Antiaglutinante
Un antiaglutinante[1] (denominado tamén de anticompactante, antiaglomerante[2] ou antiacaking) é unha substancia capaz de evitar a formación de corpos compactos nas substancias existentes nunha disolución. As partículas sólidas dunha solución poden ir aglomerándose proporcionando unhas estruturas agregadas (denominadas en certas ocasións: grumos, gorolos ou bolborotos) que restan homoxeneidade. Estas substancias, denominadas antiaglomerantes, son capaces de evitar a formación de grumos por aglutinación de partículas. Pode tratarse dunha substancia química ou dun obxecto que coa súa presenza proporcione unhas características desfavorábeis á formación de aglomeracións. As substancias con capacidades contrarias denomínanse aglutinantes.
Usos[editar | editar a fonte]
Os antiaglutinantes empréganse en diversas industrias co obxecto de proporcionar mesturas homoxéneas. Por regra xeral a granulometría é a análise máis empregada para ver e detectar a formación de grumos, así como a necesidade de aplicar antiaglomerantes. Na industria alimentaria emprégase frecuentemente, así como na distribución de graneis como poden ser fariñas, cereais, etc.
Industria[editar | editar a fonte]
En certas industrias os antiaglutinantes son empregados de forma intensa, por regra xeral cando é necesario que as mesturas se deban manter as súas características, como é o caso das pinturas sintéticas como pode ser as acrílicas. Nalgúns casos empréganse antiaglutinantes cando a aparición de grumos pode ser entendida como unha perda de calidade nos produtos, desta forma tense o seu uso moi estendido nos produtos de cosmética. Na industria de fabricación de fertilizantes adóitanse empregar antiaglomerantes co obxecto de obter maior rendemento nas mesturas.
Alimentación[editar | editar a fonte]
Na industria alimentaria refírese aos aditivos que se lles engaden a certos alimentos para reducir a tendencia das partículas que os compoñen a adherirse unhas ás outras[3]. Son habituais como aditivo alimentario nalgúns sectores de procesado de alimentos. Por regra xeral codifícanse co E-5**, é dicir cun cinco diante. Esta regra non é exacta xa que, por exemplo, o fosfato de diamidón, que é un antiaglomerante empregado frecuentemente en repostaría, posúe unha codificación E 1412.[4] Deste xeito atópanse os antiaglomerantes na preparación de sopas instantáneas, elaboración de mollos, zumes, etc. Por regra xeral aplícase a aqueles alimentos que se atopan en fase líquida, ou que son fluídos. Tal é o caso dalgúns lácteos, como iogures, cremas, queixo fresco, ou o mesmo leite. Nalgúns sales emprégase o silicato cálcico (CaSiO3), como unha substancia antiaglutinante para impedir que o sal se aglutine nos saleiros por mor da presenza de humidade no ambiente. Noutrora empregábanse grans de arroz.
Farmacia / Medicina[editar | editar a fonte]
Algunhas doenzas relacionadas co sangue e a súa fluidez a través das arterias como pode ser a aparición de trombos pode ser evitada coa aplicación de fármacos con capacidades antiaglutinantes ou anticoagulantes que melloren a viscosidade sanguínea.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Nome galego no Dicionario de alimentación e restauración, VV. AA. (2012) Santiago de Compostela, Termigal. Xunta de Galicia. Real Academia Galega
- ↑ Nome galego que aparece no Boletín Oficial do Estado (versión oficial galega)
- ↑ Definición no Dicionario de alimentación e restauración, VV. AA. (2012) Santiago de Compostela, Termigal. Xunta de Galicia. Real Academia Galega
- ↑ Alfredo Ara Roldán, (2003), Los alimentos de la A a la Z, px. 334
