Gumersindo Montero
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | A Coruña |
| Morte | Sofía |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá |
Gumersindo Montero Montero, nado na Coruña e finado en Sofía, foi un político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Emigrou a Cuba moi novo, onde foi un dos organizadores do Partido Comunista de Cuba, creado en 1925. Foi expulsado pola ditadura de Gerardo Machado en 1930 e volveu a Galicia. Participou na constitución do raio comunista da Coruña o 9 de xullo de 1931 e foi un dos dirixentes do PCE en Galicia. Presentouse ás eleccións de novembro de 1933 integrado na Candidatura de la Juventud Republicana co seu camarada Manuel Escariz Bugallo.[1] En maio de 1935 foi "acoplado" á secretaría do raio comunista de Vigo. Participou na asemblea do 17 de maio de 1936[2] na que se organizou o referendo do Estatuto de Autonomía de Galicia e despois na campaña para pedir o SI, onde usou sempre o galego. Colaborou en Mundo Obrero. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 agochouse en Meirás con Juan Antonio Suárez Picallo e os sindicalistas Antonio Carballeira Muñiz, Manuel Prego Chas e José Mosquera Rey. Alí permaneceu máis de 20 anos. Despois puido saír de España e marchar a Bulgaria, falecendo en Sofia.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Santidrián Arias, Víctor Manuel (2003). Historia do PCE en Galicia (1920-1968). Sada: Do Castro. pp. 107–108. ISBN 978-84-8485-079-3.