Julius Bahnsen
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (de) Julius Friedrich August Bahnsen 30 de marzo de 1830 Tønder, Dinamarca (en)  |
| Morte | 7 de decembro de 1881 (51 anos) Lębork, Polonia (pt) |
| Educación | Universidade de Tubinga Universidade de Kiel (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | filósofo |
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Банзен Юлиус) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron |
 | |
Julius Friedrich August Bahnsen, nado o 30 de marzo de 1830 en Tondern, no seu tempo territorio prusiano, agora parte de Dinamarca e finado o 7 de decembro de 1881 en Lauenburg, Pomerania, agora parte de Polonia, foi un filósofo alemán. Bahnsen está considerado o orixinador da caracteroloxía que formulou nos dous volumes de Beiträgen zur Charakterologie (1867) e desenvolveu nas súas seguintes obras, en especial na súa Opus magnum Der Widerspruch im Wissen und Wesen der Welt (1880/82).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]En 1847 Bahnsen comezou a estudar filosofía e (con Gregor Wilhelm Nitzsch) filoloxía en Kiel. En 1849 alistouse como voluntario contra os dinamarqueses na Primeira Guerra de Schleswig (1848–1851) e marchou a Tubinxia no estado alemán de Baden-Württemberg despois do desarmamento do exército de Schleswig-Holstein en 1850. Alí estudou filosofía e en 1853 graduouse baixo a dirección de Friedrich Theodor Vischer cun tema sobre a estética. Exerceu como profesor en varias localidades ata que en 1862, Bahnsen obtivo emprego nun progymnasium en Lauenburg, onde viviu ata a súa morte.
Obra filosófica
[editar | editar a fonte]Como discípulo de Schopenhauer, Bahnsen combinou a dialéctica de Hegel (que Bahnsen, non obstante, só aceptaba dentro do dominio do abstracto) e o monismo de Schopenhauer. Nesta combinación o irracional que comporta a vontade schopenhaueriana, que aínda acepta como a esencia da existencia e tamén de todo o mal, non é igual en cada individuo, senón tan múltiple como eses individuos. O seu é un pesimismo radical, vivimos nun inferno que carece de saída, o estado natural é un estado de brutalidade, onde reinan os malos instintos e canto facemos para elevarnos por medio da moralidade, máis a vontade devén autónoma e forte e máis sufrimos por medio da conciencia do deber. Para Bahnsen non se pode librar ao home da dor por medio da moralidade, afirmando que o absurdo é a lei suprema
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Julius Bahnsen, Winfried H. Müller-Seyfarth (Ed.): Das Tragische als Weltgesetz und der Humor als ästhetische Gestalt des Metaphysischen. (“The Tragical as World Law and Humour as Aesthetic Shape of the Metaphysical.”) VanBremen VerlagsBuchhandlung, Berlin 1995
- Julius Bahnsen, Anselm Ruest (Ed.): Wie ich wurde, was ich ward, nebst anderen Stücken aus dem Nachlaß des Philosophen. Leipzig 1931
