Lingua eblaíta

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Eblaíta
Falado en: Ebla
Extinción: antes do II milenio AdC
Familia: Afroasiática
 Semítica
  Semítica oriental
   Eblaíta
Escrita: escrita cuneiforme
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: sem
ISO 639-3: xeb
Mapa
Status

O eblaíta[1] é unha lingua extinta, talvez do grupo oriental das linguas semíticas, que se falaba no III milenio AdC na antiga cidade de Ebla, na actual Siria. Está considerada como a máis antiga lingua semítica con rexistro escrito.

A lingua, estreitamente vencellada coa lingua acadia, coñécese pola existencia dunhas 17.000 tabelas en escrita cuneiforme, que foron atopadas entre o 1974 e 1976 nas ruínas da cidade de Ebla (Tell Mardikh). As tabelas foron traducidas inicialmente por Giovanni Pettinato.

Notas[editar | editar a fonte]

Linguas semíticas
Ugarítico † | Fenicio † | Púnico † | Hebreo | Amonita † |
Moabita † | Edomita † | Arameo | Acadio † | Babilonio † | Asirio † | Árabe | Sudarábiga | Etiópico



Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre lingüística é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.