Oleg de Kíiv

Oleg
	Príncipe de Nóvgorod e de Kíiv
	Oleg de Novgorod pintado por Viktor Vasnetsov
Reinado	879 - c. 912-913
Falecemento	c. 912-913
Predecesor	Rúrik; Askold e Dir
Sucesor	Ígor
	v; c; e;

Oleg de Kíiv ou de Nóvgorod, tamén chamado Oleh (eslavo: Олег; nórdico antigo: Helgi; kházaro: posibelmente, Helgu),^[1] e nas nacións eslavas coñecido como Oleg o Sabio (ruso: лег Вещий; ucraíno: Олег Віщий), nado en data descoñecida e finado en 912, foi un príncipe varego do Rus de Kíiv, da dinastía dos ruríkidas que reinou de 882 a 921.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Parente e sucesor de Rúrik, o príncipe de Nóvgorod, probabelmente un cuñado,^[2] era un varego de orixe (é dicir, un viquingo orixinario de Suecia), que tomou a herdanza de Rúrik, a dirección dos asuntos da Rus.

Reinaría trinta e tres anos na Rus de Kíiv, primeiro como príncipe de Nóvgorod, de 879 a 912, e despois como príncipe e Kíiv desde 882, ano en que traslada a súa capital á cidade de Kíiv, fundando o poderoso Estado da Rus de Kíiv.

Segundo as crónicas eslavas orientais, como a Crónica de Néstor, tivo o dominio absoluto da rexión durante os anos do seu reinado, datas que non concordan coa Carta de Schechter,^[1] na que se mencionan as actividades de certo Gran Khan dos rus nos anos 940.

O seu sucesor foi Ígor de Kíiv.

Predecesor: Rúrik	Príncipe de Nóvgorod 879 - c. 912-913	Sucesor: Ígor
Predecesor: Askold e Dir	Príncipe de Kíiv 882 - c. 912-913	Sucesor: Ígor

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 O texto da Carta de Schechter dase en Golb, pp. 106-121. Cítase neste por folio e liña, por exemplo SL de Schechter Letter, Carta de Schechter en inglés Fol. x:x). Este é un documento escrito por un kházaro xudeu contemporáneo de Romano I, no que se describen as actividades dun señor da guerra rus chamado Hlgw (hebreo: הלגו), normalmente transcrito como "Helgu". (SL Fol. 2º, 15-16; 17). O autor da carta describe Khazaría como a "nosa terra". (SL Fol. 1º: 19, 2v: 15,20.
↑ Considerouse en ocasións como fillo de Rúrik como, por exemplo en Lelorrain, Anne-Marie (dir.) (2005). El imperio carolingio y la llegada del feudalismo 814-1147. Larouse. ISBN 84-8332-629-9.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Christian, David (1998). A History of Russia, Central Asia and Mongolia, Vol. 1. Blackwell.
Dunlop, D.M. (1954). History of the Jewish Khazars. Princeton: Princeton Univ. Press.
Gregoire, H. (1937). 'Le "Glozel' khazare. Revue des Études Byzantines 12.
al-Miskawaihi (1921). The Eclipse of the 'Abbasid Caliphate (Tradución de D. S. Margoliouth ed.). Oxford.
Mosin, V. (1931). Les Khazars et les Byzantins d'apres l'Anonyme de Cambridge. Revue des Études Byzantines 6. pp. 309–325.
Zuckerman, Constantine (1995). On the Date of the Khazar’s Conversion to Judaism and the Chronology of the Kings of the Rus Oleg and Igor. Revue des Études Byzantines 53. pp. 237–270.
Kendrick, T. D. (2004). A History of the Vikings. Courier Dover Publications. pp. 151–152. ISBN 0-486-43396-X.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

[CS-1] 1,0 ^1,1 O texto da Carta de Schechter dase en Golb, pp. 106-121. Cítase neste por folio e liña, por exemplo SL de Schechter Letter, Carta de Schechter en inglés Fol. x:x). Este é un documento escrito por un kházaro xudeu contemporáneo de Romano I, no que se describen as actividades dun señor da guerra rus chamado Hlgw (hebreo: הלגו), normalmente transcrito como "Helgu". (SL Fol. 2º, 15-16; 17). O autor da carta describe Khazaría como a "nosa terra". (SL Fol. 1º: 19, 2v: 15,20.

[2] Considerouse en ocasións como fillo de Rúrik como, por exemplo en Lelorrain, Anne-Marie (dir.) (2005). El imperio carolingio y la llegada del feudalismo 814-1147. Larouse. ISBN 84-8332-629-9.

[1]

[2]