Saltar ao contido

Carneiro bravo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Ovis orientalis aries»)
Muflón europeo

Macho
Estado de conservación
Vulnerable
Vulnerable
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Mammalia
Orde: Artiodactyla
Familia: Bovidae
Subfamilia: Caprinae
Xénero: Ovis
Especie: O. musimon
Nome binomial
Ovis musimon
Pallas, 1762

Sinonimia

O. gmelini
O. orientalis
Ovis ammon musimon
Ovis gmelini musimon

O muflón,[1] tamén chamado carneiro bravo,[2] (Ovis musimon ou Ovis aries musimon)[3] é un gran artiodáctilo da subfamilia Caprinae que se pode atopar en moitas partes de Europa. Curiosamente, extinguiuse hai milenios deste continente por mor da caza excesiva e as mudanzas climáticas, quedando relegado ás illas de Córsega, Sardeña e Chipre, tendo sido introducido con fins cinexéticos nesta última illa durante o Neolítico. En séculos posteriores volveu ao continente de man do home, onde se adaptou perfectamente e hoxe en día é unha especie en expansión, sobre todo nas zonas montañosas. En tempos recentes levouse tamén ás illas Canarias, Estados Unidos, Nova Zelandia, Hawai e numerosos coutos de caza en todo o mundo, ata en lugares tan afastados como Chile. Crese que este animal deu orixe á ovella doméstica (Ovis aries), logo de ser domesticado en Mesopotamia cara ao 9000 a. C.

Descrición

[editar | editar a fonte]

O muflón é un animal bastante grande que pode pesar ata 50 quilos. Aseméllase a unha ovella estilizada de patas e pescozo proporcionalmente máis longos. A la é moito máis curta e de cor parda escura, volvéndose esbrancuxada no fociño, ollos, metade inferior das patas, glúteos e ventre. Os machos son máis grandes e robustos cás femias e están dotados de grandes cornos que se curvan a ambos os dous lados da testa; as femias, en cambio, non presentan cornos ou os teñen de moi escasa lonxitude. No inverno, os machos desenvolven nos costados unhas manchas brancas que non aparecen nos individuos do outro sexo.

Historia natural

[editar | editar a fonte]
Distribución europea

Trátase dun animal social que vive en pequenos grupos familiares no caso das femias e as súas crías (unha por parto), aos que se engade un macho na época de celo que é solitario o resto do ano. Para poder incorporarse a unha destas mandas, os machos deben medir antes as súas forzas con outros rivais, batendo os seus cornos violentamente. A bóveda cranial está reforzada para diminuír os efectos do impacto, pero isto non logra evitar un leve atordoamento dos contendentes tras un golpe especialmente potente.

A alimentación é puramente vexetariana, e adoita realizarse pola noite, cando o muflón é máis activo. Os seus inimigos máis perigosos son os lobos e en menor medida os osos, mentres que os linces e aguias adoitan depredar sobre os individuos máis novos.

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para muflón.
  2. Díaz, Juan Ignacio e Cartelle, Y: Guía dos mamíferos de Galicia. Baía Edicións, A Coruña (2007), ISBN 978-84-96893-20-7
  3. "Wilson, D. E. & Reeder, D. M. (editors). 2005. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed).". Arquivado dende o orixinal o 12 de febreiro de 2009. Consultado o 15 de xullo de 2009. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]