Visor Stanhope

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Xoia óptica Stanhope. O canón da lente do visor está situado na apertura de menor diámetro.

Unha xoia óptica de Stanhope, Visor Stanhope (Stanhope viewer), Stanhoscopio (Stanho-scopes) ou simplemente Stanhope é un dispositivo óptico que permite a visualización dunha microfotografía sen utilizar un microscopio.[1] A mediados do século XX, en Montserrat e noutros lugares turísticos vendían recordos (souvenirs) cun visor Stanhope incorporado no que se podía ver unha paisaxe. Foron inventados por René Dagron en 1857.[2]

Dagron superou a necesidade dun microscopio caro para ver as microfotografías recortándoas ata o final dunha versión modificada da lente Stanhope.[2] Chamou aos aparellos bijoux foto-microscopiques (xoias foto-microscópicas).[3] Dagron mostrou os aparellos na Exposición de Londres de 1862, onde obtivo unha "Mención de Honra" e presentoullos á raíña Vitoria.[4]

En 1864 Dagron fíxose famoso cando construíu un visor Stanhope que permitía a visualización dunha microfotografía dun milímetro cadrado, equivalente en tamaño á cabeza dunha agulla, que contiña os retratos de 450 persoas.[5] [6]

Historia[editar | editar a fonte]

Microfotografía de 1 mm de diámetro, aprox. 1858. [7]
Diagrama dunha xoia Stanhope que presenta escenas da cidade alemá de Ilmenau. O Stanhope foi adquirido durante a Primeira guerra mundial en Alemaña, pero probabelmente foi fabricado antes.

En 1851 John Benjamin Dancer inventou as microfotografías mediante un proceso de colodión húmido e un microscopio convertido nunha cámara. Con este sistema obtivo microfotografías duns 3 milímetros cadrados de área. A principal desvantaxe do método de Dancer era que para ver as microfotografías era necesario un microscopio, que era un instrumento caro na época.[2]

En 1857 Dagron resolveu o problema inventando un método para montar microfotografías no extremo dunha pequena lente cilíndrica. Dagron modificou a lente de Stanhope seccionando a súa estrutura normalmente biconvexa, mantendo un extremo convexo, para refractar a luz, mentres cortaba o outro extremo completamente plano para que quedara só no plano focal da lente que forma o lado convexo.[1] Obtivo así unha lente plano-convexa, e puido montar a fotografía do microscopio na parte plana da lente usando bálsamo do Canadá como cola. Esta disposición permitiu que a imaxe permanecese enfocada.[1]

"Se miras ao centro do ollo de perla de cada chave hai unha pequena lente, a través da cal podes ver a Paganini, Tourte e Stradivari. É unha pequena broma que causa moita distracción".
Jean-Baptiste Vuillaume [1]

Os visores Stanhope tamén foron montados no interior dos arcos de violín polo luthier francés Jean-Baptiste Vuillaume, probabelmente usando os métodos e equipos de Dagron. Os chamados violíns Stanhope presentaban os retratos de personaxes famosos como Paganini, Tourte e Stradivari.[1]

A lente seccionada de Dagron podía aumentar a microfotografía trescentas veces, de modo que para ver as microfotografías xa non era necesario un microscopio voluminoso e caro.[8] A lente Stanhope modificada era o suficientemente pequena como para ser montada en todo tipo de artefactos en miniatura, como aneis, miniaturas de marfil, xoguetes de madeira, etc. Dagron tamén deseñou unha cámara microfotográfica especial que podería producir 450 exposicións de aproximadamente 2 por 2 milímetros (0,079 × 0,079 polgadas) nunha placa de colodión húmido de 4,5 centímetros por 8,5 (1,8 × 3,3 polgadas).[9]

Anel Stanhope

Os esforzos de Dagron tiveron moito éxito.[6] [10] Os seus visores finalmente puideron presentarse ao público en xeral na Exposición Internacional de París de 1859.

O éxito dos seus alcances permitiu a Dagron levar a cabo o seu propósito de construír unha fábrica dedicada á súa produción.[6] En xuño de 1859, a fábrica de Dagron xa fabricaba visores Stanhope, montados no interior de xoias e recordos. En agosto de 1859 expúxoas na Exposición Internacional con grande éxito. En 1862 tiña 150 empregados e fabricaba 12.000 unidades ao día.[1]

En 1860 Dagron obtivo unha patente para os seus visores baixo o título Bijoux Photo-microscopiques[3] Dagron tamén desenvolveu técnicas de mercadotecnia por correo para os seus produtos.[11] En 1862 publicou o seu libro Cylindres foto-microscopiques, montés te non montés sur bijoux.[12]

Un visor Stanhope en forma de telescopio en miniatura

A principios do século XX Eugène Reymond tomou o control da fábrica de lentes Stanhope-Dagron en Gex, Ain, Francia. O seu fillo Roger sucedeuno na xestión. En 1972 a fábrica, dirixida por Roger Remond, produciu a última lente Stanhope feita por métodos tradicionais. En 1998, despois da morte de Roger, o taller foi pechado e o seu equipamento foi desmantelado e vendido. As lentes Stanhope aínda se fan hoxe en día, pero non se producen segundo a metodoloxía de Dagron.[13]

Nos tempos modernos, os visores Stanhope máis comúns adoitan ser cruces de ouro ou prata con oracións cristiás en microfotografía.[2]

Notas

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 The Strad Magazine October 2005 pp. 51-54
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Peres, Michael R. (2007). The Focal Encyclopedia of Photography: Digital Imaging, Theory and Applications, History, and Science (en inglés). Taylor & Francis. ISBN 978-0-240-80740-9. 
  3. ↑ 3,0 3,1 The Photographic Journal By Royal Photographic Society of Great Britain Jan. 15 1864
  4. ↑ Chronology of Microfilm Developments 1800 – 1900 from UCLA
  5. ↑ Lefèvre, Julien (1888). La photographie et ses applications aux sciences, aux arts et à l'industrie (en francés). J.-B. Baillière et fils. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Day, Lance; McNeil, Ian (2003-09-01). Biographical Dictionary of the History of Technology (en inglés). Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-02829-2. 
  7. ↑ Finefield, Kristi (2012-06-13). "Caught Our Eyes: On the Head of a Pin ; Picture This". The Library of Congress. Consultado o 2023-07-16. 
  8. ↑ Tissandier, Gaston (1877). A history and handbook of photography. New York : Scoville Manufacturing. 
  9. ↑ "George Eastman House". Arquivado dende o orixinal o 15 de marzo de 2009. Consultado o 16 de xullo de 2023. 
  10. ↑ Hannavy, John (2008). Encyclopedia of nineteenth-century photography: A-I, index (en inglés). Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-97235-2. 
  11. ↑ Scott, Jean.
  12. ↑ Dagron, René.
  13. ↑ "Who made stanhopes". Arquivado dende o orixinal o 4 de xullo de 2016. Consultado o 19 de xullo de 2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Visor_Stanhope&oldid=6655995»