Illa Nootka

Nootka
Illa Nootka Localización da illa
Mapa da illa
Situación
País	Canadá
Provincia	Columbia Británica
Mar	Océano Pacífico
Coordenadas	49°45′N 126°45′O
Xeografía
Superficie	534 km²

A illa de Nutka (tamén escrito como Nootka ou Nuca, en inglés Nootka Island) é unha pequena illa costeira do tramo central da costa suroccidental da illa de Vancouver, pertencente á provincia da Columbia Británica (Canadá). Ten unha superficie de 534 km² e está separada da illa de Vancouver polas augas do Estreito Nootka e a Enseada Esperanza.

O nome da illa provén dun grupo indíxena procedente da Illa de Vancouver, ao que se coñecía desde antigo como os Nutka. Na actualidade coñeceselles como os Nuu-chah-nulth.

Historia

John Meares arribando a Nutka en 1788.

O estreito de Nutka ou Nutca (Nootka Sound) avistouse por primeira vez o 8 de agosto de 1774 polo explorador español Juan José Pérez Hernández a bordo da nave Santiago quen, sen desembarcar, denominouno Surgidero de San Lorenzo. A súa misión era chegar ata os 65ºN de latitude, pero regresou a San Blas por falta de víveres. Ao ano seguinte reorganizouse a expedición na que participaron, ademais, Bruno de Heceta e Juan Francisco de la Bodega y Quadra, a bordo do San Carlos, o Santiago e o Sonora. A intención era descubrir os asentamentos dos rusos e tomar posesión en nome da coroa española. En marzo de 1778 o capitán James Cook foi o primeiro europeo en tomar terra na illa Bligh, denominando ao estreito como King George's Sound. Estando en Friendly Cove os nativos coreaban «Itchme nutka, itchme nutka» querendo dicir que se volvesen a Yuquot (nome nativo que significa "Lugar Ventoso"), pero Cook lles malinterpretou pensando que dicían o nome do lugar.

O español Ignacio de Arteaga visitou a zona co Princesa en 1779, chegando a unha ampla baía que denominou Porto Bucarelli.

Neses tempos o comercio entre Asia e América do Norte era un monopolio español, con limitadas licenzas recoñecidas aos portugueses. O ministro español conde de Floridablanca, o 8 de xullo de 1787 deu instrucións para que forzas españolas de California dirixísense cara ao norte e «fixasen e asegurasen os puntos que se poidan, afeccionando os indios e arroxando cualesquiera hóspedes que se achen establecidos». En 1787 dirixiuse á zona unha nova expedición española cos barcos Princesa ao mando de Esteban Martínez e San Carlos ao mando de Gonzalo López de Haro. Tras rifar entre eles ambos comandantes, realizaron exploracións por separado. López de Haro chegou a Unalaska, onde os rusos informáronlle que dous fragatas dese país preparábanse alistando para dirixirse a ocupar Nutka. Nas Aleutianas, Martínez recibiu a mesma información, xunto con noticias da existencia dun asentamento inglés en Nutka. O comerciante británico John Meares, quen percorrera a zona en 1785 e 1786, usando barcos con bandeira portuguesa e tripulación británica, estableceu un posto comercial no estreito de Nutka en 1788, esperando obter grandes ganancias no comercio con China.

Asentamento español

Asentamentos en Nutka, ao redor de 1790.

O 5 de maio de 1789 o sevillano Esteban José Martínez comandando as naves Princesa e San Carlos, tomou posesión da Enseada de Nutka, cuxo territorio pasou a formar parte do Vicerreinado de Nova España. Ao chegar á illa de Nutka achou alí a dous barcos estadounidenses o Columbia e o Lady Washington, cuxos capitáns aduciron que recalaron alí polas malas condicións climáticas, polo que Martínez deixounos partir. Atopábase tamén na illa o paquebote de bandeira portuguesa Iphigenia Nubiana pertencente a capitais británicos ligados a John Meares. Pouco despois da chegada de Martínez, apareceu o paquebote británico Argonaut ao mando do capitán James Colnett, quen transportando mercaderías, pretendía fortificarse na illa. Martínez apresó ao Argonaut e ao Iphigenia Nubiana. Pouco despois chegaron á illa dous barcos británicos, a balandra Princesa Real, ao mando de Thomas Hudson e a goleta Northwest America. Martínez procedeu a detelas o 5 de xuño e o 2 de xullo, respectivamente, remitindo os barcos a San Blas, Nayarit no actual México, entón Nova España. No illote de San Miguel ou "Illa dos Cerdos", construíuse unha batería que constituiría o Forte de San Miguel, noutro illote construíuse o Baluarte de San Rafael, pero a fins de xullo de 1789 recibiuse a orde de abandonar o establecemento.

Ante o inminente conflito o goberno español decidiu fortificar Nutka, establecendo o Forte de San Miguel en forma permanente en abril de 1790. Ao mesmo tempo enviouse ao tenente de navío Francisco de Eliza para dirixir o asentamento xunto con 76 homes da Primeira Compañía Franca de Voluntarios de Cataluña comandados por Pedro Alberni. A presenza dos voluntarios cataláns é o motivo polo que nos debuxos realizados pola expedición de Alejandro Malaspina, que pasou por Nutka no verán de 1791, aparezan numerosos individuos portando a típica barretina.

Ocupación británica

Artigo principal: Convenciones de Nutka.

George Vancouver en Friendly Cove cara a 1791.

George Vancouver arribou a Friendly Cove en 1791. A Convención de Nutka resolveu as diferenzas de Gran Bretaña con España, devolvendo á primeira a posesión das súas instalacións no territorio, quedando liberado o seu acceso ao mesmo e sen definir a pertenza a ningún estado. En 1795 retiráronse os españois abandonando o forte.

Galería

• 
  Nutka – Mercedes Palau comunica a intención de España de devolver obxectos indíxenas na súa posesión.