Conchobar Maenmaige Ua Conchobair, Aed mac Ruaidrí Ua Conchobair, Rose Ní Conchobair, Diarmait mac Ruaidrí Ó Conchobair, Muirghis Cananach Ua Conchobhair, Nuala Ní Conchobair, Aedh mac Ruaidri Ó Conchobair e Toirrdelbach mac Ruaidri
Ruaidrí Ua Conchobair, tamén Ruaidrí mac Tairrdelbach Ua Conchobair (anglicizado como Rory O'Connor) nado en Killaloe, c.1116 e finado en Cong o 2 de decembro de 1198 foi rei do Connacht e rei supremo de Irlanda.[1]
O seu "perseguidor" Dermot MacMurrough de Leinster proporcionou o pretexto aos normandos para invadir Irlanda e, expulsado ao oeste do río Shannon, someteuse ao rei Henrique II de Inglaterra no Tratado de Windsor que foi negociado polo arcebispo de Dublín, Lawrence O'Toole. Segundo este acordo, mantivo o control de Connacht como vasalo do soberano inglés, gobernando todos os reis e xefes de Irlanda. A cambio tivo que pagar un tributo anual, até que rompeu o acordo e estalou unha nova guerra cos normandos. Foi derrocado polo seu filloConchobar Maenmaige Ua Conchobhair en 1186 e expulsado a Munster. Á morte de Conchobar, en 1189, os Sil-Murray reclamárono ao trono; Pero non conseguiu restaurar totalmente o seu poder anterior. Segundo os Anais dos Catro Mestres morreu en 1198 e foi enterrado en Clonmacnoise, no lado norte do altar da igrexa.