Pedro Núñez de Villavicencio
| Pedro Núñez de Villavicencio | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | xuño de 1644 |
| Sevilla | |
| Falecemento | 4 de agosto de 1695 |
| Madrid | |
| Nacionalidade | España |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Pedro Núñez de Villavicencio, nado en Sevilla en 1644 e finado en Madrid en 1695,[1] foi un pintor barroco español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Carreira artística e militar[editar | editar a fonte]
Nado en Sevilla, era membro dunha destacada familia nobiliaria andaluza; ingresou en 1660 como cabaleiro da Orde Soberana de San Xoán de Xerusalén, polo que tivo que trasladarse á illa de Malta, sede da Orde, para realizar as probas e tarefas obrigatorias de intendente e tamén de tipo bélico (contra os otománs). En 1668 acadou o grao de supervisor de soldados e en 1672 chegou ao de capitano.
No plano artístico, antes de ingresar na Orde de San Xoán e marchar a Malta, participou na fundación e primeira operación da Academia de Pintura e Debuxo de Sevilla, fundada por Murillo e Herrera. A súa participación foi, pola súa idade, certamente excepcional.
En Malta, entrou en contacto co pintor calabrés Mattia Preti, que estaba na illa para decorar a igrexa prioral da Valeta e converteuse nun discípulo do italiano. Alí consérvanse algunhas obras especialmente significativas de Villavicencio. Porén, a estadía na illa mediterránea non tivo continuidade, xa que diversas viaxes, ademais das militares, levárono varias veces a Sevilla, e mesmo a Roma (1673). Nos seus regresos á súa cidade natal aproveitou para retratar ao recentemente nomeado arcebispo de Sevilla Ambrosio Ignacio de Spínola (1670), demostrando o ben que coñecía o estilo murillesco cando non se atopaba baixo a influencia do claroscuro de Preti.
Parece estar confirmado que regresou definitivamente a Castela en 1675, cando solicitou pensións e recomendacións nos órganos de goberno da Orde de San Xoán de Castela e León. Pouco a pouco, en Sevilla foi aumentando a súa condición dentro da Orde Militar, ademais de gozar de maiores ingresos grazas ás pensións en encomendas que se lle estaban a conceder. Chegado o momento, Pedro Núñez de Villavicencio converteuse no brazo executor, xuíz e referente de primeira orde da Orde de Malta en Sevilla e a súa rexión.
En 1682 morreu Murillo, e Villavicencio, como amigo e quizais antigo discípulo, foi nomeado un dos executores do pintor sevillano.
En 1689, ao ser agraciado co nomeamento de comandante polo Gran Mestre de Malta, pasou a gozar dos ingresos da encomenda de Bodonal de la Sierra. En 1692, foi nomeado secretario da embaixada da Orde de Malta. A partir de entón Villavicencio atópase principalmente en Madrid. Entre 1693 e 1694 formou parte dunha comisión que acudiu a reunirse con Carlos II e posibelmente entón a obra máis famosa que pintou pasou a formar parte da colección real, que hoxe se conserva no Museo do Prado, titulada Juegos infantiles ou Niños jugando a los dados. Trátase dun lenzo que, pomposamente asinado, declara que o seu autor é sevillano e comandante de Bodonal. Nel vemos o trato doce e amable que Villavicencio lle dá á temática infantil, sen dúbida derivada de Murillo, aínda que carece da frescura e da corrección do debuxo deste último.
Pasamento[editar | editar a fonte]
En agosto de 1695, Núñez de Villavicencio regresou a Madrid procedente de Sevilla, onde tería viaxado por motivos persoais, e morreu na pousada onde se hospedaba. Así o reflicten os libros de contabilidade da recepción madrileña da Orde de San Xoán, nos que se recollen as contas debidas ao seu falecemento, un breve inventario dos seus bens e outros datos.
Obras destacadas[editar | editar a fonte]
Poucas obras determinadas da súa man sobreviven, e algunhas das que se lle asignaron non son máis que atribucións. Algunhas delas son:
- Niño espulgando a un perro, c. 1650. Museo Hermitage, San Petersburgo.
- Niños jugando a los dados, asinado en 1686. Museo do Prado, Madrid.
- Joven pastor con vacas (atribuído). Galería de arte Ferns, Hull, Yorkshire.
- Retrato de Raimundo de Soler. Igrexa do Pilar (Valeta)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ González Ramos, Roberto, «Artistas espurios en la Edad moderna», en Cabañas Bravo y otros, Arte, poder y sociedad en España de los siglos XV a XX, Madrid: CSIC, 2008, ISBN 9788400086374, p. 482.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Pedro Núñez de Villavicencio  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Madrazo, Pedro de (1872). Catálogo Descriptivo e Histórico del Museo del Prado de Madrid (Parte Primera: Escuelas Italianas y Españolas). Calle del Duque de Osuna #3; Original from Oxford University, Digitized May 1, 2007: M. Rivadeneyra. pp. page 644.
- González Ramos, Roberto (Sevilla,1999.). Pedro Núñez de Villavicencio. Caballero pintor.