Saltar ao contido

Rotoscopia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Rotoscopio»)
Patente estadounidense para o rotoscopio orixinal
Filme "The Tantalizing Fly" de Max Fleischer, feito con rotoscopia en 1919

A rotoscopia é un método empregado na produción de animación para debuxar secuencias de imaxes. As escenas (na súa maioría gravadas individualmente) proxéctanse fotograma a fotograma desde atrás sobre un vidro esmerilado de tal forma que o animador pode copialas (por exemplo sobre papel cebola). O proceso de rotoscopia foi utilizado por primeira vez, e patentado, por Max Fleischer en 1914 para a serie de animación Out of the Inkwell, co obxectivo de conseguir un movemento convincente e realista nun tempo máis curto. O proceso utilizouse máis tarde principalmente para personaxes humanos deseñados de forma realista, especialmente cando se realizaban movementos complexos como por exemplo escenas de baile. Influentes artistas da época, como Cab Calloway, participaron en secuencias de rotoscopia. Na versión de Fleischer de Brancaneves, Calloway foi rotoscopiado primeiro como Koko e despois como unha pantasma mentres baila e canta St. James Infirmary Blues.[1][2]

Desde principios da década de 1990, o rastrexo realizouse principalmente no ordenador, ben a man, en programas baseados en píxeles, ou de forma semiautomática mediante vectorización (como en dúas películas Richard Linklater). En contraste coa captura de movemento, a rotoscopia é un método 2D (bidimensional). Os resultados poden variar desde medio realistas a moi estilizados. Un problema da tecnoloxía de animación é que a aceptación emocional dos movementos producidos coa rotoscopia cae por encima dun certo nivel de detalle, aínda que os datos subxacentes son claramente de orixe natural. Este efecto psicolóxico, postulado a principios do século XX por Sigmund Freud, e de recente aplicación no eido da robótica chámase Uncanny Valley.

A rotoscopia ten o seu propio lugar permanente en anuncios publicitarios, vídeos musicais e curtametraxes como unha ferramenta estilística propia. A través de novos procesos asistidos por ordenador, como a vectorización, ten efectos similares que antes eran creados por impresoras ópticas, é dicir, a alienación gráfica do material da película.

Ademais da súa función estilística, a rotoscopia tamén se usa para corrixir erros. Tamén foi moi utilizada na composición de efectos visuais nos tempos da copia química. Úsase aínda hoxe como unha alternativa á tecnoloxía de pantalla azul, principalmente para axudar con configuracións complicadas (p. ex. con movemento brusco da cámara) para manter a planificación sinxela e non ter que recrear laboriosamente as condicións de iluminación no estudio. Por tanto, a rotoscopia úsase aínda hoxe en moitas das longametraxes con efectos visuais.

Exemplos de películas e vídeos que utilizaron rotoscopia

[editar | editar a fonte]

Exemplos de videoxogos que utilizaron rotoscopia

[editar | editar a fonte]
  • A técnica utilizouse por primeira vez en Prince of Persia, lanzado en 1989 para varios sistemas informáticos.
  • En Flashback, que apareceu en 1992 para a AMIGA, realizáronse un total de 1.500 niveis de animación. Un total de 800 animacións foron para o personaxe principal.
  • Para Another World, a técnica tamén se utilizou para as animacións.
  • O videoxogo de Nintendo DS Hotel Dusk: Room 215 (2007) utiliza personaxes creados mediante a técnica rotoscópica durante todo o xogo.
  1. Cab Calloway (9-1-2022). St James Infirmary Blues (1933) 4K | Betty Boop in Snow-White. 
  2. "Rotoscope (100 anos de rotoscopia)". Fleisher Studios. Consultado o 9-1-2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]