Leila Khaled

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Leila Khaled
AlcumeXàdia Abu Gazala
Nacemento9 de abril de 1944 (79 anos)
Lugar de nacementoHaifa, Mandato británico de Palestina
NacionalidadePalestina
RelixiónMusulmán
Ocupaciónactivista política
CónxuxeFayez Rashid
Na rede
IMDB: nm2637917 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Leila Khaled (en árabe: ليلى خالد), co nome de guerra "Xadia Abu Gazala",[1][2] nada en Haifa, no Mandato británico de Palestina o 9 de abril de 1944, é un activista política palestina, membro da Fronte Popular para a Liberación de Palestina (FPAP), do Consello Nacional de Palestina (CNP)[3] e da Unión Xeral de Mulleres Palestinas (UGDP).[4][5] Despois de participar no secuestro dos voos TWA 840 e A 219, en agosto de 1969 e en setembro de 1970, está considerado como a primeira muller secuestradora de aeronaves da historia.[6] Porén, existe o precedente de Amina Dabhour, tamén membro da FPAP, que o 18 de febreiro de 1969, participou, con tres compañeiros máis, no secuestro dun avión Boing 720 da empresa El Al no aeroporto de Zúric, sen que chegase a engalar.[7][8]

Biografía[editar | editar a fonte]

Orixes[editar | editar a fonte]

Khaled naceu o 9 de abril de 1944 en Haifa,[9][10] no seo dunha familia palestina da clase media e raíces cristiás que tivo 12 fillos.[11] De xeito irónico, chegou a dicir que cunha familia tan grande "tanto podería adestrar un equipo de fútbol para enfrontarse ás doce tribos de Israel". O seu pai traballou para nun comercio e posuía a casa onde vivían, situado na rúa de Stanton, preto Hadar, o barrio xudeu da cidade. O 13 de abril de 1948, como resultado da Guerra árabe-israelí de 1948, a familia foi forzado a fuxir, no que se coñeceu como o Éxodo (Nakba).[12] Ela, xunto a sete irmáns e a súa nai, marcharon cara ó Líbano e establecéronse no campo de refuxiados de Tiro.[12] Unha vez así, apoiados pola Axencia de Nacións Unidas para os Refuxiados de Palestina no Próximo Oriente (UNRWA), foi asignado ese mesmo outono no xardín de infancia Sheikah.[13] Dous anos despois, no outono de 1950, conseguiu matricularse na Escola de Unión de Igrexas Evanxélicas para palestinos, non sen antes ter aprendido a ler de forma autodidacta, escoitando ás súas irmás para e imaxinando na mente pasaxes do Corán.[14]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. YouTube.com, ed. (15 de maio de 2017). "Revolució significa vida. Amb Leila Khaled / Fira Literal 2017 (48:21s)". Consultado o 17 de maio de 2017. 
  2. PFLP.ps, ed. (4 de decembro de 2016). "Remembering Comrade Shadia Abu Ghazaleh, struggler for Palestine" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 01 de agosto de 2017. Consultado o 17 de maio de 2017. 
  3. Nodo50.org, ed. (2008). "Biografía breve de Leyla Khaled (extractos)" (en castelán). Consultado o 28 de abril de 2017. 
  4. Aked, Hilary (13 de setembro de 2012). RedPepper.org.uk, ed. "Leila Khaled: The woman behind the symbol" (en inglés). Consultado o 9 de maio de 2017. 
  5. TigredePaper.cat (ed.). "Leila Khaled, el meu poble viurà. Autobiografia d’una revolucionària". Arquivado dende o orixinal o 17 de maio de 2017. Consultado o 9 de maio de 2017. 
  6. Haaretz.com, ed. (7 de xaneiro de 2015). "Notorious Palestinian Plane Hijacker to Promote BDS in South Africa" (en inglés). Consultado o 28 de abril de 2017. 
  7. Khaled 2014, p. 124.
  8. ElPais.com, ed. (28 de decembro de 1985). "19 atentados contra El Al en 17 años" (en castelán). Consultado o 24 de maio de 2017. 
  9. Khaled 2014, p. 33.
  10. Schmitt, Paula (17 de maio de 2014). "Interview with Leila Khaled: 'BDS is effective, but it doesn't liberate land'". +972 Magazine (en inglés). Consultado o 1 de maio de 2017. 
  11. Bird, Kai (2010). Crossing Mandelbaum Gate: Coming of Age Between the Arabs and Israelis, 1956-1978 (en inglés). Londres: Simon & Schuster. ISBN 978-1-84737-933-7. 
  12. 12,0 12,1 Khaled 2014, p. 35.
  13. Khaled 2014, p. 38.
  14. Khaled 2014, p. 40.