Lingua manchú

Manchú; ᠮᠠᠨᠵᡠ ᡤᡳᠰᡠᠨ; manju gisun
Falado en:	China
Rexións:	Manchuria e Xinjiang
Total de falantes:	20 aproximadamente
Familia:	Altaica; Tungús; Tungús do sur; Manchú
Escrita:	Alfabeto manchú
Códigos de lingua
ISO 639-1:	--
ISO 639-2:	mnc
ISO 639-3:	mnc
Mapa
Status
	; O manchú está clasificado como en perigo crítico polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO

Este artigo amosa letras manchús. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

A lingua manchú^[3] (ᠮᠠᠨᠵᡠ
ᡤᡳᠰᡠᠨ manju gisun) é unha lingua tungús seriamente ameazada que se fala no nordeste da China; foi a lingua nativa do pobo manchú e unha das linguas oficiais da dinastía Qing (1636–1911). O tungús é o subgrupo máis pequeno das linguas altaicas, no que o manchú é a única que aínda se fala.^[4] A maioría dos manchús falan mandarín. Segundo datos da UNESCO, existen 10 falantes nativos de manchú dunha etnia que comprende 10 millóns de persoas.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ www.ethnologue.com (2015)
↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para manchú.
↑ "A Brief Exploration of the Altaic Hypothesis". linguistics.byu.edu. Consultado o 20 de setembro de 2016.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Gorelova, Liliya M. 2002. Manchu Grammar. Brill Academic Publishers ISBN 90-04-12307-5
Haenisch, Erich. 1961. Mandschu-Grammatik. Leipzig: Veb Verlag Enzyklopädie (en alemán)

[1] www.ethnologue.com (2015)

[2] Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.

[3] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para manchú.

[4] "A Brief Exploration of the Altaic Hypothesis". linguistics.byu.edu. Consultado o 20 de setembro de 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]