia[4] e Rusia[5] por exemplo.

Estilo[editar | editar a fonte]

Douard III (1996, Acrílico e pastel, 120 x 80)

O Who's Who Art considera a súa arte como unha "abstracción lírica", "futurismo", "pintura espontánea"[6]. No 2004, a Encyclopédie des Arts en Franche-Comté dedicoulle un artigo de referencia:

“Pintor atípico, busca dentro da abstracción a emerxencia afastada do figurativo. A súa pintura expresa a calidez dunha realidade atormentada que emerxe dunha especie de pel de cor. En palabras do artista, pinta os seus lenzos tanto de forma impulsiva como tras unha fase de mestura e condensación, froito dun longo período de preparación interior. Sinala algunhas das súas obras cun círculo de soidade, moitas veces filigranado, cuxo esnaquismo suxire o momento no que a realidade racha e se derruba para revelar o invisible e facer visible a súa enigmática evidencia. A emoción que tece os seus cadros parece xurdir do movemento, da súa violencia, da súa luz.”[7]

Con motivo da exposición do bicentenario da morte de Claude Nicolas Ledoux (recoñecido arquitecto francés do século XVIII) na Salina Real de Arc-et-Senans, Franco Condado, (sitio catalogado como Patrimonio da Humanidade pola Unesco), escribiu o catálogo Le deuxième regard:

"A pintura de Courlet de Vregille entra nunha relación case natural coa inspiración de Ledoux; de feito ambos exploran aqueles camiños aos que Bachelard se referiu como "imaxinación materializada, ese lugar espiritual onde conflúen e se atopan todas as formas de arte"."[8]

"Seguindo unha tendencia moi contemporánea, expresión do punto de vista dunha arte sobre outra, que retoma aquí nunha visión independente a marabilla do novo descubrimento", un retrato dos irmáns Lumière : Lumière ou Projection privée (Luz ou Proxección privada), exponse en l'Eden Théâtre de La Ciotat. L'Eden Théâtre, patrimonio do século XX, foi restaurado en 2013 no marco de Marseille-Provence 2013, capital europea da cultura.

Exposicións[editar | editar a fonte]

La baie des Anges (1994, Acrílico, 80 x 60)

Salóns

  • Exposición no Castelo de Moncley, Francia, 2020
  • Exposición Regards d’artistes sur l’avenir, Besançon, Francia 2019.
  • Exposición Blick in die Zukunft, Friburgo, Alemaña, 2019.
  • Exposición Art et Foi, Chapelle des Annonciades, Pontarlier, 2019.
  • Exposición no XVI Salón artístico de Richelieu, Francia, 2017[9].
  • Festival de Pintura e Escultura de Belfort (2008, 2007).
  • Salón Victor Chocquet, Ministerio de Economía, Finanzas e Industria (París, 2007, 2001, 2000, 1999, 1998, 1997, 1996, 1995).
  • Exposición por el bicentenario del Catastro, École nationale du Cadastre (Tolosa, Francia, 2007).
  • Exposición Désert Art’ique (Besançon, Francia, 2006).
  • Exposición polo bicentenario da morte de Claude Nicolas Ledoux, (Besançon, Consello departamental, Francia, 2006).
  • Exposición na Salina Real de Arc-et-Senans, (Arc-et-Senans, Francia, 2006).
  • Exposición no Castelo de Syam (Syam, Francia, 2005).
  • Salón Nacional de Pintura e escultura do Exército (Castelo de Vincennes, Francia, 2002).
  • Salón de Pintura e escultura dos Exércitos do Nordeste (Douai, Francia, 2002).
  • Galería Everarts (París, Francia, 2001).
  • Exposición de decoración, Cidade Administrativa de Bobigny (París, 1993).
Michael Enfant de Lumière (2018, acrílico, 90 x 120)
Lumière ou Proxección privée (2010, Acrylic e Pastel, 90 x 120)

Exposicións personais

  • Data Music, Besançon (Francia, 2023, 2019)
  • Xornada do patrimonio, Castelo de Vaire (Francia, 2018)
  • Exposición no XVI Salón artístico de Richelieu (Francia, 2017).
  • Rectorat d'Académie de Besançon (Francia, 2012).
  • Salón do libro de Dampierre-sur-Salon (Francia, 2012, 2009).
  • Xordana do Patrimonio, Dampierre-sur-Salon, Maison Couyba (Francia, 2012).
  • Relais culturel des Saintes-Maries-de-la-Mer, (Francia, 2001).
  • Galería Everarts (París, Francia, 2001).
  • Galería Vauban (Dijon, Francia, 1999).
  • Avenida George-V (París, Francia, 2014, 1999, 1998).
  • Cidadela de Besançon (Besançon, Francia, 1996).
  • Hôtel de Paris (Besançon, Francia, 1994).

Distincións e recompensas[editar | editar a fonte]

Jehanne 1429 (1999, acrílico e pastel, 60 x 40)
  • Invitado de honor do XVI salón de arte de Richelieu, 2017.
  • Premio de poesía, Salón Victor Chocquet (París, 2007, "Écris pour moi").
  • Premio Argenson, Galería Everarts (París, 2001, Quand le Scarabée d’Or).
  • Nomeamento, Salón Victor Chocquet (París, 2000, Soliman le Magnifique).
  • Mención especial, Salón Victor Chocquet (París, 1998, Quand le Scarabée d’Or).
  • Nomeamento, Salón Victor Chocquet (París, 1996, Une heure dans la nuit).
  • Mención especial, Salón Victor Chocquet (París, 1995, Archi).
  • Primeiro premio do Instituto de Estudos superiores de artes de París (1993, Laisse-moi).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Catálogos de exposicións[editar | editar a fonte]

  • Asociación AC'Bizard (Dampierre-sur-Salon, Maison Couyba, 2009, 2012)
  • Festival de Pintura e Escultura de Belfort (Francia, 2007, 2008)
  • Galería Everarts (París, 2001)
  • Salón Victor Chocquet, Ministerio de Economía, Finanzas e Industria (París, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2007)
  • “Art concours 1993”

Prensa rexional[editar | editar a fonte]

  • L'Est Républicain (1993, 1994, 1996, 1998, 1999, 2002, 2007, 2012, 2023)[10]
  • La Provence (2001, 2005)
  • Arts Sports Voyages (1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2007)
  • Vosges Matin (2014)
  • Le Progrès (2023)
  • L'Est Républicain (2023)
  • Dernières Nouvelles d'Alsace (2023)
  • Alsace (2023)
  • Journal de Saône-et-Loire (2023)
  • Le Bien Public (2023)

Televisión pública francesa[editar | editar a fonte]

Lautréamont (2012, acrílico, 90 x 120)
  • "Le deuxième regard", France 3 Bourgogne Franche-Comté, 24 de outubro de 2006
  • "La résidence d'artistes", France 3 Bourgogne Franche-Comté, 24 de setembro de 2002.
  • Les artistes rencontrent leur public à l'atelier, France 3 Bourgogne Franche-Comté, 18 de setembro de 2000.

Programas de radio[editar | editar a fonte]

  • Radio Shalom Besançon, “La Midinale” d'Alex Mathiot, febreiro de 2016, outubro de 2014.
  • Un livre d'art : "Les Perséïdes" na Radio chrétienne francophone, "Rencontre d'artiste" con Chantal Leclerc, avril de 2019 [entrevistado por Jean-Paul Maigrot], outubro de 2014 ; setembro de 2012.

Libros[editar | editar a fonte]

  • Perséides, selección de pinturas para ilustrar os textos de Jacques Rittaud-Hutinet, Bègles, L'Écouleur de la vie, 2019, (ISBN 9791069932395).[11]
  • L'Essentiel, Bourgogne Franche-Comté, Besançon, Sodiex Edicións, verán 2019 estrofa 42; otoño 2023, p. 27.
  • Couleurs 2016, con seis reproducións, Pirey, éd. Néo-Print 25, 2015 (50 copias numeradas).

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Catálogo da exposición "Le Beau Siècle. La vie artistique à Besançon de la Conquête à la Révolution". cleditions.com. 2022. ISBN 9782352903413. 
  2. ↑ "La littérature française pour les nuls". 
  3. ↑ Ambrogi, Pascal-Raphaël (2017). Encyclopaedic Dictionary of Joan of Arc. Desclée De Brouwer. p. 239. ISBN 9782220086057. 
  4. ↑ "ʺEndanikʺ: Evénement intitulé ʺVues photographiques animéesʺ dédié à la Francophonie et aux frères Lumière, inventeurs de la cinématographie". 
  5. ↑ "Вита Хан-Магомедова" (en ruso). Litres. 2018. ISBN 9785041393786. 
  6. ↑ Who’s Who In International Art. 2002. pp. 18 e 78. 
  7. ↑ Rittaud-Hutinet, Jacques; Leclerc, Chantal (2004). Encyclopédie des Arts en Franche-Comté. La Taillanderie. ISBN 978-2-87629-297-0. 
  8. ↑ Le deuxième regard, 2006, p. 32.
  9. ↑ "16 e salon artistique ce week-end - 30/06/2017, Richelieu (37) - la Nouvelle République". Archived from the original on 16/08/2017. Consultado o 16/03/2024. 
  10. ↑ "Exposition de l'artiste peintre Arnaud Courlet". estrepublicain.fr (en francés). 
  11. ↑ BNF. 2019. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arnaud_Courlet_de_Vregille&oldid=6719040»