Reino de Montenegro
| Himno | Ubavoj nam Crnoj Gori (en)   | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Localización | |||||||||
| |||||||||
| Capital | Cetinje | ||||||||
| Poboación | |||||||||
| Poboación | 500.000 (1914) | ||||||||
| Lingua oficial | lingua serbia | ||||||||
| Relixión | cristianismo ortodoxo | ||||||||
| Xeografía | |||||||||
| Parte de | |||||||||
| Comparte fronteira con | |||||||||
| Datos históricos | |||||||||
| Creación | 1910 | ||||||||
| Disolución | 26 de novembro de 1918 | ||||||||
| Sucedido por | Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos | ||||||||
Evento clave
| |||||||||
| Organización política | |||||||||
| Forma de goberno | monarquía constitucional monarquía absoluta | ||||||||
| Órgano lexislativo | Parlamento do Montenegro (pt) , (Escano: 81) | ||||||||
| Moeda | Perper montenegrino | ||||||||
.svg)
.svg&lang=gl)
O Reino de Montenegro (en serbio: Краљевина Црнe Горe; Kraljevina Crne Gore) foi un dos reinos dos Balcáns, que existiu desde 1910 a 1918. A súa con capital era Cetinje.
Historia
[editar | editar a fonte]O Reino de Montenegro foi proclamado por Nicolao I de Montenegro, knjaz (príncipe) de Montenegro, en Cetinje, o 28 de agosto de 1910.
Nas Guerras balcánicas (1912 – 1913), Montenegro conseguiu estender o seu pequeno territorio tomando o Sandžak do Reino de Serbia o 30 de maio de 1913.
Isto supuxo a incorporación dunha poboación que non se identificaba cultural e historicamente co país.
A cidade recentemente tomada de Escútari (Shkodër en albanés) tivo que ser devolta ao novo estado de Albania por presións das grandes potencias a pesar de que os montenegrinos perderon 10.000 soldados na súa toma ás forzas otomás (albanesas) de Essad Bajá.
Durante a primeira guerra mundial (1914 – 1918) Montenegro estivo do lado das Potencias Aliadas. Do 15 de xaneiro de 1916 a outubro de 1918, o reino estivo ocupado polo Imperio Austrohúngaro.
O 20 de xullo de 1917 asinouse a Declaración de Corfú, que declarou a unificación de Montenegro co Reino de Serbia, que se proclamou o 26 de novembro de 1918.
O rei Nicolao foi deposto, e a oposición á nova condición montenegrina continuou durante varios anos pola resistencia de guerrillas.
O seu único xefe de Estado foi Nicolao I de Montenegro, rei de 1910 a 1918.
Pretendentes á coroa (desde 1918)
[editar | editar a fonte]- Nicolao I de Montenegro (pretendente como Nicolao I) (1918 - 1921)
- Danilo de Montenegro (pretendente como Danilo III) (1921)
- Miguel de Montenegro (pretendente como Miguel I) (1921 - 1986)
- Nicolao de Montenegro (pretendente como Nicolao II) (1986-)
- (Herdeiro) Boris de Montenegro (nacido en 1980)
Primeiros ministros
[editar | editar a fonte]- Lazar Tomanović (1910-1912)
- Mitar Martinović (1912-1913)
- Janko Vukotić (1913-1915)
- Milo Matanović (1915-1916)
Primeiros ministros no exilio
[editar | editar a fonte]- Lazar Mijusković (1916)
- Andrija Radović (1916-1917)
- Milo Matanović (1917)
- Evgenije Popović (1917-1919)
- Jovan Plamenać (1919-1921)
- Anto Gvozdenović (1921-1922)
- Milutin Vucinić (1922)
- Anto Gvozdenović (1922)