Gertrud Adelborg
Gertrud Virginia Adelborg, nada en Karlskrona o 10 de setembro de 1853 e finada o 25 de xaneiro de 1942, foi unha profesora sueca, feminista e membro destacado do movemento polos dereitos das mulleres.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Gertrud Adelborg naceu en Karlskrona no condado de Blekinge, Suecia. Era filla do capitán naval e nobre Bror Jacob Adelborg (1816-1865) e a súa muller Hedvig Catharina af Uhr (1820-1903). Era irmá da ilustradora de libros Ottilia Adelborg (1855–1936) e da artista téxtil Maria Adelborg (1849-1940). Ela nunca casou. Adelborg foi educada por unha institutriz en casa e en escolas para mozas. Traballou como profesora en 1874-1879, e foi empregada no Tribunal de Apelación de Svea (sueco: Svea hovrätt) de 1881–1883.
Gertrud Adelborg participou activamente no movemento de mulleres suecas e na loita polo sufraxio da muller. Traballou para a oficina da Asociación Fredrika Bremer ou FBF en 1884–1907 (desde 1886 como presidenta da oficina de Estocolmo) e foi membro do comité central de FBF en 1897–1915. Iniciou a Escola de Campo para Mulleres FBF (en sueco: Landthushållningsskola för kvinnor) en Rimforsa en Östergötland, onde pertenceu á xunta escolar en 1907–1921.
En 1899, unha delegación da FBF presentou unha suxestión de sufraxio feminino ao primeiro ministro Erik Gustaf Boström. A delegación estivo encabezada por Agda Montelius, acompañada de Gertrud Adelborg, quen escribira a demanda. Esta foi a primeira vez que o propio movemento de mulleres sueco presentou oficialmente unha demanda de sufraxio.
Gertrud Adelborg foi membro da xunta directiva da Asociación Nacional para o sufraxio das mulleres (sueco: Landsföreningen för kvinnans politiska rösträtt) ou LKPR en 1903-1906. En 1907, encabezou a delegación do LKPR que presentou a súa demanda ao propio monarca Óscar II de Suecia. Lembrou a Óscar II as reformas relativas aos dereitos das mulleres que foran aprobadas polo seu pai, Óscar I de Suecia, e continuou expresando a súa esperanza de que "O fillo de Óscar I achegase o seu nome a unha suxestión de sufraxio das mulleres".[2] Segundo Lydia Wahlström: "axiña que o rei ouviu o nome do seu pai, espertouse o seu interese", e Óscar II prometeu o seu apoio, pero engadiu que como monarca constitucional non podía facer moito, e que dubidaba que o goberno presente puidese facer máis. O papel de Adelborg dentro do traballo do sufraxio foi descrito como importante pero menos público: asumiu tarefas de secretaría, fixo investigacións, estruturou o traballo e foi autora de moitas das súas publicacións e manifestos.[3]
Gertrud Adelborg vivía xubilada en Gagnef no Condado de Dalarna. Recibiu a Medalla Real Sueca do Quórum Illis en 1907. Gertrud Adelborg morreu en 1942 e foi enterrada en Gagnef.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Gertrud Adelborg". WordPress. Consultado o 1 de decembro de 2018.
- ↑ Barbro Hedwall (2011). Susanna Eriksson Lundqvist. red. Vår rättmätiga plats. Om kvinnornas kamp för rösträtt (Estocolmo: Förlag Bonnier)
- ↑ Lisbeth Larsson. "Gertrud Virginia Adelborg". Svenskt kvinnobiografiskt lexikon. Consultado o 1 de decembro de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Barbro Hedwall; Susanna Eriksson Lundqvist, red.(2011) Vår rättmätiga plats. Om kvinnornas kamp för rösträtt (Estocolmo: Albert Bonniers Förlag) ISBN 978-91-7424-119-8 (Sueco)
- Walborg Hedberg; Louise Arosenius (1914) Svenska kvinnor från skilda verksamhetsområden (Estocolmo: Albert Bonniers Förlag)
