Melfi, Italia
Melfi é un concello italiano de ao redor de 17.400 habitantes, situado na provincia de Potenza, rexión da Basilicata, na Italia meridional.
Historia[editar | editar a fonte]
Coa caída do imperio Romano de Occidente, Melfi comezou a adquirir importancia cando foi ocupada polos bizantinos e polos lombardos, pero foi coa chegada dos normandos cando a vila a empezou a desempeñar un papel importante na historia.
En setembro de 1042 Guillerme de Hauteville (coñecido como Guillerme Brazo de Ferro) despois da desfeita dos bizantinos repartiu o territorio de Melfi entre 12 baróns normandos.[1] A cidade chegou a ser a capital do Condado de Puglia en 1059.
Aínda que máis tarde o título de capital foi transefrido a Salerno e posteriormente a Palermo, Melfi continuou sendo un importante centro das posesións normandas no sur de Italia,[2] e foi a sede de cinco concilios ecuménicos.[3]
Baixo os suabos, a cidade foi a residencia de verán de Federico II Hohenstaufen, emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico, que tamén foi rei de Sicilia, de Chipre e de Xerusalén.
No castelo de Melfi, o emperador promulgou as chamadas Constitucións de Melfi, código de leis fundamental na historia do dereito. Foron promulgadas, para o Reino de Sicilia, o 1 de setembro de 1231, e recollidas no chamado Liber augustalis. Trátase dunha serie de leis e normas que rexen a convivencia. Esta norma estivo vixente no Reino de Sicilia, así como no seu territorio dentro do Reino de Nápoles e no das Dúas Sicilias até o ano 1816.
Baixo a dinastía Anxevina Melfi comezou o seu declive, aínda que o rei Carlos II do Reino de Nápoles e Sicilia (Regnum Siciliae citra farum) mandou restaurar o castelo, que foi a residencia real da súa esposa María de Hungría.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Melfi, Italia  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Enrico Artifoni (1998): Storia medievale. Donzelli Editore. ISBN 88-7989-406-4.
- Alfredo Borghini (2000): Itinerari di Federico II nella provincia di Potenza. Alfagrafica Volonnino.
- Aurelio Musi (2003): Napoli, una capitale e il suo regno. Touring Editore. ISBN 88-365-2851-1.
- Franco Tardioli (2003): Le costituzioni di Melfi di Federico II. Melfi.
- VV. AA. (2004): Basilicata. Touring Editore. ISBN 88-365-2951-8.
