Serra de Collserola

Serra de Collserola
	(es) Serra de Collserola
Tipo	montaña
Epónimo	Coll de l'Erola (Collserola) (en)
Parte de	Cordilleiras Costeiras Catalás
Localizado na área protexida	Parque natural de Collserola
Localización
Continente	Europa
División administrativa	Ámbito metropolitano de Barcelona, España e provincia de Barcelona, España
	41°24′44″N 2°04′26″L / 41.41222, 2.07389
Cordilleira	Cordilleira Litoral
Características
Altitude	516,2 m
Punto máis alto	Monte Tibidabo (512 m )

Barcelona, coa serra de Collserola en segundo termo.

A serra de Collserola (AFI: /kɔʎsə'rɔlə/) é unha área montañosa e parque periurbano situado na provincia de Barcelona, preto da cidade do mesmo nome. É un dos parques metropolitanos máis grandes do mundo. A maior parte da súa superficie constitúe o Parque Natural da Serra de Collserola dende 2010.

Orixe do nome

O nome de Collserola procede de «Coll (de) s'Erola», denominación arcaica do Coll de l'Erola, paso situado entre o Tibidabo e o Turó de Santa Maria, por onde pasa actualmente a estrada de l'Arrabassada.

Medio natural

Xeografía

O macizo de Collserola é unha prolongación da Cordilleira Litoral catalá. Abarca unha superficie dunhas 11.000 hectáreas. Rodeando o macizo atópanse os vales fluviais dos ríos Besòs e Llobregat, así coma a chaira de Barcelona e a depresión do Vallès.

Xeoloxía

Mentres que ao norte do Besós predominan os materiais graníticos e ao sur do Llobregat os materiais calcáreos, Collserola está formada principalmente por lousas. Só excepcionalmente atópanse afloramentos doutros materiais, coma as calcarias do Puig d'Olorda, intensamente explotadas para a elaboración de cemento.

Os seus relevos son suaves e de escasa altura. A cima máis alta é o Tibidabo, con 562,2 m de altitude. Outras cimas importantes son o Turó del Puig (477,2 m), o Puig d'Olorda (436,4 m), o Turó de Valldaura (421,3 m), o Turó da Magarola (ou do Maltall) (431 m), Sant Pere Màrtir (389 m) e o Puig Madrona (342 m).

Flora

Contén unha ampla variedade de ambientes naturais mediterráneos, predominantemente boscosos, aínda que tamén abundan as formacións de vexetación baixa (maquia).

A formación potencial predominante é o aciñeiral litoral (estrato arbóreo de aciñeira cun segundo estrato arbustivo de viburnum tinus) e, en boa parte da vertente de l'Obac (vertente sombría), o aciñeiral con carballo cerrioide. Con todo, debido á alteración humana (incendios, pasteiro etc.) a maior parte da serra atópase actualmente cuberta por piñeirais de piñeiro branco.

Na vertente máis asollada abundan os prados secos, dominados por gramíneas e onde crecen arbustos coma a genista ou o Daphne gnidium.

Un 6,4% do territorio de Collserola son zonas de cultivo.

Fauna

A fauna de Collserola é moito máis rica do que cabería esperar nun espazo natural metropolitano, grazas en boa parte á gran diversidade de ecosistemas. O aciñeiral con carballo alberga mamíferos coma o xabaril, a xeneta e o rato. Tamén se atopan outros animais coma o raposo, a donicela, o esquío vermello, o teixugo, o coello e a píntega común. Entre as aves poden mencionarse o ferreiriño abelleiro, o merlo, o paporroibo, o gabián, o azor e a avelaiona. Na maquia abundan diversas especies de papuxa, unha das aves máis características da paisaxe arbustiva mediterránea.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Sitio web do Parc de Collserola Arquivado 26 de febreiro de 2021 en Wayback Machine. (en catalán)