Quintín Lame
 Quintín Lame (centro) detido pola policía colombiana, xunto cos seus compañeiros indíxenas, en 1915. | |
| Nome orixinal | (es) Manuel Quintín Lame Chantre  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 26 de outubro de 1880 El Borbollón, Popayán |
| Morte | 7 de outubro de 1967 (86 anos) Ortega, Tolima |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Colombia |
| Grupo étnico | pobo nasa |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | Líder indíxena |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Lealdade | Exército Nacional de Colombia |
| Conflito | Guerra dos mil días |
Manuel Quintín Lame Chantre, nado en El Borbollón, preto de Popayán, o 26 de outubro de 1880, e finado en Ortega, Tolima o 7 de outubro de 1967, foi un indíxena colombiano nasa[1] que intentou conformar unha república independente indíxena a comezos do século XX.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo dos indíxenas nasa Mariano Lame e Dolores Chantre. Na guerra de 1885, a súa irmá Licenia, muda, foi violada. Na guerra dos mil días, mutilaron o seu irmán Feliciano. En 1901, uniuse ó exército conservador e marchou a Panamá, onde viu que a loita indíxena era xusta. Cando regresou, casou con Belinda León e comezou un movemento indixenista. En 1910, foi elixido representante e defensor da cabidos indíxenas de Cauca, e a continuación, marchou a Bogotá para estudar as cédulas reais e presentarse ó Congreso.
En 1914, foi o encargado dunha revolta dos indíxenas no Cauca, querendo estendela a Huila, Tolima e Valle del Cauca. Foi acusado de construír unha república dos pobos indíxenas e foi detido o 9 de maio de 1915. Estivo na cadea preto dun ano, illado. Despois continuou arrestado, pero o movemento medrou até chegar a ser unha verdadeira "guerra racial". En 1917, foi encarcerado durante catro anos.
Tamén circularon historias de que tiña supostos poderes sobrenaturais, como o da ubicuidade ou a capacidade de converterse en animal; por este motivo, o alcalde de Ortega (lugar onde estaba preso), lle cortou o cabelo varias veces, porque coidaba que o seu poder estaba alí.
O 23 de agosto de 1921, foi liberado integrouse no movemento en Tolima. En 1924, escribiu o seu libro: El pensamiento del indio que se educó en las selvas colombianas. A súa loita pola terra deu os seus froitos en 1938, cando se decretou a restitución dos resgardos de Ortega e Chaparral, escriturados en 1948.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Universidad de los Andes. "Proyecto Quintin Lame". Arquivado dende o orixinal o 29 de outubro de 2013. Consultado o 2009.
- ↑ Rojas, José María (2000). "Ocupación y recuperación de los territorios indígenas en Colombia" (PDF). Análisis político (Bogotá: Universidad Nacional de Colombia) 41: 71–86. ISSN 0121-4705. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 19 de marzo de 2014. Consultado o 19 de marzo de 2014.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Quintín Lame  |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Castrillón Arboleda, Diego 1971. El Indio Quintín Lame. Bogotá: Tercer Mundo.
- EL TIEMPO 1999 "Cien personajes del Siglo XX en Colombia” Novena Entrega, Lecturas Dominicales 04/04/1999.
- Fajardo, Luis Alfonso; Juan Carlos Gamboa e Orlando VILLANUEVA 1999. Manuel Quintín Lame y los Guerreros de Juan Tama. Bogotá: Proyecto Cultural Alas de Xué.
- Lame Chantre, Manuel Quintín 1939 Las luchas del indio que bajó de la montaña al valle de la "civilización". Selección e notas, Gonzalo Castillo Cárdenas. Bogotá, Rosca de Investigación y Acción Social, 1973.
- Tello, Piedad L. 1983 "Vida y lucha de Manuel Quintín Lame". Tesis de Grado, Departamento de Antropología, Universidad de los Andes, Bogotá, 1983.
- Quintín Lame, Legítimamente Indígena, Documental
