Myosotis discolor
| Myosotis discolor | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Myosotis discolor en Baixa Franconia (Alemaña) | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| ''Myosotis discolor'' Pers. ex Murray | |||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Myosotis discolor é unha planta herbácea da familia das boraginaceae.
Descrición[editar | editar a fonte]
Distínguese polas súas flores primeiro amarelas ou cor crema, que pasan a rosa, violeta ou azul. Anual de talos delgados a miúdo ramosos dende a base, de até 30 cm. Follas lanceoladas a estreitas-obovadas, as inferiores romas, as superiores agudas. Flores aproximadamente de 2 mm de diámetro, acetabuladas; tubo corolino azul a violeta. Núculas marrón escuro, con amplo bordo. Florece na primavera.[1]
Hábitat[editar | editar a fonte]
Uceiras, campos areosos, beiras secas.
Distribución[editar | editar a fonte]
Toda Europa, excepto Finlandia Albania e Bulgaria.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Myosotis discolor foi descrita por Pers. ex Murray e publicada en Systema Vegetabilium. Editio decima quinta 190. 1797[1798].[2]
- Etimoloxía
Myosotis: nome xenérico que deriva do grego: mys, myos, que significa "ratonciño" e otos, que significa "orella", aludindo á forma da folla nalgunhas das especies do xénero.[3]
discolor: epíteto latíno que significa "con dúas cores"[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Polunin, O. (1989). Guía fotográfica de las Flores Silvestres de España y de Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
- ↑ "Myosotis discolor". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 21 de setembro de 2013.
- ↑ En Flora de Canarias
- ↑ En Epítetos Botánicos
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
- Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren. 1984. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A. 4: 1–573. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
- Gibbs Russell, G. E., W. G. M. Welman, E. Retief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. Van Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
- Godfrey, R. K. & J. W. Wooten. 1981. Aquatic Wetland Pl. S.E. U.S. Dicot. 933 pp. Univ. Georgia Press, Athens.
- Hickman, J. C. 1993. The Jepson Manual: Higher Plants of California 1–1400. University of California Press, Berkeley.
- Hitchcock, C. H., A.J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1984. Ericaceae through Campanulaceae. PartIV: 1–510. In Vasc. Pl. Pacif. N.W.. University of Washington Press, Seattle.
- Jørgensen, P. M. & C. Ulloa Ulloa. 1994. Seed plants of the high Andes of Ecuador–A checklist. AAU Rep. 34: 1–443.
- Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Cat. Vasc. Pl. Ecuador, Monogr. Syst. Bot. Miss. Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
- Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
- Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.