Hyla arborea
| Hyla arborea | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Hyla arborea | |||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| Hyla arborea Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||
 As poboacións ibéricas representdas no mapa considérase actualmente que pertencen á especie H. molleri. Mapa de distribución.
As poboacións ibéricas representdas no mapa considérase actualmente que pertencen á especie H. molleri. | |||||||||||||||
A Hyla arborea é unha pequena ra do xénero Hyla, da familia dos hílidos (Hylidae), duns 4,5 a 5 cm de lonxitude, cor verde, hábitos arborícolas e que se alimenta de insectos.
Pode verse en días húmidos e nubrados, porén, atinxe os niveis máximos de actividade durante a noite.
Historicamente as relas foron utilizadas como barómetros biolóxicos, debido ao feito de comezaren os machos a croar ao sentiren a proximidade da chuvia.
Esta ra é o representante por excelencia dos hílidos en Europa, distribuíndose pola Europa central e meridional (agás a Península Ibérica), estendéndose polo leste até o Cáucaso e Asia occidental.
Características
[editar | editar a fonte]É un anfibio de pequeno tamaño, de non máis de 5 cm de lonxitude. Presenta un corpo ovalado, algo repoludo, coa cabeza ancha e os ollos grandes e prominentes, de iris dourado.
Facilmente recoñecíbel pola intensa cor verde brillante, aínda que, dependendo da subespecie, temperatura ou humidade relativa ou o seu contorno, a súa cor pode variar entre as tonalidades verde escura a verde intensa, pasando pola cincenta, parda e amarela, ás veces con manchas. Ao longo dos flancos presentan unhas liñas irregulares de cor que vai da parda á negra.
As súas extremidades son esveltas, e nas puntas dos dedos teñen ventosas, adaptadas aos seus hábitos gabeadores, que lles permiten agatuñar facilmente pola vexetación e manterse sobre as follas máis lustrosas, sendo este un dos caracteres que as separan das ras típicas, de fortes ancas traseiras adaptadas ao salto.
O macho presenta un gran saco vocal que infla debaixo da mandíbula ao realizar a súa chamada e desenvolve durante o período nupcial pequenas rugosidades no primeiro dedo das extremidades anteriores que lle axudarán a suxeitarse á femia durante o amplexo.
Hábitat e distribución
[editar | editar a fonte]Vive en territorios con auga permanente, onde abunda a vexetación, nas marxes de pozas, lagoas ou ríos de correntes lentas. Frecuenta preferibelmente árbores, matogueiras e outras vexetacións densas que lle permitan agocharse, e que ademais estean próximas á auga.
É de actividade principalmente crepuscular e nocturna.
Presente nas zonas mediterráneas europeas, está amplamente distribuída por Europa, desde Ucraína e Belarús, até os Balcáns, Creta, Italia, Benelux e Francia.
Na Península Ibérica substitúea a especie Hyla molleri, que anteriormente era considerada unha subespecie dentro de H. arborea.[2][3][4][5][6][7]
Reprodución
[editar | editar a fonte]
O período reprodutor desta ra comeza coa primavera, utilizando pozas ou ribeiras fluviais de augas doces e con abundante vexetación.
Os machos atraen as femias co seu potente canto, inchando o saco vocal que chega a adquirir un tamaño maior có da cabeza.
Coma no resto de especies de ras, o apareamento ten lugar unha vez que o macho consegue atraer unha femia coa súa chamada, e durante a noite. A femia deposita paquetes con ao redor de 1.000 ovos, que son fecundados externamente polo macho durante o denominado amplexo axilar.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Hyla arborea". Lista Vermella de especies ameazadas. (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. 2008.
- ↑ Masó e Pijoan (2011).
- ↑ Stock et al. (2008).
- ↑ Carretero et al. (2010).
- ↑ Speybroeck et al. (2010).
- ↑ Rivera et al. (2011).
- ↑ Frost (2010).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Hyla arborea  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Hyla arborea |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Carretero, M.A.; E. Ayllón, e G. Llorente (2010). "Lista patrón de los anfibios y reptiles de España". Asoc. Herpetol. Esp., Mus. Cienc. Nat. Madrid.
- Frost, Darrel R. "Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 5.4 (8 April 2010)" (en inglés). American Museum of Natural History, New York, USA.
- Masó, A. e M. Pijoan (2011). Anfibios y reptiles de la península ibérica, Baleares y Canarias. Barcelona: Omega. p. 848. ISBN 978-84-282-1368-4.
- Speybroeck, J.; W. Beukema & P. A. Crochet (2010). "A tentative species list of the European herpetofauna (Amphibia and Reptilia) —an update". Zootaxa (2492): 1–27.
- Stöck, M.; S. Dubey, C. Klütsch, S. N. Litvinchuk, U. Scheidt & N. Perrin (2008). "Mitochondrial and nuclear phylogeny of circum-Mediterranean tree frogs from the Hyla arborea group". Mol. Phyl. Evol. (en inglés) (49): 1019–1024.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Vídeos y descripción de la Hyla arborea en la fauna ibérica
- Márquez, Rafael (2002). "Hyla arborea(Linnaeus, 1758) Ranita de San Antón" (PDF). En Pleguezuelos, Juan M.; Márquez, Rafael; Lizana, Miguel. Atlas y libro rojo de los anfibios y reptiles de España (en castelán). Madrid: Organismo Autónomo de Parques Nacionales. pp. 114–116. ISBN 9788480144506. OCLC 434332885.
