José Javier Arizkuren Ruiz

José Javier Arizkuren Ruiz

Biografía
Nacemento	13 de novembro de 1958 (65 anos) Pamplona, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	terrorista
Lingua	Lingua castelá

José Javier Arizkuren Ruiz, alias Kantauri, nado en Pamplona, Navarra o 13 de novembro de 1958, é un membro da organización terrorista ETA dende 1981, e dirixente do seu aparello militar entre 1993 e 1999, ano que foi detido en París. Condenado pola Audiencia Nacional por pertenza a banda terrorista e como responsable de numerosas accións violentas que causaron a morte de 20 persoas e ducias de feridos, así como pola súa participación en varios secuestros e outros delitos.

Traxectoria

Actividade terrorista en ETA

En 1981, intégrase no comando legal Baratza participando en atentados con explosivos contra torretas e transformadores eléctricos en Navarra. En 1982, participou no atentado errado contra a substitución da Policía Nacional que prestaba servizo na estación eléctrica próxima ó Club de Natación de Pamplona.

En 1984, intégrase como membro do comando de liberados Araba co que participou nos seguintes atentados:

• Asasinato do Subcomisario de Policía Pedro Ortiz de Urbina en Vitoria o 1 de marzo de 1984.
• Metrallamento dunha patrulla da Policía Nacional en Mendizorrotza o 10 de marzo de 1985.
• Atentado errado con bomba contra un garda civil, en Laudio, (Áraba), o 11 de abril de 1985.
• Explosión dun coche-bomba contra o cuartel da Garda Civil en Laudio, (Áraba), o 2 de maio de 1985.
• Asasinato dun policía nacional ó facer explosión un artefacto no seu vehículo particular en Vitoria o 14 de maio de 1985.
• Atentado errado, con coche-bomba, contra membros da Policía Nacional en Mendizorrotza o 19 de maio de 1985.
• Asasinato do carteiro Estanislao Galíndez Chairos en Amurrio, (Áraba), o 26 de xuño de 1985.
• Asasinato dun garda civil, mediante a colocación dun artefacto explosivo en Luiano, (Áraba), o 3 de agosto de 1985.
• Asasinato de dous policías, mediante a explosión dun artefacto ó paso dun vehículo do CNP en Vitoria o 16 de agosto de 1987.

En 1987, foxe a Francia xunto a María Soledad Iparraguirre, Anboto, tamén membro do comando Araba. En 1992, detéctase a súa presenza no comando Madrid, ó que se lle atribúen os seguintes atentados:

• Intento de asasinato a María Jesús González e á súa filla, Irene Villa González, ó estalar un artefacto, mellor coñecido como "bomba-lapa", colocado na parte inferior do coche de María, o 17 de outubro de 1991.
• Asasinato de catro militares e un funcionario, ó facer explosión un coche-bomba en Madrid o 6 de febreiro de 1992.
• Asasinato do fillo dun Coronel do Exército ó estalar un artefacto colocado nos baixos do seu coche, en Madrid o 23 de marzo de 1992.
• Asasinato do Coronel retirado Joaquín Vasco Álvarez pola explosión dun paquete-bomba, en Madrid o 31 de marzo de 1992.
• Explosión dun coche bomba ó paso dunha furgoneta da Policía en Madrid o 24 de maio de 1992.
• Asasinato do Subtenente da Garda Civil Miguel Miranda por explosión dun coche-bomba, en Madrid o 30 de novembro de 1992.

En 1993, foxe con Anboto a Francia tras detectar que as Forzas de Seguridade están tras eles. Tras a detención de Félix Alberto López da Rúa Gauna, Mobutu, sitúaselle como responsable dos comandos ilegais. En 1996, pasa a ser o máximo xefe do aparello militar de ETA. Dende Francia, planificou e ordenou a distintos comandos os seguintes actos:

• Asasinato do sarxento da policía municipal Alfonso Morcillo Calero, disparado en Lasarte o 15 de decembro de 1994.
• Asasinato do parlamentario popular Gregorio Ordóñez, tiroteado nun restaurante de Donostia o 25 de xaneiro de 1995.
• Intento de asasinato ó rei Xoán Carlos I durante o verán de 1995, en Mallorca.
• Secuestro do funcionario de prisións José Antonio Ortega Lara en Burgos o 17 de xaneiro de 1996, liberado pola Garda Civil en Mondragón o 1 de xullo de 1997 tras 532 días de secuestro.
• Asasinato do dirixente socialista Fernando Múgica en Donostia o 6 de febreiro de 1996.
• Atentado contra un autobús militar en Córdoba o 25 de maio de 1996, no que morreu o sarxento Miguel Ángel Ayllón Díaz-González e resultaron feridas catro persoas máis.
• Secuestro do empresario vasco Cosme Delclaux o 11 de novembro de 1996 en Zamudio, retido 232 días e finalmente liberado tras pagar a súa familia 500 millóns de pesetas.
• Asasinato do concelleiro popular Alberto Jiménez Becerril e a súa esposa, tiroteados en Sevilla o 30 de xaneiro de 1998.

En 1998 é condenado en rebeldía en Francia a seis anos de prisión e prohibición de residencia definitiva por asociación de malfeitores para preparar un atentado terrorista.

Detención

O terrorista Kantauri foi detido o 9 de marzo de 1999 xunto a tres dos seus lugartenentes en París pola Policía francesa en colaboración coa Garda Civil. Un dos lugartenentes que caeu xunto ó xefe do aparello militar foi José María Puy Lecumbery, o encargado da adquisición de armas no mercado negro internacional. A redada produciuse en plena tregua de Estella, un día antes de que a Policía Nacional desarticulase en Donostia ó novo comando Donosti. Segundo fontes da loita antiterrorista, naqueles momentos Kantauri era un dos dirixentes etarras máis opostos á tregua.

Extradición e procesos xudiciais

Após cumprir unha condena de seis anos en Francia por un delito de asociación de malfeitores con fins terroristas, a xustiza francesa autorizou en 2006 a reclamación de extradición presentada por España para que Kantauri fose xulgado polos delitos cometidos durante a súa actividade terrorista. Durante o tempo que cumpriu condena en Francia, Kantauri xa puido responder en parte ante a xustiza española, pois foi entregado temporalmente a España en 2001 e 2002, sendo o primeiro dos etarras en inaugurar o mecanismo de entrega temporal de delincuentes que Francia e España acordaran nun cume celebrado en 2001. Así, durante ese período temporal foi condenado pola Audiencia Nacional a 72 anos de prisión por tres condenas: polo intento de atentado contra o Rei Xoán Carlos en 1995 (13 anos de cárcere), o asasinato do subcomisario de policía Pedro Ortiz de Urbina en 1984 (37 anos) e o intento de asasinato dun garda civil en Áraba en 1985 (22 anos). No 2008, foi condenado de novo pola Audiencia Nacional a penas que sumaban 82 anos de cárcere pola súa participación, xunto a membros do comando Araba, no atentado con coche bomba contra unha patrulla policial o 6 de agosto de 1987 no que resultaron mortos dous axentes e ferida unha terceira persoa. No 2009, foi trasladado do cárcere gaditano de alta seguridade de Puerto III ó centro de Sevilla II, en Morón de la Frontera. Os informes que manexa o Ministerio do Interior constatan que Arizkuren mantense en posicións radicais a pesar da década que leva no cárcere. Agora é o único preso de ETA no penal sevillano, onde ocupa unha cela nun módulo de máxima seguridade. Fontes penais aseguran que a influencia mutua entre Kantauri e os outros etarras recluídos en Puerto III era negativa para ambas as partes. Dende a súa extradición en 2007, Arizkuren sempre estivera recluído en Cádiz, agás dalgúns traslados a Madrid para xuízos e unha brevísima estancia na prisión da Lama (Pontevedra) nada máis chegar dende Francia.