Llorenç Villalonga
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de marzo de 1897 Palma, España |
| Morte | 28 de xaneiro de 1980 (82 anos) Palma, España |
| Residencia | Can Llorenç Villalonga (en)  |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista, médico, psiquiatra, escritor, novelista |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
  | |
Llorenç Villalonga i Pons, nado en Palma en 1897 e finado en 1980, foi un escritor mallorquín en lingua catalá.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo dun militar que procedía da oligarquía local, viviu en diferentes cidades seguindo os destinos dos seus pais, residindo en 1903 na Coruña. Estudou medicina en Barcelona e Zaragoza, facendo a especialidade de psiquiatría en París, onde coñeceu as obras de Marcel Proust. De volta a Mallorca instalouse como psiquiatra e foi subdirector do psiquiátrico provincial ata 1967, colaborando con publicacións literarias da illa e sendo director da revista literaria Brisas entre 1934 e 1936.
Trala guerra civil trasladouse a vivir a Binissalem e dedicouse a escribir. Redactou a primeira versión de Bearn o La sala de les nines en 1945, presentada ao Premio Nadal de 1955. Ao ano seguinte editouse por primeira vez, na súa versión en castelán, e ata 1961 non se publicou a versión catalá.
Boa parte das súas obras céntranse, nun ton pesimista, no conflito entre o mundo antigo e o da posguerra.
Obras
[editar | editar a fonte]Novela
[editar | editar a fonte]- Mort de dama, 1931
- Bearn o La sala de les nines), 1956, a versión orixinal en catalán editouse en 1961
- La novel·la de Palmira, 1952
- La gran batuda, 1968
- Desenllaç a Montlleó, , 1963
- L'hereva de Donya Obdúlia, 1964 (a primeira versión apareceu como Mme Dillon en Brisas,1937)
- Les fures, 1967
- El misantrop, 1972
Teatro
[editar | editar a fonte]- Fedra, 1932 (en castelán)
- Faust, 1956
- Aquil·les o l'impossible, 1964
- Els desbarats, 1965
- Un estiu a Mallorca, 1975
A súa peza breve A Tuta e a Ramoneta foi representada en 1983 polo grupo Sarabela Teatro, traducida por Xosé Luís Grande Grande en 1984, nos Cadernos da Escola Dramática Galega.
