Illa Salina
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde novembro de 2023.) |
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Estado | Italia | |||
| Rexión con estatuto especial | Sicilia | |||
| Cidades metropolitanas | Metropolitan City of Messina (en)   | |||
| Capital | Malfa (pt) | |||
| Poboación | ||||
| Poboación | 2.500 (93,28 hab./km²) | |||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
| Superficie | 26,8 km² | |||
| Medición | 5,5 ( ) × 7,5 ( ) km | |||
| Bañado por | Mar Tirreno | |||
| Altitude | 968 m | |||
| Identificador descritivo | ||||
| Fuso horario | ||||
.jpg)
Salina é unha illa nas illas Eolias (coñecidas en italiano como Isole Eolie) ao norte de Sicilia, sur de Italia. É a segunda illa máis grande do arquipélago.
Salina divídese entre tres comuni: Santa Marina na costa oriental, Malfa ao norte, e Leni no suroeste. A Leni pertencen as vilas de Valdichiesa e Rinella. Outros pobos máis pequenos son Capo Faro, Pollara e Lingua.
Xeografía[editar | editar a fonte]
Salina ten unha superficie total de 27 km². Inclúese na Lista do Patrimonio Mundial, especialmente debido ao seu valor vulcanolóxico. Componse de seis volcáns: os máis antigos atópanse en Pizzo dei Curvo, Monte Rivi preto de Capo Faro, aínda que estes son apenas recoñecibles desde o punto de vista morfolóxico, mentres que os volcáns Monte Fossa delle Felci (968 m, o pico máis alto do arquipélago) e Monte dei Porri (860 m) están perfectamente conservados: o cráter deste último atópase xusto encima do nivel do mar, cerca do pequeno pobo de Pollara.
A erupción máis recente ocorreu en Salina na parte occidental da illa hai uns 13.000 anos e formou o cráter semi-circular de Pollara, a súa actividade foi sobre todo explosiva e produciu grandes depósitos de pedra pómez.
Todo o que queda das actividades endóxenas son algúns dos fenómenos post-volcánicos chamado "gurgullo" e unha fonte termal en Pertuso. Os fenómenos de gurgullo atópanse en Rinella e prodúcense, fundamentalmente pola emisión de gas baixo a auga (sulfato de hidróxeno) e vapores. Cando este fenómeno atópase máis activo pode levantar o fondo do mar.
Vexetación[editar | editar a fonte]
Desde a distancia, Salina vese completamente verde, con dúas altas montañas redondeadas e unha costa sen problemas. Máis de 400 tipos diferentes de plantas crecen aquí. O cultivo de uvas, olivas e alcaparras son basicamente un rito.
Salina foi a primeira entre as illas Eolias en protexer o seu medio ambiente, cunha reserva natural, coñecida como a Reserva Natural do Fossa delle Felci e dei Porri.
As ladeiras das montañas da illa están cubertas de fieitos, chopos, castaños e vexetación típica mediterránea cuberta con alcaparras arbustos, nopais e unha variedade de froiteiras, oliveiras e viñedos. Por encima de todo, hai malvasía delle Lippari, un viño branco famosos que só se produce na Salina. É de cor dourada e ten un intenso aroma delicadamente doce. Tamén houbo un rexurdimento da produción local de aceite de oliva baixo en ácido de superior calidade.
Historia[editar | editar a fonte]
Un asentamento grego, do século IV antes de Cristo ata os tempos da Roma imperial, estaba no lugar onde hoxe en día esta a pequena localidade de Santa Marina. Descubríronse unha serie de tumbas desta época e vestixios da cultura grega e romana.
Na antiga Grecia, a illa foi nomeada "Didyme" (Δίδυμη), un nome grego que se refire ás dúas montañas como "xemelgos". A illa foi habitada xa na Idade de Bronce e foi desenvolvida e logo abandonada moitas veces nos milenios seguintes.
En 1544, cando España declarou a guerra a Francia, o rei Francisco I de Francia pediu axuda á Sultán Otomán Suleiman. Este último enviou unha frota encabezada por Khair ad Din (tamén coñecido como Barbarroxa), que obtivo a vitoria sobre os españois, e logrou recuperar Nápoles. No curso da batalla, despoboáronse as Illas Eeolias. Máis tarde, inmigrantes da península italiana, Sicilia e España restableceron comunidades en Salina.
Zonas da illa, incluídos os dous picos das montañas, foron designadas como reserva natural en 1981.
Lugares de interese principal[editar | editar a fonte]
- O lago de sal en Lingua foi un lugar de produción de sal mariño, de aí o nome de Salina.
- Nas ladeiras da fosa, foron escavadas varias tumbas romanas.
- Santuario da Madonna del Terzito, situado entre Malfa e Leni encaixado no lugar coñecido como Valdichiesa entre os volcáns xemelgos, e construído en 1630.
No século XVIII atopáronse as ruínas dunha vila típica do Imperio Romano.
Transporte[editar | editar a fonte]
Salina ten dous portos, Santa Marina e Rinella, servido polos transbordadores e aeroescorregadores que están activos desde Nápoles, Palermo, Reggio Calabria, Messina e Milazzo.
Hai un servizo regular de autobuses que conecta todos os pobos da illa. Unha estrada principal conecta Lingua, Santa Marina, Malfa e Pollara e unha rúa lateral esténdese entre os dous volcáns a Leni e Rinella.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- www.salina.solotour.it (en italiano).
- www.sicilytourist.com (en italiano).
