Yue fu

Yue fu gu ti 樂府 古 题 é un compendio da dinastía Tang da anterior música da corte das dinastías Han e Jin 汉晋 para o Departamento de Música Imperial. Esta é unha proba orixinal da edición da dinastía Ming de placas talladas. Atópase na Biblioteca Central Nacional de Taipei, parte das coleccións recuperadas de Toquio en 1946. Orixinalmente na colección 群 碧 搂.

Os yue fu (chinés tradicional: 樂府; chinés simplificado: 乐府; pinyin: Yuè Fǔ; Wade-Giles: Yüeh⁴ Fu³), traducido como "oficio musical", "canto musical" ou "canto arcaico", son poemas cantados da literatura chinesa, desenvolvidos no período Han.

Historia

O seu nome remóntase ao oficio de música, que foi establecido no 114 a.C. baixo Han Wudi. A tarefa do gabinete de música era recoller cantigas para usos sagrados e cortesáns, xunto coas que tamén se recolleron as cantigas e baladas do pobo sinxelo. As melodías do yue fu hoxe xa non se poden reconstruír e só algúns textos permaneceron intactos. Os poemas cantados recollidos conteñen tanto cancións para cerimonias de sacrificio e árbores xenealóxicas, como cancións para banquetes imperiais.

A maior colección de yue fu é a Yue fu shiji ('Colección de cancións musicais'), composta no século XII por Guo Maoqian.

Tipos

Os sinólogos occidentais distinguen no contexto do yue fu entre himnos sagrados, fríos e formais, e cancións mundanas, máis inmediatas e espontáneas, que falan das necesidades e preocupacións da época.

Recollida

Inicialmente os yue fu foron recollidos de forma anónima, non obstante aparecen entre 190 e 266 poetas coñecidos, que dan ao yue fu unha nota individual. Como textos, os yue fu adquiriron a súa propia autonomía cara ao final do período Han.

Temática

A diferenza do fu do período Han, o tema de moitos yue fu xa non é a glorificación do poder do emperador, senón as preocupacións e necesidades dos individuos. O taoísmo relixioso tamén exerceu unha influencia, xa que os yue fu adoitan facerse sobre a cuestión da mortalidade e da vida eterna dos homes.

As cancións transmitidas como yue fu conteñen múltiples tradicións locais e son pouco ortodoxas desde o punto de vista confuciano, testemuñando, en comparación con períodos posteriores, a atmosfera máis aberta da primeira Idade Media chinesa.

Métrica

A métrica do yue fu tamén difire do fu do Han. Constan de tres a sete caracteres por liña de forma non homoxénea e moitos yue fu teñen trazos característicos das baladas. As baladas representan unha forma mixta de elementos épicos, líricos e dramáticos e usan moitas frases formais. A balada máis coñecida en Occidente é Mulan Shi (木蘭詩). Máis tarde, durante a era Han occidental, os yue fu foron escritos en verso de cinco caracteres.

Influencia

Os yue fu teñen grande importancia para o desenvolvemento da poesía posterior na China, xa que os poemas shi están baseados formal e tematicamente neles. O yue fu impregnaba a cultura das clases constituídas e os poetas yue fu, nos que estes expresaban algúns pensamentos, estados de ánimo e sentimentos, distinguíanse posteriormente do anónimo yue fu do gabinete de música.

Véxase tamén

Outros artigos

• Escrita chinesa
• Poesía
• Poesía chinesa
• Formas da poesía clásica chinesa
• Historia da China
• Han Wudi

Bibliografía

• Wolfgang Kubin: Geschichte der Chinese Literatur; Band 1 Die chinesische Dichtkunst. KG Saur, München 2002. ISBN 3-598-24541-6
• Helwig Schmidt-Glintzer: Geschichte der Chinese Literatur. Berna 1990.