Mecanicismo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O mecanicismo é unha doutrina segundo a cal a realidade, ou unha parte dela, pode ser comprendida e explicada apelando exclusivamente a dous principios: a materia e o movemento local. Segundo isto, o mecanicismo concibiría a realidade como "corpos en movemento".

Tipos de mecanicismo[editar | editar a fonte]

Hai profundas diferenzas entre o mecanicismo clásico (século XVII) e as filosofías contemporáneas neomecanicistas. O mecanicismo clásico, xurdido no século XVII foi enunciado por Descartes. Tratábase dunha cosmovisión caracterizada por dúas doutrinas, unha ontolóxica e outra gnoseológica. A ontoloxía mecanicista contiña dúas teses principais: o mundo é unha máquina ou como unha máquina (maquinismo) e todo o real é físico (fisicismo ou "fisicalismo"). A gnoseoloxía mecanicista, pola súa banda, sostiña a redución dos fenómenos ás súas partes (físicas) e as súas interaccións (mecánicas).

O mecanicismo sostén que toda realidade debe ser entendida segundo os modelos proporcionados pola mecánica, e interpretada sobre a base das nocións de materia e movemento.

Elementos característicos do mecanicismo moderno[editar | editar a fonte]

Distinción entre calidades primarias e calidades secundarias[editar | editar a fonte]

As calidades secundarias son as cores, sons e sabores, e son subxectivos; non son trazos das cousas senón meros efectos de certas combinacións de materia sobre as nosas mentes. As calidades primarias son as calidades obxectivas, as calidades que realmente posúen as cousas (figura, número, tamaño e movemento). Esta clasificación introduciuna Galileo e foi aceptada por Locke e Descartes.

Rexeitamento da causalidade final[editar | editar a fonte]

As explicacións aristotélicas do mundo natural consideraban imprescindible a referencia á causalidade eficiente para a explicación do mundo natural, pero tamén á causalidade final e á causa formal. As explicacións mecanicistas rexeitan a causa final, e, da causa formal, só aceptan as formas matemáticas, ben xeométricas como a figura, ben outras puramente cuantitativas, como o tamaño a cantidade e o movemento

Argumentos do mecanicismo[editar | editar a fonte]

A imaxe mecanicista do mundo apoiábase fundamentalmente no principio de causalidade polo que se consideraban rexidos todos os fenómenos que describe a física clásica.

O mecanicismo tendeu a abandonar o carácter ontológico para adoptar a forma epistemológica. É dicir, non se trataba tanto de afirmar que o mundo é unha máquina, nin tan só unha máquina extremadamente complexa, senón que se trataba simplemente de concibilo e explicalo coma se o fose, é dicir, a partir das leis da mecánica sen presupor por iso o carácter mecánico do real. Iso deu lugar a un mecanicismo metodolóxico.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]