Voo 268 de Pakistan International Airlines

Voo 268 de Pakistan International Airlines
Restos da cola do avión
Resumo
Data	28 de setembro de 1992
Causa	voo controlado contra o terreo por erro do piloto
Lugar	Katmandú
Coordenadas
Orixe	aeroporto internacional Jinnah
Destino	aeroporto internacional Tribhuvan
Finados	167
Aeronave
Tipo de aeronave	Airbus A300B4-203
Operador	Pakistan International Airlines
Rexistro	AP-BCP
Pasaxeiros	155
Tripulación	12
Superviventes	0

O voo 268 de Pakistan International Airlines foi un Airbus A300B4-203, con rexistro AP-BCP, que se esnafrou mentres se aproximaba ao aeroporto internacional Tribhuvan de Katmandú o día 28 de setembro de 1992. As 167 persoas a bordo do avión morreron no sinistro. O voo 268 é o peor accidente sufrido pola aeroliña Pakistan International Airlines, e tamén o peor ocorrido no Nepal.

Avión

O aparello implicado no accidente era un Airbus A300B4-203 de 16 anos de idade con rexistro AP-BCP (número de serie 025). O avión fora construído en 1976 e realizara o seu primeiro voo o 23 de marzo dese mesmo ano. O 2 de maio de 1977 entregouse á aeroliña Bavaria Germanair co rexistro D-AMAZ. Unha semana despois o avión alugouse a EgyptAir. O aparello foi rexistrado como SU-AZY e posteriormente vendido a Hapag-Lloyd Flug tras a súa fusión con Bavaria Germanair. O avión volveu cambiar de rexistro, desta vez D-AHLZ, e foi alugado ás seguintes aeroliñas:

• EgyptAir (xaneir de 1979 - outubro de 1982)
• Kuwait Airways (abril - xullo de 1983)
• Capitol Air (xuño - outubro de 1984)
• Air Jamaica (febreiro - abril de 1985)
• Condor Flugdienst (maio - novembro de 1985)

O 21 de abril de 1986 entregouse o avión a Pakistan International Airlines e recibiu o rexistro AP-BCP. O aparello tiña un total de 39 045 horas de voo e 19 172 aterraxes no momento do accidente.

Tripulación

O capitán Iftikhar Janjua tiña 49 anos e acumulaba 13 192 horas de voo, das que 6 260 eran no Airbus A300. O primeiro oficial de 38 anos Hassan Akhtar tiña 5 849 horas de voo, 1 469 delas no A300.

A bordo había tamén dous enxeñeiros de voo, un operando e o outro observando. O enxeñeiro en serviz tiña 40 anos e acumulaba 5 289 horas, 2 516 no Airbus A300. O enxeñeiro de observación era Muhammad Ashraf, de 42 anos, con 8 220 horas de voo, 4 503 realizadas no A300.

Accidente

O voo 268 partiu de Karachi ás 11:13 AM Hora Estándar de Paquistán cara Katmandú. Tras contactar co control de tráfico aéreo nepalí, o avión foi autorizado para unha aproximación dende o sur chamada aproximación Sierra. Un avión autorizado a realizar esta aproximación tiña que pasar sobre un punto de notificación chamado "Romeo", situado a 41 millas ao sur do VOR de Katmandú, a unha altitude de 15 000 pés. O avión debía descender posteriormente en sete pasos ata os 5 800 pés, pasando sobre o punto de notificación "Sierra", a 10 millas do VOR, a unha altura de 9 500 pés antes de aterrar en Katmandú. Esa aproximación permitía ao avión pasar con seguridade sobre a cordilleira Mahabharat ao sur de Katmandú.

Pouco despois de informar do seu paso polo punto "Sierra", ás 2.30 PM o avión esnafrouse a uns 2 200 m na ladeira dunha montaña de 2 524 m en Bhattedanda, desintegrándose polo impacto e matando instantaneamente a todos os seus ocupantes. A cola separouse da fuselaxe e rematou nun bosque na base da montaña.

Este accidente ocorreu tan só 59 días despois de que o voo 311 de Thai Airways International se esnafrase ao norte de Katmandú.

Investigación

Tras o accidente o exército nepalí acudiu ao lugar con investigadores para atopar as caixas negras do avión. Andrew Robinson, da axencia británica Air Accident Investigation Branch (AAIB), foi o encargado de dirixir a investigación. As caixas negras enviáronse inicialmente a París para ser descodificadas.

Varias testemuñas do accidente confirmaron que no momento do impacto apenas había vento na zona, e non chovía nin había tormenta. Os investigadores non atoparon problemas técnicos documentados para o A300 e, tras consideralo como causa, porteriormente descartouse un acto de terrorismo.

Aínda que os investigadores da Transportation Safety Board of Canada (TSB), que axudaron na investigación, non conseguiron recuperar as conversas na cabina de mando do voo 268, os datos recuperados da gravadora de datos de voo amosaron que o avión iniciara cada paso no seu descenso demasiado cedo. A 16 millas do VOR o avión estaba 1 000 pés por debaixo da altitude autorizada, e a 10 millas do VOR (o punto Sierra) estaba 1 300 pés por debaixo. O avión aproximouse á cordilleira Mahabharat a unha altitude insuficiente e esnafrouse contra a ladeira sur. Aínda que os pilotos do voo 268 informaron da altitude do avión con precisión ao control de tráfico aéreo, os controladores non fixeron nada para avisalos de que estaban demasiado baixo ata poucos segundos antes do accidente.

Os investigadores determinaron que o accidente fora causado principalmente por un erro dos pilotos. A visibilidade era mala debido á nubosidade e o sistema de advertencias de proximidade ao terreo non se tería activado a tempo debido ao terreo empinado. Tamén se determinou que os patróns de aproximación a Katmandú que tiñan os pilotos de PIA eran pouco claros, e considerouse que os controladores de tráfico nepalí foron tímidos e remisos á hora de intervir en temas como a separación do terreo. O informe recomendou que a OACI revisase as cartas de navegación e fomentase a súa estandarización, e que se cambiase a aproximación ao aeroporto de Katmandú para que fose menos complicada.