Ramon d'Abadal i Calderó

Ramon d'Abadal i Calderó

(1917)
Biografía
Nacemento	7 de xaneiro de 1862 Vic, España
Morte	17 de novembro de 1945 (83 anos) Rupià, España
Deputado do Parlamento de Cataluña
30 de novembro de 1932 – 20 de febreiro de 1939 Circunscrición electoral: Xirona
Deputado nas Cortes republicanas
14 de xullo de 1931 – 9 de outubro de 1933 Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Barcelona (capital)
Senador do Reino
1906 – 1918
Presidente Acadèmia de Jurisprudència i Legislació de Catalunya
1903 – 1905 ← Juan de Dios Trías – Josep Pella i Forgas (en)  →
Deputado das Cortes
29 de abril de 1899 – 24 de abril de 1901 ← Josep Soler i Aloy – Ferran Huelín i Serra →
Concelleiro de Barcelona
Actividade
Lugar de traballo	Madrid Barcelona
Ocupación	político, avogado, ensaísta
Partido político	Lliga Regionalista Solidaritat Catalana
Membro de	Comissió General de Codificació (en) (1930–)
Familia
Irmáns	Joaquín Abadal Calderó Joan d'Abadal i Calderó

Ramon d'Abadal i Calderó, nado en Vic o 7 de xaneiro de 1862 e finado en Rupià en novembro de 1945, foi un político catalán.

Traxectoria

Estudou dereito en Barcelona, foi dirixente da Lliga Regionalista dende a súa fundación en 1901, foi presidente do Ateneu de Barcelona (1902) e da Acadèmia de Jurisprudència i Legislació de Catalunya, alcalde de Barcelona (1903 e 1911). Foi tamén senador por Barcelona (1907-1918).

En 1917 foi presidente da Asemblea de Parlamentarios que se reuniron en Barcelona. Presidente da Lliga Regionalista dende 1917 ata 1936. Decano do colexio de Avogados de Barcelona, en 1926 o goberno de Miguel Primo de Rivera destitúeo, mándao a prisión e acaba no desterro en Alcalà de Xivert (Castelló).

Durante a República foi deputado nas Cortes e no Parlamento de Cataluña. En 1936 exiliouse en Italia e deu o seu apoio á sublevación contra da República.