Hidronimia

A hidronimia (do grego ὕδωρ hýdor 'auga' e ὅνωμα ónōma 'nome') é a rama da toponimia que se dedica ao estudo dos nomes de lugares das masas de auga. Aplícase normalmente para as formas de auga doce, pois para as marítimas se adoita utilizar o nome talasonimia.

Características

Os nomes dos ríos son palabras moi resistentes ao cambio lingüístico. Nese sentido, como formas lingüísticas, os hidrónimos considéranse formas moi conservadoras, sucedendo normalmente que os pobos que substitúen a outros nun asentamento conserven o nome dado aos recursos hídricos. Por exemplo o Guadiana orixinalmente foi o río Anas, ao que os árabes chamaron simplemente wadi ana 'río anas', conservando o nome usado polos seus habitantes anteriores, e posteriormente os seus sucesores cristiáns, ao conquistaren Al-Ándalus seguiron mantendo o nome na forma moderna Guadiana.

Esta pervivencia dos antigos hidrónimos é moi apreciada polos paleolingüistas, pois é un gran recurso para reconstruír linguas desaparecidas, as súas extensións ou posíbeis rutas migratorias.

Entre as linguas indoeuropeas os hidrónimos provenientes de linguas distintas comparten étimos comúns. Os ríos Danubio, Don, Dnister, Dniéper e Donets conteñen a raíz protoindoeuropea *danu-, (IEW 175), co significado de 'río, auga'. Estes topónimos son atribuídos ao antigo oseto ou escita.. Na Europa occidental, a coincidencia nos nomes dos ríos levou o lingüista alemán Hans Krahe á hipótese dunha antiga lingua indoeuropea desaparecida, anterior a xermanos e celtas que foi denominada antigo europeo.

Véxase tamén

Outros artigos

• Antigo europeo
• Onomástica

Bibliografía

• Robert S. P. Beekes: "River", Encyclopedia of Indo-European Culture, pp. 486–87. (en inglés)

---

Este artigo sobre lingüística é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---