Polygonia c-album
| Polygonia c-album | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Vista dorsal.
| |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||
| 'Polygonia c-album' (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||
|
8 sspp, ver texto | |||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||
|
Nymphalis c-album | |||||||||||||||||
A Polygonia c-album é unha especie de bolboreta pertencente á familia Nymphalidae. Os bordos irregulares das súas ás son característicos do xénero Polygonia. Pode atoparse no norte de África e en toda Europa desde Portugal a través de Asia até Xapón. As súas ás son coloridas pero o seu lado inferior posúe un patrón que se camufla cando se pechan unha contra outra.
Descrición[editar | editar a fonte]
A Polygonia c-album posúe unha envergadura de ás de 45 mm.[1] A face inferior das súas ás é dunha cor marrón, cunha pequena marca en forma de 'C' de cor branca.[1] As súas ás posúen un bordo irregular distintivo, aparentemente unha forma críptica xa que a bolboreta aseméllase a unha folla seca.[2][3]
Debido a que estas bolboretas hibernan como adultos, é posible velas ao longo de todo o ano, pero o período de voo activo vai dende abril até novembro, dependendo da zona.[1] Os adultos aliméntanse con néctar, principalmente de cardos (Cirsium e Carduus spp.), pero tamén de Rubus fruticosus, Hedera helix, Centaurea spp., e Ligustrum vulgare.[3]
As femias poñen até 275 ovos verdes, que cambian a amarelo e finalmente a gris antes de eclosionar.[2] As eirugas tamén son crípticas, son brancas e negras, asemellándose á deposición dun ave.[1] No Reino Unido a larva aliméntase de lúpulo, Urtica dioica, olmo, e groselleira negra; noutras zonas tamén se alimenta de salgueiro, abeleira e bidueiro.[2][3][4]
A especie sobrevive ao inverno no seu estadio adulto, e os adultos posúen dúas formas. A forma que pasa o inverno antes de reproducirse ten cor escura na superficie ventral das ás, parecendo unha folla seca, unha camuflaxe perfecta para o inverno.[1] A maioría dos descendentes presentan esta forma escura.[2] A forma que se desenvolve directamente á madurez sexual (forma hutchinsoni) ten ás de cor máis clara na superficie inferior.[2] Ambas as formas poden xurdir de ovos depositados pola mesma femia, dependendo principalmente do fotoperíodo da larva, pero tamén influenciado pola planta hospedeira, temperatura e sexo.
-
♂, vista dorsal. -
♂ △, vista ventral. -
♀, vista dorsal. -
♀ △, vista ventral.
Subespecies[editar | editar a fonte]
- P. c. c-album Europa
- P. c. imperfecta (Blachier, 1908) Norte de África
- P. c. extensa (Leech, [1892]) Oeste e zona central de China
- P. c. kultukensis Kleinschmidt, 1929 Transbaikalia
- P. c. hamigera (Butler, 1877) Ussuri (localidade do tipo Edo, Xapón)
- P. c. koreana Bryk, 1946 Corea
- P. c. sachalinensis Matsumura, 1915 Sakhalin
- P. c. asakurai (Nakahara, 1920) Taiwán
- P. c. agnicula (Moore, 1872) Nepal
Distribución[editar | editar a fonte]
Polygonia c-album atópase por toda Europa e a zona tépeda de Asia até Xapón e polo sur até Marrocos. Existen especies semellantes nos Estados Unidos e o Canadá.[1][2][3]
Hábitat[editar | editar a fonte]
Esta especie prefire os bosques abertos, claros boscosos, camiños campestres e xardíns.[1][2][3]
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
-
Inferior da á onde se observa a marca en forma de C que lle da nome. -
-
Ovo. -
Detalle do ovo. -
Larva. -
Pupa.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Tolman, Tom; Lewington, Richard (2009). Collins Butterfly Guide: The Most Complete Field Guide to the Butterflies of Britain and Europe. Harper Collins. ISBN 978-0-00-727977-7.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Polygonia c-album Arquivado 15 de decembro de 2013 en Wayback Machine. en Fauna Europaea
