Saltar ao contido

Subramanya Bharathi

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaSubramanya Bharathi

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(ta) சுப்பிரமணிய பாரதி Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento11 de decembro de 1882 Editar o valor en Wikidata
Ettayapuram, India (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte12 de setembro de 1921 Editar o valor en Wikidata (38 anos)
Chennai, India Editar o valor en Wikidata
ResidenciaTriplicane (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónHinduísmo Editar o valor en Wikidata
EducaciónThe Madurai Diraviyam Thayumanavar Hindu College (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpoeta, autobiógrafo, xornalista, escritor Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables

Subramanya Bharathi, nado en Ettayapuram (Tuticorin) o 11 de decembro de 1882 e finado o 11 de setembro de 1921, foi un político e escritor indio en lingua támil, activista nacionalista támil que loitou pola independencia á vez que conseguía reformar a poesía da súa lingua. Foi coñecido tamén como Bharathy, e Mahakavi Bharathi, é un dos poetas mais famosos do seu país.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Estudou na escola local en Tirunelveli, onde se afeccionou á música e á posuía con 11 anos, aínda que foi criado polo pai (xa que súa nai morreu cando el tiña 6 anos) ata que tamén morreu el cando Bharathi contaba con 16 anos.

Completou seus estudos universitarios en Benarés, onde entrou en contacto co hinduísmo e o nacionalismo, mudando súa perspectiva do mundo e vestindo turbante deixouse barba mentres aprendía inglés, sánscrito e hindi. En 1905 tras asistir ao congreso do partido Congreso Nacional Indio (do cal foi presidente Mahatma Gandhi) e na viaxe de volta para casa coñeceu a Irmá Nevedita (unha activista escocesa pro independencia india e reformadora social), deste encontro Bharathi ficou tan impresionado que tamén comezou a pelexar para que a muller fose considerada unha igual na sociedade india.

Estes encontros con círculos sociais ata agora descoñecidos fixéronlle reflexionar e comezou unha estratexia de comunicación co mundo exterior, polo que se fixo xornalista e comezou a colaborar co xornal Swadeshamitran (escrito en lingua támil) en 1904. Tres anos máis tarde comezou a editar o xornal India Tamil, onde comezou a publicar seus primeiros poemas e cancións con diversa temática (relacións entre o home e deus, pola independencia de seu país etc) á vez que clamaba contra do imperialismo. Nese mesmo ano de 1907 participou no congreso que dividiu ao Congreso Nacional Indio, apoiando ó sector radical o que fixo que o goberno británico indio o fose deter, razón pola cal marchou ao distrito de Pondicherry, gobernado polos franceses.

Estando en Pondicherry seguiu coa súa labor xornalística, publicando os xornais India, Vijaya, Tamil Daily, English Montly e Suryothayam; estas publicacións foron prohibidas na India británica e trataron de afundilas economicamente (detiveron remesas financeiras) e moralmente (confiscación de cartas ao xornal). Durante este exilio en territorio colonial francés Bharathi contactou con líderes da á revolucionaria do movemento de independencia e colaborou no xornal do líder independentista Aurobindo na revista Arya. En 1918 abandonou seu exilio e pasou á India británica, sendo encarcerado durante tres semanas, ao ano seguinte reunise con Mahatma Gandhi.

Morreu en 1921 debido ó tempo que pasou encarcerado e de resultas dun accidente cun elefante; a súa última conferencia foi sobre a inmortalidade do home, na biblioteca Karumgalpalayam.

A súa poesía foi unha mestura de elementos clásicos e contemporáneos, polo que modernizou a poesía támil falando sobre diversos temas, desde a política nacionalista india, pasando por cancións infantís, ata relixiosas (onde tamén incluíu a figuras doutras relixións como Alá e Xesús). Seus poemas caracterízanse pola beleza da forma e o contido, que empuxa á acción pola súa patria á vez que a tenta reformar, mediante o progreso técnico e social (feminismo e derogación do sistema de castas hindú).

  • Xuramento Panciu (1918).
  • O conto do pequeno Sankaran.
  • Para Rusia (en conmemoración pola revolución de 1917).
  • Cancións patrióticas (தேசிய கீதங்கள்);
  • Cancións Filosóficas (ஞானப்பாடல்கள்);
  • Outras cancións (பல்வகைப் பாடல்கள்);
  • Cantos de adoración (தோத்திரப் பாடல்கள்);
  • Comentarios sobre o Bhagavad Gita (பகவத் கீதை முன்னுரை);
  • A historia de Chandrika (சந்திரிகையின் கதை);
  • Cancións para os nenos (பாப்பாப் பாட்டு).