Illa Porcher

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Illa Porcher
Localización da illa
Situación
País Canadá
Provincias e territorios do CanadáColumbia Británica
Coordenadas53°59′02″N 130°31′29″O / 53.98389, -130.52472Coordenadas: 53°59′02″N 130°31′29″O / 53.98389, -130.52472
Xeografía
Superficie520 km²
Perímetro200 km.
Punto máis alto892 m. Monte Egeria
Demografía
Poboación37 (2006)
Densidade0´071 hab./km²

A Illa Porcher é unha illa no Estreito Hecate, na provincia canadense da Columbia Británica, preto da desembocadura do río Skeena e ao suroeste da cidade portuaria de Prince Rupert.[1] A capital da Illa Porcher atópase preto do extremo norte da illa na Baía Humpback.[2][3] A illa Stephens e as Illas Prescott están situadas no extremo noroeste.[4][5]

Xeografía[editar | editar a fonte]

Cunha superficie de 518 km², a illa Porcher é a oitava illa costeira máis grande da Columbia Británica. A illa, xunto con algunhas adxacentes, tiña unha poboación de 37 habitantes no Censo do Canadá de 2006, un 26% menos que no censo de 2001.[6]

A illa Porcher está limitada ao norte polo estreito Chatham e o esteiro do río Skeenar, polo Estreito Hecate ao oeste e pola canle Ogden ao leste. A enseada Metlakata e a canle Kitkatla separan o flanco sur de Porcher das illas Goschen, Dolphin e Spicer, preto da entrada á Canle Príncipe. Kitkatla (Laxklan), unha vila simshian, atópase na Illa Dolphin.

A illa Porcher está case dividida en dúas partes desde o sur pola enseada Porcher, unha longa e estreita canle que se mete 13´7 km no interior da illa, antes de baleirarse nunha lagoa de sal ao pé da Cordilleira Spiller. A Baía Oval, no bordo occidental da illa, conta cunha praia de area de 5 km., que está exposta aos feroces vendavais do sueste que a varren regularmente a través do estreito de Hécate.

Historia[editar | editar a fonte]

A illa Porcher chámase así por Edwin Augustus Porcher (18211878), mariño da Royal Navy, que serviu como comandante do HMS Sparrowhawk na Base Naval Esquimalt na Illa de Vancouver, desde a primavera de 1865 ata que regresou a Inglaterra no outono de 1868. Mentres servía no Escuadrón do Pacífico Norte, o Comandante Porcher fixo catro viaxes de verán á Costa Norte da Columbia Británica, en 1866, 1867 e dúas veces en 1868. A ruta da Pasaxe Interior que tomou o Sparrowhawk desde Esquimalt ao posto comercial da Hudson's Bay Company en Fort Simpson (a aldea simshian de Lax Kw'alaams) pasaría preto da illa no Estreito Chatham que agora leva o nome do Comandante.

O HMS Sparrowhawk zarpou en marzo de 1856 de Limehouse, Inglaterra e serviu en varios destinos no Extremo Oriente. Na primavera de 1865, converteuse nunha nave de tres mastros da clase Wanderer, equipada para a navegación a vela ou vapor. A embarcación de 61 m. levaba cinco canóns e unha tripulación de 90 homes e oficiais. Foi vendida en 1872 e finalmente perdeuse nun tifón. A illa de Porcher foi bautizada polo capitán Daniel Pender en 1867.

Coa excepción dunha breve afluencia de colonos a raíz da elección de Prince Rupert como o final da vía férrea Grand Trunk Pacific Railway, en 1906, a Illa Porcher sempre estivo escasamente poboada. O illamento relativo da illa, combinado con veráns chuviosos e frescos e invernos severos, desanimou a moitos dos que intentaron facer da Illa Porcher o seu fogar permanente. Con todo, tres pequenos asentamentos que se estableceron durante o século XX aínda contan cuns poucos habitantes na actualidade. Estes asentamentos atópanse na Enseada Hunts (anteriormente enseada Jap) e na baía Humpback, ambas no extremo norte da illa, e no río Oona, que desemboca na canle Ogden no extremo oriental da illa.

A cala Hunts ten unha colección de edificios antigos agrupados ao redor dun peirao gobernamental, coa adición máis recente de varias residencias de vacacións construídas por residentes de Prince Rupert.

A baía Humpback é a localización da antiga Fábrica de conservas da illa Porcher, agora abandonada. A fábrica de conservas de salmón foi orixinalmente construída por Chatham Sound Fishing e Packing Company en 1928, pero funcionou durante só catro anos antes de pecharse ao final da tempada de salmón de 1932. Posteriormente, o lugar foi comprado pola Canadian Fishing Company e utilizouse como localización de verán de redes de enmallar ata 1968, cando as operacións de enmalle transferíronse a North Pacific Cannery. A baía Humpback continuou servindo como instalación de almacenamento ata a década de 1980, cando o arrendamento de Crown vendeuse a intereses privados. Con aproximadamente 30 residentes permanentes, Oona River ten actualmente a poboación máis grande dos tres asentamentos superviventes da Illa Porcher. Situado no extremo norte da canle de Ogden, o río Oona foi orixinalmente poboado por inmigrantes escandinavos nos anos anteriores e posteriores á primeira guerra mundial. A vila foi durante moito tempo unha fonte de barcos de madeira para a industria da pesca do salmón. Decenas destes robustos barcos, en condicións de navegar, foron construídos a man a partir de cedro vermello e amarelo polos primeiros colonos e os seus descendentes, e algúns aínda se poden ver en uso hoxe en día. O Proxecto de Melloramento do Salmón do Oona River, establecido hai uns 25 anos, continúa reconstruíndo as poboacións de salmón prateado ameazadas na área da illa Porcher.

Ecoloxía[editar | editar a fonte]

A illa Porcher forma parte da Hecate Lowlands Ecosection, que foi zona de glaciares, e agora terras baixas con angostos bosques chuviosos e o arquipélago costeiro que se estende desde o illote Portland no norte ata Queen Charlotte Strait no sur. O terreo de Hécate Lowland é xeralmente áspero e rochoso, con amplas áreas de pantanos e bosque pantanoso. As especies de árbores inclúen cedro vermello occidental, cedro amarelo, Tsuga mertensiana e abetos. Salal, fentos, arbusto de bagas e repolo fedentos atópanse comunmente no sotobosque. O clima das terras baixas na rexión da illa Porcher está dominada polos fluxos frontais desde Dixon Entrance, o que resulta en frecuentes tormentas de vento e fortes choivas.

As aves acuáticas atópanse en abundancia ao longo das enseadas protexidas e os esteiros que debuxan a costa de 166 km da illa Porcher. As especies inclúen urias, somorgullos, araos, gaivotas, carráns, anduriña do mar, colimbo, petrel e aguias. Tanto o estreito Chatham como a canle Kitkatla ofrecen unha profusión de hábitat de cría e aniñación para unha gran variedade de aves mariñas, e son compoñentes esenciais da ruta migratoria da costa do Pacífico.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]