O Mozo Azul

O Mozo Azul
	Título The Blue Boy
	Instancia de pintura
	Movemento romanticismo
	Xénero retrato
	Material pintura ao óleo; lenzo
	Propietario Biblioteca Huntington (pt) ; Robert Grosvenor, 1st Marquess of Westminster (en) ; Joseph Duveen, 1.º Barão Duveen (pt) ; John Hoppner (pt) ; Jonathan Buttall (en) ; John Nesbitt (en) ; Hugh Grosvenor (pt)
Autoría
	Creador/a Thomas Gainsborough
Temática
	Tema principal Jonathan Buttall (en)
	Inspirado en Five Eldest Children of Charles I (en)
	Representa a rapaz; chapeu; pluma; zapato; fita (pt) ; árbore; gola (pt) ; cetim (pt) ; breeches (en) ; Gibão (roupa) (pt) ; Jonathan Buttall (en)
Datas e cronoloxía
	Período romanticismo
	Data de creación 1770
	Acontecementos 1796, 1802, 1809, 1921 venda (pt)
Dimensións
	Altura 179,4 cm
	Anchura 123,8 cm
Localizacións
	Localización Biblioteca Huntington (pt)
	Situado en San Marino
	Colección Biblioteca Huntington (pt)
	Exposición Real Academia de Arte; National Gallery
	Lugar de creación Inglaterra
	34°07′45″N 118°06′45″O / 34.1292, -118.1125
Identificadores
VIAF
VIAF	179144776
Fontes e ligazóns
	Número inventario 21.1 (Biblioteca Huntington (pt) )
	Páxina WEB huntington.org…
	Descrito pola fonte 1001 Schilderijen Die je gezien moet hebben pp. 320 ;
	Wikidata C:Commons

O Mozo Azul (en inglés: The Blue Boy) é unha pintura ao óleo realizada por Thomas Gainsborough arredor de 1770.

Historia

O Mozo Azul é a obra máis famosa de Gainsborough e crese que é un retrato de Jonathan Buttall (1752-1805), fillo dun rico comerciante, aínda que non chegou a ser demostrado. Trátase dun retrato, á vez que un estudo histórico do vestiario dos mozos do século XVIII. Considérase que foi unha homenaxe de Gainsborough a Anton van Dyck; en particular está moi próximo ao retrato de Carlos II cando era neno realizado por Van Dyck, e que seguramente Gainsborough descubriu xunto coa pintura de Rubens nas coleccións do castelo de Wilton que visitou co seu amigo e mecenas Philip Thicknesse.^[1]

Hai indicios de que Gainsborough xa pintara algo no lenzo antes de comezar O Mozo Azul. A pintura está realizada nun lenzo bastante grande para un retrato, pois mide 177,8 cm de altura por 112,1 cm de largo. Atópase na Biblioteca Huntington, en San Marino, California.^[2]

Joshua Reynolds ante a vista do retrato, escribiu:^[3]

Todos eses arañazos e eses sinais estraños que, de miralos de preto, son tan perceptíbeis nos cadros de Gainsborough e que mesmo a pintores experimentados lles parecen máis ben o efecto do azar que o resultado dunha intención, ese caos, ese aspecto repelente e informe, por unha especie de maxia toma forma a certa distancia, e todas as partes parecen pórse no seu sitio, de xeito que podemos deixar dificilmente de recoñecer o pleno efecto da aplicación baixo a aparencia do azar, da présa e da neglixencia [...] Temos que convir en que os toques cortados de Gainsborough contribuíron moito á lixeireza de efecto que constitúe unha beleza notábel das súas pinturas.^[1]

Percorrido da pintura

A pintura estivo en posesión de Jonathan Buttall, ata que se declarou en bancarrota en 1796. Foi comprada entón polo político John Nesbitt e en 1802, polo retratista John Hoppner. Arredor de 1809, O Mozo Azul entrou na colección do conde de Grosvenor onde se conservou ata que un dos seus descendentes, o segundo duque de Westminster o vendeu ao mercador de arte Joseph Duveen en 1921.^[4]

En 1919, o cadro inspirou o produtor de cinema alemán Friedrich Wilhelm Murnau para realizar o seu debut como director con Der Knabe in Blau.^[5]

Nunha medida que provocou unha protesta pública en Gran Bretaña, foi vendido ao empresario Henry Edwards Huntington da American Railway por 728800 dólares, segundo o acordo co marchante Duveen, un prezo entón récord para calquera pintura.^[6] De acordo cunha nova en The New York Times, do 11 de novembro de 1921,^[7] o prezo de compra foi de 640 000 dólares, uns oito millóns de 2010.^[8] Antes da súa partida a California en 1922, O Mozo Azul foi exposto brevemente na National Gallery de Londres, onde foi visto por unhas 90 000 persoas, e o director da Galería, Charles Holmes, escribiu unhas palabras de despedida na parte posterior da pintura: «Au Revoir, C.H.»^[9]

Foi este cadro o que inspirou o artista pop Robert Rauschenberg á súa dedicación á arte da pintura.^[10] Atópase colocada na Biblioteca de Huntington enfronte do cadro Pinkie do pintor Thomas Lawrence.

Na cultura popular

No filme de Quentin Tarantino Django Unchained, a personaxe principal, Django, un escravo liberado, escolle un traxe idéntico ao que leva o protagonista de O Mozo Azul.^[11]

A pintura vese no filme Batman (1989) colgada no museo de Gotham e de novo en Joker, nunha versión pequena no apartamento do Joker.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Morales y Marín 1989, p. 400.
↑ "Jonathan Buttal: The Blue Boy (c 1770)". The Huntington Library. Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2013. Consultado o 7 de decembro de 2009.
↑ Gower, Ronald Sutherland (1903). Thomas Gainsborough. G. Bell and Sons. pp. 77–78. Consultado o 2 de outubro de 2012 – vía Google Books.
↑ "Duveens offer a Reynolds to Louvre," New York Times, 19 de outubro de 1921
↑ Bock, Hans-Michael (2009). Hans-Michael Bock, Tim Bergfelder, ed. The concise Cinegraph: encyclopaedia of German cinema. Berghahn Books. p. 334. ISBN 978-1-57181-655-9.
↑ Thorpe, James Ernest, Henry Edwards Huntington, A Biography, Berkeley: University of California Press, 1994, p. 438.
↑ "Duveens offer a Reynolds to Louvre". The New York Times. 19 de outubro de 1921.
↑ "WolframAlpha conversion".
↑ ""Blue Boy's" Transfer Begins in Secrecy" (PDF). The New York Times. 26 de xaneiro de 1922. Consultado o 7 de decembro de 2009.
↑ "The Invincible Robert Rauschenberg". Obit Magazine. 16 de maio de 2008. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2009. Consultado o 6 de decembro de 2009.
↑ "Sharen Davis Costume Interview: Django Unchained". Clothes on Film (en inglés). 2013-01-01. Consultado o 2021-01-11.

Véxase tamén

Bibliografía

Conisbee, Philip (2003). "The Ones That Got Away". En Verdi, Richard. Saved! 100 Years of the National Art Collection Fund. Londres: Scala.
Conlin, Jonathan (2006). The Nation's Mantelpiece: A history of the National Gallery. Londres: Pallas Athene.
Morales y Marín, José Luis (1989). Historia Universal del Arte. Barroco y Rococó.Volumen VII (en castelán). Barcelona: Planeta. ISBN 84-320-6687-7.
Thicknesse, Philip (1790). Life of Sir Thomas Gainsborough.
Tyler, David (2004). "Jonathan Buttall". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford: Oxford University Press.

Ligazóns externas

BLUEBOY by Thomas Gainsborough 1727-1788 (en inglés)

[FOOTNOTEMorales_y_Marín1989400-1] 1,0 ^1,1 Morales y Marín 1989, p. 400.

[Huntington-2] "Jonathan Buttal: The Blue Boy (c 1770)". The Huntington Library. Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2013. Consultado o 7 de decembro de 2009.

[gower-3] Gower, Ronald Sutherland (1903). Thomas Gainsborough. G. Bell and Sons. pp. 77–78. Consultado o 2 de outubro de 2012 – vía Google Books.

[4] "Duveens offer a Reynolds to Louvre," New York Times, 19 de outubro de 1921

[5] Bock, Hans-Michael (2009). Hans-Michael Bock, Tim Bergfelder, ed. The concise Cinegraph: encyclopaedia of German cinema. Berghahn Books. p. 334. ISBN 978-1-57181-655-9.

[6] Thorpe, James Ernest, Henry Edwards Huntington, A Biography, Berkeley: University of California Press, 1994, p. 438.

[7] "Duveens offer a Reynolds to Louvre". The New York Times. 19 de outubro de 1921.

[WolframAlpha-8] "WolframAlpha conversion".

[NYT-9] ""Blue Boy's" Transfer Begins in Secrecy" (PDF). The New York Times. 26 de xaneiro de 1922. Consultado o 7 de decembro de 2009.

[Obit-10] "The Invincible Robert Rauschenberg". Obit Magazine. 16 de maio de 2008. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2009. Consultado o 6 de decembro de 2009.

[11] "Sharen Davis Costume Interview: Django Unchained". Clothes on Film (en inglés). 2013-01-01. Consultado o 2021-01-11.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]