Neurotensina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Neurotensina (NTS)
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
Nomenclatura
Identificadores
externos
LocusCr. 12 q21.31
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
4922 67405
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P30990 Q9D3P9
RefSeq
(ARNm)
NM_006183 NM_024435
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_006174 NP_077755
Localización (UCSC)
Cr. 12:
85.87 – 85.88 Mb
Cr. 10:
102.48 – 102.49 Mb
PubMed (Busca)
4922


67405
precursor da neurotensina/neuromedina N
Identificadores
SímboloPro-NT_NN
PfamPF07421
InterProIPR008055
OPM superfamily257
OPM protein2oyv
Neurotensina
Identificadores
Número CAS 39379-15-2
PubChem 16133836
ChemSpider 17290409
ChEBI CHEBI:7542
Imaxes 3D Jmol Image 1
Propiedades
Fórmula molecular C78H121N21O20
Masa molecular 1672,92

Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

A neurotensina é un neuropéptido de 13 aminoácidos que está implicado na regulación da hormona luteinizante e a liberación da prolactina e ten unha interacción significativa co sistema dopaminérxico. A neurotensina foi illada primeiramente de extractos de hipotálamo bovino baseándose na súa capacidade de causar unha visible vasodilatación nas rexións cutáneas expostas de ratas anestesiadas.[1]

A neurotensina está distribuída por todo o sistema nervioso central, e chega aos seus máximos niveis no hipotálamo, amígdala cerebral e núcleo acumbente. Induce diversos efectos, como a analxesia, hipotermia e aumento da actividade locomotora. Tamén está implicada na regulación de vías da dopamina. Na periferia, a neurotensina encóntrase nas células enteroendócrinas do intestino delgado, onde impulsa a secreción e a a contracción do músculo liso.[2]

Secuencia e biosíntese[editar | editar a fonte]

A neurotensina comparte unha significativa semellanza de secuencia nos seus 6 aminoácidos C-terminais con outros neuropéptidos, como a neuromedina N (que se deriva do mesmo precursor). Esta rexión C-terminal é a responsable da actividade biolóxica completa, e a porción N-terminal ten un papel modulador. O precursor da neurotensina/neuromedina N pode tamén ser procesado para producir péptidos grandes de 125–138 aminoácidos coa secuencia da neurotensina ou da neuromedina N no seu C-terminal. Estes péptidos grandes parecen ser menos potentes que os seus correspondentes máis pequenos, pero son tamén menos sensibles á degradación e poden representar activadores endóxenos de longa duración en diversas situacións fisiopatolóxicas.

A secuencia da neurortensina bovina é piroGlu-Leu-Tyr-Glu-Asn-Lys-Pro-Arg-Arg-Pro-Tyr-Ile-Leu-OH.[3] A neurotensina sintetízase formando parte dunha proteína precursora de 169 ou 170 aminoácidos que tamén contén a secuencia do neuropéptido relacionado neuromedina N.[4][5] Os dominios que codifican o péptido están localizados en tándem preto do extremo carboxilo do precursor e están unidos e separados por sitios de procesamento de pares de aminoácidos básicos (lisina-arxinina).

Importancia clínica[editar | editar a fonte]

A neurotensina é un potente mitóxeno para o cancro colorrectal.[6]

A neurotensina foi tamén implicada na modulación da sinalización por dopamina e produce un espectro de efectos farmacolóxicos que lembran os das drogas antipsicóticas, o que levou a suxerir que a neurotensina pode ser un neuroléptico endóxeno. Os ratos deficientes en neurotensina mostran defectos en respostas a varias drogas antipsicóticas consistentes coa idea de que a sinalización da neurotensinan é un compoñente clave que subxace en polo menos algunhas das accións das drogas antipsicóticas.[7] Estes ratos mostran pequenos defectos na inhibición prepulso (IPP) do reflexo de susto, un modelo que foi amplamente utilizado para investigar a acción das drogas antipsicóticas en animais. A administración dunha droga antipsicótica aumenta a IPP en certas condicións. A comparación entre os ratos normais e os deficientes en neurotensina revelou notables diferenzas na capacidade de diferentes drogas antipsicóticas de aumentar a IPP. Mentres que unha droga antipsicótica típica como a clozapina aumentaba a IPP normalmente en ratos deficientes en neurotensina, o antipsicótico convencional haloperidol e o antipsicótico atípico máis moderno quetiapina non eran efectivos nestes ratos, a diferenza dos ratos normais, nos que estas drogas aumentaban significativamente a IPP. Estes resultados suxiren que certas drogas antipsicóticas necesitan a neurotensina para polo menos algúns dos seus efectos. Os ratos deficientes en neurotensina tamén mostran defectos na activación estriatal despois de recibir haloperidol, pero non coa administración de clozapina en comparación cos ratos do tipo silvestre normais, o que indica que a neuroensina estriatal cómpre para as respostas neuronais de espectro completo a un conxunto de drogas antipsicóticas.[8]

A neurotensina é un neuropéptido endóxeno implicado na termorregulación que pode inducir a hipotermia e a neuroprotección en modelos experimentais de isquemia cerebral.[9]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Carraway R, Leeman SE (1973). "The isolation of a new hypotensive peptide, neurotensin, from bovine hypothalami". J. Biol. Chem. 248 (19): 6854–61. PMID 4745447. 
  2. Friry C, Feliciangeli S, Richard F, Kitabgi P, Rovere C (February 2002). "Production of recombinant large proneurotensin/neuromedin N-derived peptides and characterization of their binding and biological activity". Biochem. Biophys. Res. Commun. 290 (4): 1161–8. PMID 11811984. doi:10.1006/bbrc.2001.6308. 
  3. Carraway R, Leeman SE (1975). "The amino acid sequence of a hypothalamic peptide, neurotensin". J. Biol. Chem. 250 (5): 1907–11. PMID 1167549. Arquivado dende o orixinal o 06 de abril de 2009. Consultado o 07 de xuño de 2020. 
  4. Dobner PR, Barber DL, Villa-Komaroff L, McKiernan C (1987). "Cloning and sequence analysis of cDNA for the canine neurotensin/neuromedin N precursor". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 84 (10): 3516–20. PMC 304902. PMID 3472221. doi:10.1073/pnas.84.10.3516. 
  5. Kislauskis E, Bullock B, McNeil S, Dobner PR (1988). "The rat gene encoding neurotensin and neuromedin N. Structure, tissue-specific expression, and evolution of exon sequences". J. Biol. Chem. 263 (10): 4963–8. PMID 2832414. Arquivado dende o orixinal o 06 de abril de 2009. Consultado o 07 de xuño de 2020. 
  6. Wang X, Wang Q, Ives KL, Evers BM (September 2006). "Curcumin inhibits neurotensin-mediated interleukin-8 production and migration of HCT116 human colon cancer cells". Clin. Cancer Res. 12 (18): 5346–55. PMC 2613866. PMID 17000667. doi:10.1158/1078-0432.CCR-06-0968. 
  7. Kinkead, B, Dobner PR, Egnatashvili, V, Murray, T, Deitemeyer, N, Nemeroff, CB (2005). "Neurotensin-deficient mice have deficits in prepulse inhibition: restoration by clozapine but no haloperidol, olanzapine, or quetiapine". J. Pharmacol. Exp. Ther. 315 (1): 256–264. PMID 15987829. doi:10.1124/jpet.105.087437. 
  8. Dobner, PR, Fadel, J, Deitemeyer, N, Carraway, RE, Deutch, AY (2001). "Neurotensin-deficient mice show altered responses to antipsychotic drugs". Proc. Natl. Acad. Sci. USA 98 (14): 8048–8053. PMC 35465. PMID 11427716. doi:10.1073/pnas.141042198. 
  9. Katz LM, Young A, Frank JE, Wang Y, Park K (March 2004). "Neurotensin-induced hypothermia improves neurologic outcome after hypoxic-ischemia". Crit. Care Med. 32 (3): 806–10. PMID 15090966. doi:10.1097/01.CCM.0000114998.00860.FD. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]