Open McDonald's

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
McDonald's Open
Fundación1987
Desaparición1999
RexiónMundial
Equipos8

O Open McDonald's ou McDonald's Championship foi unha competición internacional entre clubs de baloncesto masculino disputada entre os campións das competicións continentais e un equipo invitado da NBA no mes de outubro, xusto antes do comezo da tempada na NBA. Esta competición sucedeu ao Mundial de Clubs de Baloncesto ou Copa Intercontinental. Estaba coorganizado pola NBA e a FIBA e patrocinado pola empresa McDonald's. Disputouse en nove ocasións entre 1987 e 1999, as cinco primeiras edicións disputáronse anualmente, e dende 1991 disputouse cada dous anos. O Open McDonald's tiña lugar cada edición nunha cidade diferente, elixida de común acordo pola NBA e a FIBA.

Historia[editar | editar a fonte]

Nas nove edicións desta competición o título foi para o equipo da NBA , mais dúas veces por moi pouca marxe. A primeira vez foi nas semifinais da edición de 1990, cando os New York Knicks perdían por tres puntos ao equipo italiano do Scavolini Pesaro (107-104) con 30 segundos no marcador, logo dunha gran defensa, os Knicks recuperaron a posesión e Gerald Wilkins anotou unha tripla a oito segundos do final, levando o partido á prórroga, na que gañaron finalmente por catro puntos (119-115). O outro partido gañado por pouca marxe por un equipo da NBA foi en 1991, cando Los Angeles Lakers gañaron ao campión da Liga ACB, o Joventut Badalona, por dous puntos (116-114).

O Open McDonald's deixou de disputarse en 1999, mais no 2010 había intención de crear unha nova competición entre os clubs campións continentais cun formato similar, o Campionato Mundial de Clubs da FIBA. Porén, no 2010 non foi invitado ningún equipo da NBA, a FIBA pretende convidar ao campión da NBA nos vindeiros anos.[1] Os equipos que máis veces foron convidados a xogar este torneo foron o Real Madrid, o FC Barcelona e o KK Split, que participaron en tres ocasións.

Formato[editar | editar a fonte]

Despois da primeira edición (con formato de 3 equipos), a competición foi disputada nun sistema de eliminación directa na que o equipo gañador pasaba á seguinte rolda. A competición combinaba as regras americanas e europeas.[2]

Finais[editar | editar a fonte]

Ano
Cidade
Final Terceiro e cuarto posto
Campión Marcador Subcampión Terceiro Cuarto
1987
Milwaukee

Milwaukee Bucks
Liga
Soviet Union

Olimpia Milano (Tracer)
1988 España
Madrid

Boston Celtics
111–96
Real Madrid

Iugoslavia

Victoria Libertas Pesaro (Scavolini)
1989 Italia
Roma

Denver Nuggets
135–129
Split (Jugoplastika)

Olimpia Milano (Philips)

FC Barcelona
1990 España
Barcelona

New York Knicks
117–101
Split (Pop 84)

FC Barcelona

Victoria Libertas Pesaro (Scavolini)
1991 Francia
París

Los Angeles Lakers
116–114
Joventut Badalona (Montigalà)

Limoges

Split (Slobodna Dalmacija)
1993 Alemaña
Múnic

Phoenix Suns
112–90
Virtus Bologna (Buckler)

Real Madrid

Limoges
1995
Londres

Houston Rockets
126–112
Virtus Bologna (Buckler)

Perth Wildcats

Real Madrid
1997 Francia
París

Chicago Bulls
104–78
Olympiacos

Atenas

Racing Paris
1999 Italia
Milán

San Antonio Spurs
103–68
Vasco da Gama

Žalgiris

Varèse (Roosters)

MVP[editar | editar a fonte]

Tim Duncan.
Ano Xogador Equipo
1987 Terry Cummings Milwaukee Bucks
1988 Larry Bird Boston Celtics
1989 Walter Davis Denver Nuggets
1990 Patrick Ewing New York Knicks
1991 Magic Johnson Los Angeles Lakers
1993 Charles Barkley Phoenix Suns
1995 Clyde Drexler Houston Rockets
1997 Michael Jordan Chicago Bulls
1999 Tim Duncan San Antonio Spurs

Palmarés[editar | editar a fonte]

Por equipo[editar | editar a fonte]

Equipo Campión Subcampión Terceiro Cuarto
Boston Celtics 1 0 0 0
Chicago Bulls 1 0 0 0
Denver Nuggets 1 0 0 0
Houston Rockets 1 0 0 0
Los Angeles Lakers 1 0 0 0
Milwaukee Bucks 1 0 0 0
New York Knicks 1 0 0 0
Phoenix Suns 1 0 0 0
San Antonio Spurs 1 0 0 0
Croacia Split 0 2 0 1
Italia Virtus Bologna 0 2 0 0
España Real Madrid 0 1 1 1
España Joventut Badalona 0 1 0 0
Grecia Olympiacos 0 1 0 0
Unión Soviética Unión Soviética 0 1 0 0
Vasco da Gama 0 1 0 0
Italia Olimpia Milano 0 0 2 0
España FC Barcelona 0 0 1 1
Francia Limoges 0 0 1 1
Atenas 0 0 1 0
Australia Perth Wildcats 0 0 1 0
Iugoslavia Iugoslavia 0 0 1 0
Lituania Žalgiris 0 0 1 0
Italia Victoria Libertas 0 0 0 2
Francia Racing Paris 0 0 0 1
Italia Varèse 0 0 0 1

Por país[editar | editar a fonte]

País Campión Subcampión Terceiro Cuarto
Estados Unidos de América Estados Unidos 9 0 0 0
Italia Italia 0 2 2 3
España España 0 2 2 2
Iugoslavia Iugoslavia 0 2 1 0
Brasil 0 1 0 0
Grecia Grecia 0 1 0 0
Unión Soviética Unión Soviética 0 1 0 0
Francia 0 0 1 2
Arxentina 0 0 1 0
Australia Australia 0 0 1 0
Lituania Lituania 0 0 1 0
Croacia Croacia 0 0 0 1

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]