Sáhara Español

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Provincia Ultramarina del Sáhara Español
في الخارج اقليم الصحراء الاسبانية
Provincia Ultramarina do Sáhara Español

1939–1975
 

 

 

Situación do Sáhara Español
Capital O Aaiún
Lingua Español e árabe
Goberno Ditadura (1958-1975)
Monarquía (1975-1976)
Presidente
 • 1939–1975 (primeiro) Francisco Franco
 • 1975–1976 (último) Xoán Carlos I
Historia
 • Establecido 1939
 • Disolución 1975

O Sáhara Español (en árabe: الصحراء الإسبانية al-Sahara' al-Isbaniyya) foi unha colonia e, posteriormente, provincia española en África xurdida da unión en 1958 dos territorios de Saguia el Hamra e Río de Oro, despois de que a agrupación de territorios da África Occidental Española deixase de existir. En 1976, logo da Marcha Verde de Marrocos sobre o territorio, España abandonouno. Desde ese momento o chamado Sáhara Occidental é disputado por Marrocos, que o anexiona sen recoñecemento internacional, e a República Árabe Saharauí Democrática que quere establecer un Estado independente no antigo territorio provincial.

Segundo o Dereito Internacional, xuridicamente a soberanía e a administración do Sáhara Occidental seguen en mans de España, aínda que desde a firma dos Acordos de Madrid, non levou a cabo ningunha acción en tal sentido.

Territorios[editar | editar a fonte]

Saguia el Hamra[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Saguia el Hamra.

Saguia el Hamra é o territorio correspondente á zona setentrional da antiga provincia española do Sáhara Español. Nun principio foi unha colonia española no Sáhara, pero máis tarde foi unido a Río de Oro. Tiña unha superficie aproximada de 282.000 km². A capital era O Aaiún. Outra poboación importante era Esmara, fundada por Ma el Ainin e considerada centro relixioso.

A súa denominación, que podería traducirse en galego como "arroio vermello", provén do gran arroio homónimo, que desembocaba uns quilómetros ao oeste do Aiún, no seu porto.

Do Cabo Bojador partía a liña divisoria co territorio de Río de Oro; situada no paralelo 26º servíalle como fronteira sur. O paralelo 27º 50' marcaba a fronteira cos territorios do Protectorado español de Marrocos no sur.

Río de Oro[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Río de Oro.
Selo do Sáhara Español de 1924.

Río de Oro (Ued o Dahab en árabe) é un dos dous territorios en que se dividía o Sáhara Español antes da invasión ilegal de Marrocos. A súa capital era Villa Cisneros (actual Dakhla). Nun principio fixo parte da Colonia de Río de Oro que posteriormente conformou o Sáhara Español. Cunha superficie de 184.000 km², ocupaba a zona central e meridional do territorio.

Atravesada polo Trópico de Cáncer, o paralelo 26º marcaba a súa fronteira setentrional, con Saguia el Hamra. O límite sur era o Cabo Branco, unha península na que se acha a poboación de Lagouira, a cal foi anexionada por Mauritania entre 1976 e 1979.

A fronteira establecida entre as zonas ocupadas de Mauritana e Marrocos comezaba en Villa Cisneros, no paralelo 24º, e terminaba na fronteira con Mauritania, á altura do paralelo 23º.

Chegou unha expedición española xa nos anos 1885 e 1886 a declarar que non existía río ningún que desembocase no golfo, podendo levar a unha posible equivocación a forma longa e estreita do golfo que os descubridores portugueses tomaron polo estuario dun río.

Administración[editar | editar a fonte]

Nacionalidade española[editar | editar a fonte]

Todos os habitantes nativos do Sáhara recibían o Documento Nacional de Identidade (DNI) e o pasaporte españois, xunto co libro de familia, e todos os documentos correspondentes.[1] Este feito demostraba a plena nacionalidade española dos seus habitantes e foi esgrimido nos recursos realizados por cidadáns saharauís co fin de demostrar que a súa perda era nula, dado que ningún nacional español pode ser desprovisto dela e así foi recoñecido polo Tribunal Supremo.[2]

Matriculación de vehículos[editar | editar a fonte]

A matrícula da provincia era "SH", e a partir de 1971 funcionou con sistema alfanumérico, a semellanza do resto de provincias de España.

Notas[editar | editar a fonte]