Mosteiro do Escorial

Mosteiro do Escorial
	(es) Real Monasterio de San Lorenzo de El Escorial
Tipo	mosteiro; palácio real (pt) ; edifício de biblioteca (pt) ; edifício de museu (pt) ; Monumentos do patrimonio histórico de España; hospital (en)
Epónimo	Lourenzo mártir
Parte de	Mosteiro e Sítio do Escorial (pt) ; Patrimonio Nacional
Localización
División administrativa	San Lorenzo de El Escorial, España
Localización	San Lorenzo de El Escorial
	40°35′21″N 4°08′52″O / 40.58917, -4.14778
Composto por	Cripta Real do Mosteiro do Escorial ; Library of the Monastery of San Lorenzo de El Escorial (en) ; Gardens of the Monastery of San Lorenzo de El Escorial (en) ; Royal Basilica of San Lorenzo de El Escorial (en) ; Panteón de Infantes ; Royal Monastery of San Lorenzo de El Escorial Art Gallery (en)
Características
Dimensións	152 () × 192,5 () m ;
Superficie	94 ha
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1984 (8ª Sesión)
Identificador	318-001
Ben de interese cultural
Data	3 de xuño de 1931
Identificador	RI-51-0001064
Ben de interese cultural
	Gardens of the Monastery of San Lorenzo de El Escorial (en) [[File:Noun Project label icon 1116097 cc mirror.svg
Data	3 de xuño de 1931
Identificador	RI-52-0000011
Historia
Data de creación ou fundación	1563
Ocupante	Real Colexio Afonso XII (1875–)
Actividade
Fundador	Filipe II de España
Propietario	Patrimonio Nacional
Páxina web	entradas.patrimonionacional.es…

O mosteiro de San Lourenzo do Escorial^[1] é un complexo de palacio, basílica, biblioteca e mosteiro situado en San Lorenzo de El Escorial, na Comunidade de Madrid, España, construído entre 1563 e 1584. É, desde 1984, Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.

Características

O palacio foi residencia da familia real española, a basílica é lugar de sepultura dos reis de España e o mosteiro, fundado por monxes xerónimos, está ocupado actualmente por frades da Orde de Santo Agostiño. É unha das máis singulares arquitecturas renacentistas de España e de Europa. Situado en San Lorenzo de El Escorial, ocupa unha superficie de 33.327 m², sobre a ladeira meridional do monte Abantos, a 1028 m de altitude, na Serra de Guadarrama. Está xestionado por Patrimonio Nacional.

Coñecido tamén como Mosteiro de San Lourenzo O Real, ou, sinxelamente, O Escorial, foi ideado na segunda metade do século XVI polo rei Filipe II e o seu arquitecto Juan Bautista de Toledo, aínda que posteriormente interviñeron Juan de Herrera, Juan de Minjares, Giovanni Battista Castello e Francisco de Mora. O rei concibiu un gran complexo multifuncional, monacal e palaciano que, plasmado por Juan Bautista de Toledo segundo o paradigma da Traza Universal, deu orixe ao estilo herreriano.

Foi considerado, desde finais do século XVI, a Oitava Marabilla do Mundo, tanto polo seu tamaño e complexidade funcional como polo seu enorme valor simbólico. A súa arquitectura marcou o paso do plateresco renacentista ao clasicismo desornamentado. Obra inxente, de gran monumentalidade, é tamén un receptáculo das demais artes.

As súas pinturas, esculturas, pergameos, ornamentos litúrxicos e demais obxectos suntuarios, sacros e áulicos fan que O Escorial sexa tamén un museo. A súa complexa iconografía e iconoloxía mereceu as máis variadas interpretacións de historiadores, admiradores e críticos. O Escorial é a cristalización das ideas e da vontade do seu creador, o rei Filipe II, un príncipe renacentista.