Monte Camerún
Coordenadas: 4°13′00″N 9°10′21″L / 4.2166666666667, 9.1725
| Monte Camerún - Fako | |
|---|---|
 | |
| Altitude | 4.095 m |
| Rexión | Camerún |
| Montaña | Macizo do Camerún |
| Primeiro ascenso | 1861 por Richard Francis Burton e Gustav Mann. |
| Tipo de volcán | Estratovolcán, activo |
O Monte Camerún ou Fako e Mongo ma Ndemi ("monte da grandeza") en banto (chamado durante a época da colonización alemá Albertspitze) é un volcán activo, sito na provincia do Suroeste no Camerún. A súa altura alcanza os 4.095 metros sobre o nivel do mar . É o cume máis elevado do país e da África Occidental subsahariana.
Xeoloxía[editar | editar a fonte]
O Fako forma parte dunha ampla zona de actividade volcánica, coñecida como a Liña Volcánica do Camerún, que se estende desde as illas de San Tomé e Príncipe até as montañas do Tibesti, no Chad. Esta liña inclúe o lago Nyos, onde unha súbita liberación de gases provocou en 1986 a morte de polo menos 1.800 persoas nas aldeas veciñas.
Nas ladeiras do volcán e máis nas áreas circundantes existem máis de 100 conos parasitos, algúns de grandes dimensións, dispóndose ao longo de liñas de fractura. A estrutura total do Fako estímase que alcanza un volume de 1.400 km3, o que fai del un supervolcán ou, cando menos, un dos grandes volcáns da Terra.
Unha segunda zona de erupción, máis antiga e agora inactiva, denominada Monte Etindi (tamén dito Pequeno Camerún), localízase no flanco sur, próximo á costa. O Etindi atinxe os 1.715 m de altitude.
O volcán Fako ten producido, esencialmente, materiais basálticos e traquibasálticos, formando un horst volcánico sobre as rochas metamórficas do Precámbrico, recubertas logo por sedimentos que datan do Cretáceo ao Cuaternario, preexistentes na rexión.
Erupcións[editar | editar a fonte]
Están documentadas erupcións do Fako nos anos seguintes: 1650, 1807, 1825, 1838, 1852, 1865, 1866, 1871, 1909, 1922, 1925, 1954, 1959, 1982, 1999 e 2000.
Escaladas[editar | editar a fonte]
A primeira ascensión por europeos tivo lugar en 1861. Nese ano o explorador británico sir Richard Francis Burton e o botánico alemán Gustav Mann alcanzaron a súa cima. Mary Kingsley, en 1895, converteuse na primeira muller que pisou a súa cima.
