Manuel Pavía

Manuel Pavía
	;
Biografía
Nacemento	(es) Manuel Pavía y Rodríguez de Alburquerque y Perros Asados y Culoblanco ; 2 de agosto de 1827 ; Cádiz, España
Morte	marzo de 1895 (67 anos); Madrid, España
Lugar de sepultura	cemiterio de San Justo de Madrid
Spanish governor of Puerto Rico (en)
	1887 –
Q106597599
	febreiro de 1885 – xaneiro de 1887
Captain General of Catalonia (en)
	24 de xuño de 1880 – 17 de outubro de 1881 ; ← Luis de Prendergast y Gordon (en) – Luis de Prendergast y Gordon (en) →
Senador de España
	5 de xaneiro de 1880 – 4 de xaneiro de 1895 ; Circunscrición electoral: senador vitalicio
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	militar , político
Lingua	Lingua castelá
Carreira militar
Rango militar	Xeneral
Conflito	Terceira Guerra Carlista e Golpe de Estado de Pavía
	Premios (1886) Gran Cruz da Orde de Carlos lll; (1877) Gran Cruz Laureada de San Fernando; (1869) Knight Commander of the Order of Carlos III (en) ;

Manuel Pavía y Rodríguez de Alburquerque, nado en Cádiz o 2 de agosto de 1827 e finado en Madrid o 4 de xaneiro de 1895, foi un xeneral español autor do golpe de Estado que acabou coa Primeira República Española en 1874. Non debe ser confundido co xeneral Manuel Pavía y Lacy -como acontece, por exemplo, na novela de Ian Gibson "La berlina de Prim" onde de forma reiterada é cualificado como "o perdedor de Alcolea"-, marqués de Novaliches e xefe das tropas isabelinas derrotadas en Alcolea (1868). ^[1].

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Pavía ingresou na Escola Real de Artillaría de Segovia en 1841. Ascendeu a tenente en 1846, a capitán en 1855 e a maior en 1862. Tres anos máis tarde uniuse ó Xeneral Prim e tomou parte nos movementos revolucionarios de 1866, e tras dous anos de exilio, na Gloriosa de 1868 que destronou a raíña Isabel II. Non debe ser confundido este militar -como si acontece, por exemplo, na novela de Ian Gibson, "La berlina de Prim", onde reiteradamente é considerado "el perdedor de Alcolea"- con Manuel Pavía y Lacy, marqués de Novaliches, xefe das tropas fieis a Isabel II, derrotadas polo xeneral Serrano na batalla da ponte de Alcolea (1868). Durante a Primeira República combateu contra os carlistas en Navarra e contra os movementos cantonais en Andalucía. Sendo designado durante a presidencia de Emilio Castelar, Capitán Xeneral de Castela a Nova.

O 3 de xaneiro de 1874, cando Castelar perde unha moción de confianza, o xeneral Pavía enviou unha dotación ás Cortes, disolvéndoas e acabando co réxime parlamentario. Tras o golpe de Estado, Pavía convocou a todos os partidos políticos, coa excepción de cantonalistas e carlistas, para formar un goberno de concentración nacional, que deu o poder ó xeneral Serrano.

Durante o reinado de Afonso XII foi nomeado Capitán Xeneral de Cataluña, cargo que ostentou ata 1881

Lenda[editar | editar a fonte]

A lenda conta que entrou no Congreso dos Deputados subido no seu cabalo, o cabalo de Pavía.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Palomero Caro, Rafael i Pérez Rodríguez, Josep Maria: Histocard 2. Història contemporània de Catalunya i d'Espanya. Castellnou Edicions. Barcelona, abril del 2006. Col·lecció Minimanual, núm. 14. ISBN 84-9804-211-9. Plana 46.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Biografía do xeneral Manuel Pavía. (en castelán)
Biografía de Manuel Pavía. (en inglés)

[1] Palomero Caro, Rafael i Pérez Rodríguez, Josep Maria: Histocard 2. Història contemporània de Catalunya i d'Espanya. Castellnou Edicions. Barcelona, abril del 2006. Col·lecció Minimanual, núm. 14. ISBN 84-9804-211-9. Plana 46.

[1]