Francisco Calvo Serraller

Francisco Calvo Serraller
Nacemento	19 de abril de 1948
Lugar de nacemento	Madrid
Falecemento	16 de novembro de 2018
Lugar de falecemento	Madrid
Nacionalidade	España
Alma máter	Universidade Complutense de Madrid
Ocupación	historiador da arte, ensaísta, crítico de arte, profesor universitario e escritor
Premios	doutor honoris causa pola Universidade de Salamanca e Gran Cruz de Afonso X o Sabio
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Francisco Calvo Serraller, nado en Madrid o 19 de abril de 1948 e finado, tamén en Madrid, o 16 de novembro de 2018, foi un historiador, ensaísta, crítico de arte e catedrático universitario español.^[1]^[2]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Conseguiu o doutoramento en Filosofía e Letras na especialidade de Historia da arte pola Universidade Complutense, na que foi catedrático de Historia da arte Contemporánea desde 1989. Foi membro da Real Academia de Belas Artes de San Fernando desde 2001 até o seu falecemento. Foi Director do Museo do Prado durante 200 días. Foi colaborador habitual do diario El País, desde a súa fundación en 1976, especialmente na súa separata Babelia. Foi proposto para ocupar a cátedra de Jorge Oteiza da Universidade Pública de Navarra en substitución de Pedro Manterola. Participou nos cursos de verán e seminarios da Universidade Internacional Menéndez Pelayo, dirixindo os titulados Las artes de la sensualidad (1988), La escultura actual: nueva dimensión artística en relación con el ámbito internacional (1988), Paisaje artístico para un fin de siglo (1989) e La influencia de Velázquez en el arte contemporáneo (1990).

Entre as exposicións das que foi comisario están Naturalezas españolas (1940-1987), de outubro de 1987 a xuño de 1988; El siglo de Picasso (xaneiro de 1988), englobada xunto con outras tres baixo o título Cinco siglos de arte español. Coordinou a colección "Conceptos fundamentais na Historia da arte Español" da editorial Taurus.

Unha boa parte dos seus traballos centráronse na historia da pintura española entre finais do século XIX e do XX.

O 22 de setembro de 2017 foi investido Doutor Honoris Causa pola Universidade de Salamanca, xunto con Miquel Barceló, nun acto enmarcado dentro da celebración do VIII Centenario da fundación desta Universidade.^[3]

Faleceu o 16 de novembro de 2018, aos 70 anos, como consecuencia dunha enfermidade dexenerativa.^[4]

Escolma da súa obra[editar | editar a fonte]

España, medio siglo de arte de vanguardia (1985)
El arte visto por los artistas (1987)
Vanguardia y tradición en el arte español contemporáneo (1989)
Pintores españoles entre dos fines de siglo (1990). Madrid: Alianza Editorial. ISBN 9788420670997
La novela del artista (1991)
Velázquez (1991). Barcelona: Editorial Empunes. ISBN 84-7596-281-5
Teoría de la pintura del Siglo de Oro (1991). Madrid: Cátedra. ISBN 84-376-0283-1
Enciclopedia del arte español contemporáneo (1992)
Breve historia del Museo del Prado (1994). Madrid: Alianza Editorial. ISBN 9788420646565
La imagen romántica de España. Arte y arquitectura del siglo XIX (1995)
El Greco (1995)
Las Meninas de Velázquez (1995). Madrid: Tf editores. ISBN 84-89162-36-0.
Columnario. Reflexiones de un crítico de arte (1998)
El entierro del conde de Orgaz (1999). Electa. ISBN 9788481562064
Libertad de exposición. Una historia del arte diferente (2000)
El arte contemporáneo (2001)
Los géneros de la pintura (2005)